Przejdź do zawartości

Anatolij Firsow: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
PtjackBOT (dyskusja | edycje)
Boty
55 207 edycji
m Zmiana nazwy kategorii: Kategoria:Medaliści Zimowych Igrzysk Olimpijskich, Sapporo 1972 → Kategoria:Medaliści Zimowych Igrzysk Olimpijskich 1972 (przy użyciu QRC)
m MalarzBOT: zmiana szablonu {{Hokeista infobox}} na {{Sportowiec infobox}}
Linia 1: Linia 1:
{{Hokeista infobox
{{Sportowiec infobox
|imię i nazwisko=Anatolij Firsow
|imię i nazwisko = Anatolij Firsow
|imię i nazwisko org =
⚫
|zdjęcie=RUSMARKA-1755.jpg
|dyscyplina = hokej
⚫
|opis zdjęcia=Podobizna Anatolija Firsowa na znaczku pocztowym
⚫
|grafika = RUSMARKA-1755.jpg
⚫
|pozycja=napastnik (lewoskrzydłowy / prawoskrzydłowy)
⚫
|opis grafiki = Podobizna Anatolija Firsowa na znaczku pocztowym
|chwyt=prawy
|pełne imię i nazwisko =
|pseudo=''Mag''<ref name="komm">{{cytuj stronę|url=http://www.kommersant.ru/doc/153832|tytuł= Умер Анатолий Фирсов|data=2000-07-25|opublikowany=kommersant.ru|język=ru|data dostępu=2013-11-01}}</ref>
|data urodzenia = [[1 lutego]] [[1941]]
⚫
|wzrost=176 cm
|miejsce urodzenia = [[Moskwa]]
|masa=57 kg
|data śmierci = [[24 lipca]] [[2000]]
|drużyna=
|miejsce śmierci = [[Firsanowka]]
|narodowość={{Państwo|RUS}}
|obywatelstwo = [[Rosja]]
|urodzony=[[1 lutego]] [[1941]] w [[Moskwa|Moskwie]]
⚫
|wzrost = 176 cm
|zmarł=[[24 lipca]] [[2000]] w Firsanowce
⚫
|pozycja = napastnik (lewoskrzydłowy / prawoskrzydłowy)
|draft=
|uchwyt = prawy
|www=
|klub =
|numer w klubie =
|kariera juniorska =
|kariera seniorska =
|kariera reprezentacyjna =
|kariera trenerska =
|medale =
|odznaczenia =
|commons =
|wikicytaty =
|www =
}}
}}
'''Anatolij Wasiljewicz Firsow''' ([[język rosyjski|ros.]] Анатолий Васильевич Фирсов; ur. [[1 lutego]] [[1941]] w [[Moskwa|Moskwie]], zm. [[24 lipca]] [[2000]] w Firsanowce, rejon [[Chimki]], [[obwód moskiewski]]) – [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|radziecki]] [[Hokej na lodzie|hokeista]], reprezentant [[Reprezentacja Związku Radzieckiego w hokeju na lodzie mężczyzn|ZSRR]], trzykrotny [[olimpijczyk]], trener hokejowy. Działacz państwowy.
'''Anatolij Wasiljewicz Firsow''' ([[język rosyjski|ros.]] Анатолий Васильевич Фирсов; ur. [[1 lutego]] [[1941]] w [[Moskwa|Moskwie]], zm. [[24 lipca]] [[2000]] w Firsanowce, rejon [[Chimki]], [[obwód moskiewski]]) – [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|radziecki]] [[Hokej na lodzie|hokeista]], reprezentant [[Reprezentacja Związku Radzieckiego w hokeju na lodzie mężczyzn|ZSRR]], trzykrotny [[olimpijczyk]], trener hokejowy. Działacz państwowy. W trakcie kariery zawodnik często określany pseudonimem ''Mag''<ref name="komm">{{cytuj stronę|url=http://www.kommersant.ru/doc/153832|tytuł= Умер Анатолий Фирсов|data=2000-07-25|opublikowany=kommersant.ru|język=ru|data dostępu=2013-11-01}}</ref>.


