Piastów
miasto i gmina | |||
Centrum Piastowa, po południowej stronie stacji kolejowej | |||
| |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Województwo | |||
Powiat | |||
Aglomeracja | |||
Prawa miejskie |
1952 | ||
Burmistrz |
Grzegorz Waldemar Szuplewski | ||
Powierzchnia |
5,76 km² | ||
Populacja (30.06.2016) • liczba ludności • gęstość |
| ||
Strefa numeracyjna |
+48 22 | ||
Kod pocztowy |
05-820 | ||
Tablice rejestracyjne |
WPR | ||
Położenie na mapie Polski | |||
Położenie na mapie województwa mazowieckiego | |||
Położenie na mapie powiatu pruszkowskiego | |||
52°11′04″N 20°50′23″E/52,184444 20,839722 | |||
TERC (TERYT) |
1421011 | ||
SIMC |
0921496 | ||
Urząd miejski ul. 11 Listopada 2, 05-820 Piastów
| |||
Strona internetowa |
Piastów (do 1926 Utrata) – miasto w województwie mazowieckim, w powiecie pruszkowskim. Miasto należy do aglomeracji warszawskiej.
W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa warszawskiego.
Według danych GUS z 30 czerwca 2018 r. miasto zamieszkiwało 22 710 mieszkańców.
Położenie
Graniczy z warszawską dzielnicą Ursus, miastem powiatowym Pruszków oraz miastem i gminą Ożarów Mazowiecki. Mimo swej przynależności administracyjnej jest typowym osiedlem podstołecznym, częścią aglomeracji warszawskiej (14 km do centrum Warszawy).
Piastów jest najmniejszą gminą w województwie (5,76 km²) i jednocześnie jedną z najgęściej zaludnionych – 3980 os./km² (2015 r., 2. lokata w kraju po Legionowie[2]). Według danych z 2014 r.[2] Piastów zajmuje obszar 5,76 km², w tym:
- użytki rolne: 0,71 km² (12,3%)
- grunty zabudowane i zurbanizowane 5,05 km² (87,7%)
- użytki leśne: 0%.
Sąsiednie gminy
Michałowice, Ożarów Mazowiecki, Pruszków, Warszawa
Demografia
Piramida wieku mieszkańców Piastowa w 2014 roku[1].
|
Rozwój demograficzny Piastowa na przestrzeni ostatnich 60 lat |
Historia
Historia powstania tej miejscowości zaczyna się w XVI wieku. Wówczas, na terenie dzisiejszego Piastowa istniały dwie miejscowości: Utrata i Żdżary. Dokumenty parafialne z XVI w. informują, że Żdżary były wsią duchowną należącą do parafii Żbików (obecnie część Pruszkowa). Następnie do połowy XIX wieku ziemie te należały do Wyższego Seminarium Duchownego św. Jana Chrzciciela w Warszawie. W 1865 r. majątek został skonfiskowany przez władze zaboru rosyjskiego, za popieranie przez kościół powstania styczniowego. Następnie grunty nabyli rosyjscy ziemianie, którzy dokonali parcelacji i sprzedaży terenów. W tym samym czasie nastąpiła rozbudowa Kolei Żelaznej Warszawsko-Wiedeńskiej, co spowodowało, że na terenie Piastowa wybudowano osiedle mieszkaniowe dla kolejarzy. Pracownicy kolei mieszkali w typowych XIX-wiecznych budynkach z czerwonej cegły zwanymi potocznie „czerwoniakami”. To spowodowało, że pod koniec XIX w. powstała osada. Z początkiem XX w. zamieszkało tu wielu warszawiaków uciekających przed zgiełkiem wielkiego miasta[3].
W 1926 r. mieszkańcy przyjęli nową nazwę swojej miejscowości – Piastów; została ona wyłoniona w drodze konkursu, spośród 11 propozycji: zwycięzcą okazał się czternastoletni harcerz Zygmunt Kosewski, który został potem honorowym obywatelem miasta[4]. W 1928 r. dekretem biskupa powstała rzymskokatolicka parafia Matki Boskiej Częstochowskiej. W 1930 r. powstała gmina Piastów. Na terenie Piastowa zaczęły działać ZHP, OSP, PCK, Stowarzyszenie Miłośników Piastowa i inne. W 1952 r. Piastów otrzymał prawa miejskie, mieszkało tu wówczas 10 tys. osób. Rozbudowa Zakładów Mechanicznych „Ursus” spowodowała przypływ ludności, także w obrębie Piastowa i budowę wysokich blokowisk na północy miasta. 31 grudnia 1961 r. z Piastowa wyłączono osiedle mieszkaniowe Gołąbki, włączając je do miasta Ursus w tymże powiecie i województwie[5].
Początki przemysłu chemicznego
W 1925 r. inż. Fryderyk Muller przeniósł tu z Warszawy Zakłady Akumulatorowe systemu „Tudor”, a w 1928 r. uruchomił produkcję między innymi obudów akumulatorowych w Zakładach Kauczukowych „Piastów”. Zaraz po wojnie, w 1946 r. otwarto Zasadniczą Szkołę Zawodową, co było skutkiem dotychczasowego rozwoju branży chemicznej w Piastowie. W latach 60. XX w. powstał Zespół Szkół Chemicznych. W 1973 r. powstał Instytut Przemysłu Gumowego „Stomil”.
