Przejdź do zawartości

Państwa centralne

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest najnowsza wersja artykułu Państwa centralne edytowana 22:02, 5 paź 2024 przez Lowersilesian (dyskusja | edycje).
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Następująca wersja przejrzana tej strony, którą oznaczono 7 paź 2024, była oparta na tej wersji.
Wikipedia:Weryfikowalność
Ten artykuł od 2024-04 wymaga zweryfikowania podanych informacji.
Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.
Uczestnicy I wojny światowej

     Państwa centralne

     Ententa

Państwa centralne (ang. Central Powers, fr. Empires centraux, niem. Mittelmächte, węg. Központi hatalmak, tur. Merkezî Devletleri, bułg. Централни сили) − istniejący w okresie I wojny światowej sojusz Cesarstwa Niemieckiego, Monarchii Austro-Węgierskiej, Carstwa Bułgarii i Imperium Osmańskiego. Przeciwnikiem państw centralnych była Ententa.

Nazwa sojuszu pochodzi od centralnego położenia w Europie Niemiec i Austro-Węgier, które były otoczone ze wszystkich stron państwami Ententy. Początkowo to Niemcy i Austro-Węgry dźwigały ciężar wojny.

Przedwojenny sojusz Niemiec i Austro-Węgier, a także Włoch, które go opuściły, nazywał się Trójprzymierzem. Niemcy podpisały układ z Austro-Węgrami w 1879 roku, natomiast układ z Włochami w 1882. Imperium Osmańskie weszło w sojusz z Niemcami 2 sierpnia 1914 roku, zaś Bułgaria 14 października 1915 roku. Ten układ określano jako czwórprzymierze[1].

Traktaty i rozejmy

[edytuj | edytuj kod]

Państwa centralne przegrały ostatecznie wojnę, mimo pokonania Rosji i Rumunii. W 1918 roku kolejno zawieszenie broni podpisywały:

Straty wśród państw centralnych

       

Rozejmy
Państwo Rozejm
 Bułgaria 1918-09-29 29 września 1918(dts) w Salonikach
 Imperium Osmańskie 1918-10-30 30 października 1918(dts) w Mudros
 Austro-Węgry 1918-11-04 4 listopada 1918(dts) w Villa Giusti
 Cesarstwo Niemieckie 1918-11-11 11 listopada 1918(dts) w Compiègne

       

Ponieważ Austro-Węgry rozpadły się, osobny rozejm w Belgradzie oraz traktat pokojowy podpisano również z Węgrami, uznając je za jedno z państw centralnych.

Traktaty pokojowe z państwami centralnymi:

Traktaty
Państwo Traktat
 Austria Traktat z Saint-Germain
 Bułgaria Traktat z Neuilly
 Rzesza Niemiecka Traktat wersalski
 Węgry Traktat w Trianon
 Imperium Osmańskie
(następnie)
 Turcja 		Traktat w Sèvres
(następnie)
Traktat w Lozannie

Przywódcy

[edytuj | edytuj kod]
Wilhelm II, Mehmed V, Franciszek Józef I: trzech imperatorów państw centralnych.
Wilhelm II, Franciszek Józef I, Mehmed V, Ferdynand I: przywódcy poczwórnego przymierza.
Pocztówka przedstawiająca przywódców państw centralnych.

 Austro-Węgry

[edytuj | edytuj kod]

 Cesarstwo Niemieckie

[edytuj | edytuj kod]

 Imperium Osmańskie

[edytuj | edytuj kod]

 Bułgaria

[edytuj | edytuj kod]

Dżabal Szammar

[edytuj | edytuj kod]

Państwo Derwiszów

[edytuj | edytuj kod]

Sułtanat Dar Fur

[edytuj | edytuj kod]

 Demokratyczna Republika Azerbejdżanu

[edytuj | edytuj kod]


Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ czwórprzymierze, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Państwa_centralne&oldid=74901804”