== Kariera zawodnicza ==
== Kariera zawodnicza ==

Wersja z 23:15, 16 paź 2019

Anatolij Firsow
Ilustracja
Podobizna Anatolija Firsowa na znaczku pocztowym
Data i miejsce urodzenia

1 lutego 1941
Moskwa

Data i miejsce śmierci

24 lipca 2000
Firsanowka

Obywatelstwo

Rosja

Wzrost

176 cm

Pozycja

napastnik (lewoskrzydłowy / prawoskrzydłowy)

Uchwyt

prawy

Anatolij Wasiljewicz Firsow (ros. Анатолий Васильевич Фирсов; ur. 1 lutego 1941 w Moskwie, zm. 24 lipca 2000 w Firsanowce, rejon Chimki, obwód moskiewski) – radziecki hokeista, reprezentant ZSRR, trzykrotny olimpijczyk, trener hokejowy. Działacz państwowy. W trakcie kariery zawodnik często określany pseudonimem Mag[1].

Kariera zawodnicza

Wychowanek Spartaka, do składu którego trafił w wieku 17 lat w 1958[2]. W 1961 został powołany do służby wojskowej i w związku z tym został przeniesiony do innego stołecznego klubu, armijnego CSKA[3][4]. Był jego wieloletnim zawodnikiem przez kolejnych 13 sezonów. W ramach mistrzostw ZSRR rozegrał 474 meczów, w których strzelił 346 goli[5].

Hokej dla nas był pracą i zabawą. Więc nawet nie myśleliśmy, gdy mówili nam: "Jeśli wygracie, zapłacimy wam dobre pieniądze". Wiedzieliśmy, że i tak nie zapłacą nam praktycznie nic, lecz była to po prostu miłość hokeja. Uważaliśmy siebie za zawodowców z wynagrodzeniem dla amatorów. (Anatolij Firsow)[2]

Uczestniczył w turniejach mistrzostw świata w 1964, 1965, 1966, 1967, 1968, 1969, 1970, 1971 oraz zimowych igrzysk olimpijskich 1964, 1968, 1972. W tym czasie był powoływany do reprezentacji przez wybitnego trenera reprezentacji Anatolija Tarasowa[2], który równolegle był jego szkoleniowcem w zespole klubowym CSKA i doceniał jego umiejętności. Z kadrą ZSRR ośmiokrotnie zdobył tytuł mistrzów świata, zaś indywidualnie trzykrotnie był najskuteczniejszym zawodnikiem i strzelcem turnieju[3], cztery razy był wybierany do składu gwiazd turnieju (co ciekawe, dwukrotnie jako lewoskrzydłowy i dwukrotnie jako prawoskrzydłowy) oraz trzy razy został uznany najlepszym napastnikiem turnieju. Łącznie na turniejach zimowych igrzysk olimpijskich w 67 rozegranych meczach strzelił 66 goli[3].

Po odejściu Tarasowa ze stanowiska trenera, przywiązany do niego Firsow postanowił zakończyć karierę w wieku 32 lat[6] (jak przyznał, był „oddany Tarasowowi” i „nie wierzył już żadnemu innemu trenerowi”[2]). Wówczas w 1972 przedstawiciele kanadyjskiego klubu Montreal Canadiens sondowali możliwość występów Firsowa w jego barwach w zawodowej lidze NHL, lecz ich zapytanie pozostało bez odpowiedzi ze strony radzieckich władz[2]. W trakcie ostatniego meczu Turnieju Izwiestii 21 grudnia 1973 ZSRR–Czechosłowacja (7:1) wystąpił po raz ostatni jako czynny zawodnik pojawiając się na lodzie w sposób symboliczny (prócz niego ostatni raz wystąpili wówczas Aleksandr Ragulin i Witalij Dawydow)[7].