Władze Piastowa
- 1979–1984 – Czesław Baran – naczelnik
- 1984–1988 – Bogdan Tomalak – naczelnik
- 1988–1989 – Zbigniew Strzelecki – naczelnik
- 1989–1990 – Mieczysław Palczewski – p.o. naczelnika
- 1990–2010 – Zdzisław Brzeziński – burmistrz
- 2010–2014 – Marek Kubicki – burmistrz
- od 2014 – Grzegorz Waldemar Szuplewski – burmistrz
Edukacja
- Szkoły podstawowe
- Szkoła Podstawowa nr 1 im. Stanisława Staszica
- Szkoła Podstawowa nr 2 im. Marii Skłodowskiej-Curie
- Szkoła Podstawowa nr 3 im. Bohaterów Powstania Warszawskiego
- Szkoła Podstawowa nr 4 im. Bohaterów spod Darnicy
- Szkoła Podstawowa nr 5 im. Zbigniewa Gęsickiego „Juno”
- Niepubliczna Szkoła Podstawowa nr 85
- Szkoły ponadgimnazjalne
- Liceum Ogólnokształcące im. Adama Mickiewicza
- Zespół Szkół im. Fridtjofa Nansena (obecnie znajduje się w nim Liceum Ogólnokształcące, niegdyś również technikum)
Komunikacja
- Komunikacja drogowa
Przez Piastów przebiega droga wojewódzka nr 719.
- Komunikacja miejska
Połączenie z Warszawą zapewniają 3 linie autobusowe obsługiwane przez ZTM Warszawa:
- 716: z pętli przy ul. Ogińskiego do Cmentarza Wolskiego w Warszawie
- 717: z pętli przy ul. Ogińskiego do Dworca Warszawa Zachodnia
- N85: od Dworca Centralnego w Warszawie do pętli na Osiedlu Staszica w Pruszkowie
Od 2011 władze miasta uruchomiły pierwszą linię miejską: P-1. W 2012 roku władze Pruszkowa uruchomiły linię nr 3, łączącą Piastów z pętlą przy ul. Inżynierskiej w Pruszkowie. Spółka PKS Grodzisk Mazowiecki zapewnia również dojazd autobusami z Piastowa do Janek, czy też Ożarowa Mazowieckiego.
- Komunikacja szynowa
Przez Piastów przebiega linia kolejowa nr 1 oraz linia kolejowa nr 447 Na piastowskim dworcu kolejowym zatrzymują się pociągi linii S1 obsługiwane przez SKM Warszawa, oraz pociągi Kolei Mazowieckich w kierunku Grodziska Mazowieckiego, Skierniewic, Warszawy i Otwocka.
Religia
- zbór Piastów[6]
- Rodzimy Kościół Polski w Piastowie organizuje obchody świąt, zjazdy i wiece swoich członków[7].
Kultura
W mieście znajdują się:
- Kino „Baśń”
- Stadion piłkarski klubu MKS Piast
Ochrona publiczna
W mieście znajduje się:
- komisariat policji
- remiza Ochotniczej Straży Pożarnej
- 2 przychodnie publiczne, wraz z oddziałem nocnej i świątecznej pomocy lekarskiej.
Ludzie związani z Piastowem
- Stanisław Perko - pułkownik Wojska Polskiego
- Jan Trębski (1926–2016) – polski nauczyciel, działacz oświatowy i samorządowy, Honorowy Obywatel Miasta Piastowa.
- prof. dr hab. Tadeusz Iwiński (ur. 1944) – polski polityk, politolog, nauczyciel akademicki, poseł na Sejm I, II, III, IV, V, VI i VII kadencji, absolwent piastowskiego Liceum Ogólnokształcącego im. Adama Mickiewicza.
- Robert Cieślak (1975–2003) – przestępca, lider grupy piastowskiej tzw. „Gangu Mutantów” odpowiedzialnej za kilkanaście zabójstw (w tym zabójstwo policjanta w Parolach), porwań, haraczy w latach 1999–2003, zginął 6 marca 2003 roku w oblężonym domu podczas strzelaniny w Magdalence razem z Igorem Pikusem przeciwko policyjnym antyterrorystom z Zarządu Bojowego CBŚ podczas próby zatrzymania[8].
- ReTo (1995) – polski raper i autor tekstów
Zobacz też
- Oficyny mieszkalne w Piastowie
- Piastów (przystanek kolejowy)
- Osadnictwo średniowieczne na terenie Piastowa
Przypisy
- ↑ a b Piastów polskawliczbach.pl, w oparciu o dane GUS.
- ↑ a b c Bank Danych Lokalnych. Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2016-01-21].
- ↑ Informator Piastowski.
- ↑ www.piastów.pl – Zygmunt Kosewski.
- ↑ Dz.U. z 1961 r. nr 59, poz. 326.
- ↑ Dane według wyszukiwarki zborów, na oficjalnej stronie Świadków Jehowy jw.org [dostęp 2016-10-21] .
- ↑ Ratomir Wilkowski: Ogólnopolski Zjazd Rodzimowierczy. rkp.org.pl, 26 maja 2015. [dostęp 2015-09-30].
- ↑ „Mutant” z łaski sądu (wersja do druku) [online], zw.com.pl [dostęp 2017-11-26] .
Linki zewnętrzne
- Żdżary (1), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIV: Worowo – Żyżyn, Warszawa 1895, s. 751 .