Został uważany za jednego z najlepszych napastników w historii hokeja[8][9]. Mimo że dysponował wątłymi warunkami fizycznymi (był niewysoki i szczupły – z uwagi na to określano go mianem „filigranowy”[10])[2], dzięki konsekwentnemu treningowi rozwinął możliwości kondycyjne i siłowe[3][4].

Był doceniany z uwagi na nieprzeciętne umiejętności.

Trzy rzeczy uczyniły go lepszym niż ktokolwiek inny. Wymyślił zagranie krążkiem "od kija do łyżwy do kija", które wykonywał tak, jakby tracił panowanie; miał zabójczy strzał "z klepy", który przełamywał nogi bramkarzy, w czasie gdy tylko niewielu z nich ubierało maski na twarz; oraz miał niesamowite umiejętności operowania kijem. Był fanatykiem hokeja i trenował bez przerwy. (Igor Kuperman)[2]

Przyczynił się do rozwoju hokeja w ZSRR swoim talentem przyciągając młodzież do tej dyscypliny.

Kiedy byłem dzieckiem, oglądanie go było niewiarygodne. Był legendą. Kilka pokoleń dzieciaków dorastało chcąc grać w hokeja z powodu Firsowa i przez to, co robił na lodzie. Był elektryzujący. Jego strzał był nie do zatrzymania. Wszystkie triki, które wykonywał na lodzie, były nie do powtórzenia. (Wiaczesław Fietisow)[2]

Kariera trenerska

  • CSKA Moskwa (1972-1977)
  • Reprezentacja ZSRR juniorów (1976-1977)
  • Polska Legia Warszawa (1977-1979)

Po zakończeniu kariery został trenerem i przez kilka lat trenował juniorów w CSKA. Absolwent Moskiewskiej Państwowej Akademii Kultury Fizycznej z 1977[4]. Przez rok pracował z reprezentacją ZSRR juniorów do lat 18, zdobywając z nią brązowy medal na turnieju mistrzostw Europy w 1977. Następnie wyjechał do Polski i przez dwa lata był szkoleniowcem również wojskowego klubu, Legii Warszawa, z którą w 1978 uzyskał awans do ówczesnej I ligi (po nim trenerem w tym klubie był inny były zawodnik CSKA, Konstantin Łoktiew). Po demobilizacji z wojska w 1987 podjął pracę w Eksperymentalnym Stowarzyszeniu Młodzieżowym "Kirowiec" działając na rzecz nauki hokeja wśród młodzieży[4][6].

Inne informacje

  • Urodził się podczas wojny światowej, jego rodzicami byli Wasilij i Klawdija, miał dwoje rodzeństwa: brata Wiktora i siostrę Walentinę[6]. Wkrótce po jego urodzeniu w 1941 zginął jego ojciec w pierwszym okresie wielkiej wojny ojczyźnianej[2][6].
  • W 1973 opublikował książkę pt. Zapal światło zwycięstwa (ros. Зажечь победы свет)[4][11].
  • Od 1968 należał do KPZR. W 1989 został wybranym deputowanym do Rady Najwyższej ZSRR. Jako parlamentarzysta działał na rzecz poprawy stanu zdrowia i sportu w Rosji[3][12] oraz osób niepełnosprawnych i byłych sportowców[6].
  • W latach 90. prowadził działalność biznesową w Szwajcarii (posiadał hotel w tym kraju)[1].
  • Ostatni mecz, o charakterze pokazowym, rozegrał w maju 2000 podczas jubileuszu 60 lat Wiaczesława Starszynowa[1].
  • W 2000 zmarła jego żona[6], a Anatolij Firsow zmarł dwa miesiące później na zawał serca w swojej daczy w miejscowości Firsanowka pod Moskwą[6][13]. Został pochowany na cmentarzu w miejscowości Schodnia. W 2001 na jego grobie umieszczono pomnik wraz z krzyżem[14].
  • Miał syna Anatolija, który wraz z Wiktorem Kuźkinem założył Fundację Anatolija Firsowa[14].
  • W pierwszą rocznicę jego śmierci imieniem Anatolija Firsowa nazwano diament znaleziony w Jakucji o wadze 94 karatów[15]. W późniejszym czasie informowano o diamencie nazwanym jego imieniem o wadze 181,59 karatów[16][17]
  • W 2011 powstał film dokumentalny z serii Gwiazdy sowieckiego lodu, poświęcony Anatolijowi Firsowowi i Władimirowi Jurzinowowi[10].

Osiągnięcia

Reprezentacyjne
Klubowe
  • Złoty medal mistrzostw ZSRR: 1963, 1964, 1965, 1966, 1968, 1970, 1971, 1972, 1973 z CSKA Moskwa
  • Srebrny medal mistrzostw ZSRR: 1967, 1969 z CSKA Moskwa
  • Brązowy medal mistrzostw ZSRR: 1962 z CSKA Moskwa
  • złoto Puchar ZSRR: 1966, 1967, 1968, 1969, 1973 z CSKA Moskwa
  • złoto Puchar Europy: 1969, 1970, 1971, 1972, 1973 z CSKA Moskwa
Indywidualne
Szkoleniowe

Wyróżnienia i odznaczenia

Wyróżnienia sportowe
Odznaczenia państwowe

Przypisy

  1. ↑ a b c d Умер Анатолий Фирсов. kommersant.ru, 2000-07-25. [dostęp 2013-11-01]. (ros.).
  2. ↑ a b c d e f g h i Firsov was Russia's greatest player. nhl.com, 2008-11-20. [dostęp 2013-11-01]. (ang.).
  3. ↑ a b c d e f g ФИРСОВ Анатолий Васильевич. biograph.ru. [dostęp 2013-11-01]. (ros.).
  4. ↑ a b c d e Анатолий Фирсов. calend.ru, 2013-10-01. [dostęp 2013-11-01]. (ros.).
  5. ↑ Сегодня исполнилось бы 70 лет Анатолию Фирсову. sports.ru, 2011-02-01. [dostęp 2013-11-01]. (ros.).
  6. ↑ a b c d e f g Три периода Анатолия Фирсова. old.redstar.ru, 2001-02-10. [dostęp 2013-11-01]. (ros.).
  7. ↑ Sport. Po turnieju „Izwiestii”. „Nowiny”, s. 2, Nr 353 z 23 grudnia 1973. 
  8. ↑ Firsow Anatolij. portalwiedzy.onet.pl. [dostęp 2013-11-01]. (pol.).
  9. ↑ Grenoble ’68 : Firsov Was Fearsome. goironpigs.com, 2013-11-01. [dostęp 2013-11-01]. (ang.).
  10. ↑ a b Звезды советского льда. Анатолий Фирсов, Владимир Юрзинов. culture.ru. [dostęp 2013-11-01]. (ros.).
  11. ↑ Беллетристика → Зажечь победы свет. eknigi.org. [dostęp 2013-11-01]. (ros.).
  12. ↑ 1989: Millions of Russians go to the polls. news.bbc.co.uk. [dostęp 2013-11-01]. (ang.).
  13. ↑ Anatolij Firsow nie żyje. dziennikpolski24.pl, 2000-07-25. [dostęp 2013-11-02]. (pol.).
  14. ↑ a b «Комсомолка» помогла поставить памятник Анатолию Фирсову. kp.ru, 2001-11-02. [dostęp 2013-11-01]. (ros.).
  15. ↑ В честь Анатолия Фирсова назвали якутский алмаз. kp.ru, 2001-06-24. [dostęp 2013-11-01]. (ros.).
  16. ↑ Алмаз массой 158,2 карата найден компанией АЛРОСА в Якутии. forbes.ru. [dostęp 2013-11-01]. (ros.).
  17. ↑ КРУПНЕЙШИЕ АЛМАЗЫ, НАЙДЕННЫЕ НА ТЕРРИТОРИИ РОССИИ. awros.ru. [dostęp 2013-11-01]. (ros.).

Bibliografia

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Anatolij_Firsow&oldid=57751519”