E.M. Forster

E.M. Forster
	; Portret Fostera pędzla Dory Carrington (ok. 1924)
Imię i nazwisko	Edward Morgan Forster
Data i miejsce urodzenia	1 stycznia 1879 ; Londyn
Data i miejsce śmierci	7 czerwca 1970 ; Coventry
Narodowość	brytyjska
Język	angielski
Alma Mater	University of Cambridge
Dziedzina sztuki	powieść, opowiadanie, esej
	Ważne dzieła
	Droga do Indii, Howards End, Pokój z widokiem
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Cytaty w Wikicytatach

E.M. Forster, właśc., Edward Morgan Forster (ur. 1 stycznia 1879 w Londynie, zm. 7 czerwca 1970 w Coventry)^[1] – angielski prozaik, eseista i krytyk literacki. Tworzył także dzieła fantastyczne.

Życiorys

Urodził się w Londynie, jako jedyne dziecko architekta, Edwarda Morgana Llewellyna Forstera i Anny Clary Wichelo Forster. Ojciec zmarł na gruźlicę, gdy Edward miał niecałe dwa lata. Wychowały go matka oraz ciotka, z którymi mieszkał także przez większość swego dorosłego życia. Dzieciństwo spędził w posiadłości Rooks Nest House w Stevenage w hrabstwie Hertfordshire, które stało się wzorem dla tytułowej posiadłości w powieści Howards End. Odziedziczył po ciotce ze strony ojca duży spadek (8 tys. £), co zapewniło mu środki utrzymania i pozwoliło na karierę pisarską.

Uczęszczał do Tonbridge School. Od 1897 do 1901 studiował w King’s College w Cambridge^[2], gdzie był członkiem elitarnego stowarzyszenia Apostles. W trakcie studiów poznał także niektórych późniejszych członków Grupy Bloomsbury. Po ukończeniu studiów odbył ze swoją matką podróż po Włoszech i Grecji. Wkrótce po powrocie zaczął pisać eseje i opowiadania do liberalnego „Independent Review”.

Dom w którym mieszkał w latach 1939-1961 przy 1-10 Arlington Park Mansions w Londynie

Pomnik pamięci Forstera na tyłach kościoła św. Mikołaja w Stevenage

W roku 1905 spędził kilka miesięcy w majątku hrabiny Elizabeth von Arnim jako nauczyciel domowy czwórki jej dzieci. W tym samym roku ukazała się jego pierwsza powieść Where Angels Fear To Tread. Przez następny rok wygłosił cykl wykładów o włoskiej sztuce i historii na Cambridge Local Lectures Board.

Kolejno w roku 1907 i 1908 ukazały się dwie następne powieści The Longest Journey oraz, oparty częściowo na wspomnieniach i doświadczeniach z podróży do Włoch, Pokój z widokiem (ang. A Room With A View). W roku 1910 wydana została jedna z jego bardziej znanych powieści, Howards End. Na przełomie 1913 i 1914 powstała pierwsza wersja Maurycego (ang. Maurice), której ze względu na wątek homoerotyczny Forster zdecydował się nie publikować. Powieść została opublikowana dopiero pośmiertnie w 1971 roku, podobnie jak zbiór opowiadań o podobnej tematyce The Life to Come (1972).

Lata 1912-1913 spędził w Indiach, pracując dla londyńskiej National Gallery. Po wybuchu I wojny światowej wstąpił do Czerwonego Krzyża i służył w Egipcie^[3]. W roku 1921 wrócił do Indii, by pracować jako osobisty sekretarz maharadży w Dewas^[1].

W Indiach toczy się akcja ostatniej powieści Forstera, Droga do Indii (ang. A Passage To India, 1924), która uchodzi za najlepszą w dorobku autora^{[potrzebny przypis]}. W późniejszym okresie pisał jedynie biografie, eseje, krytyki i opowiadania.

Od 1925 do śmierci matki (w wieku 90 lat) w 1945 Forster mieszkał z nią w domu West Hackhurst w miejscowości Abinger Hammer, w hrabstwie Surrey.

W 1927 jako jedna z pierwszych osób użył terminu fantasy w kontekście utworów literackich czerpiących z baśni, na polu refleksji genologicznej. W Aspects of Novel uzupełnił klasyczny podział gatunków powieści o prophecy i fantasy właśnie, uznając tę drugą jako tekst implikujący pierwiastek nadprzyrodzony, ale nie muszący go wyrażać^[4].

W latach 30. i 40. Forster stał się osobą publiczną. Opowiadał się za indywidualną wolnością oraz sprzeciwiał się cenzurze, pisząc artykuły, zasiadając w komitetach i podpisując listy. W czasie II wojny światowej występował z antynazistowskimi pogadankami w radiu BBC.

Był aktywnym członkiem PEN-Clubu, a w 1934 został pierwszym przewodniczącym National Council for Civil Liberties. W 1937 został odznaczony Medalem Bensona dla zasłużonych na polu literatury. W 1942 został przewodniczącym National Council for Civil Liberties^[2]. W 1945 został honorowym członkiem King’s College, gdzie też mieszkał aż do śmierci w 1970. W 1949 jako zagorzały demokrata Forster odmówił przyjęcia tytułu szlacheckiego. W 1953 został nominowany do orderu Companions of Honour, który ostatecznie przyjął w 1969. W latach 1945–1966 był dwudziestokrotnie (w 16 latach) nominowany do Nagrody Nobla w dziedzinie literatury^[5].

W swej twórczości koncentrował się na wzajemnym oddziaływaniu jednostek i na konflikcie między normami a instynktami.

Był homoseksualistą^[6]^[7].

Twórczość

Where Angels Fear to Tread (powieść, 1905)
The Longest Journey (powieść, 1907)
Maszyna staje (The Machine Stops, opowiadanie, 1909)
Pokój z widokiem (A Room With a View, powieść, 1908; wyd. pol. 1992)
Howards End (powieść, 1910; wyd. pol. 1977 jako Domostwo pani Wilcox, potem także Powrót do Howards End)
„The Celestial Omnibus and other Stories” (1911), „The Story of the Siren” (1920) i „The Eternal Moment” (1928), opowiadania
Droga do Indii (A Passage to India, powieść, 1924; wyd. pol. 1938 jako W słońcu Indyj)
Aspects of the Novel (1924, studium z zakresu teorii literatury, 1927)
Maurycy (Maurice, powieść, wydanie pośmiertne 1971; wyd. pol. 1994)

Ekranizacje

Większość powieści Forstera zostało zekranizowanych:

Podróż do Indii, 1984 (reż. David Lean)
Pokój z widokiem, 1986 (reż. James Ivory)
Maurycy, 1987 (reż. James Ivory)
Tam, gdzie nie chadzają anioły, 1991
Powrót do Howards End, 1992 (reż. James Ivory)

Przypisy

↑ ^a ^b E.M. Forster, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2018-02-28] (ang.).
↑ ^a ^b Forster, Edward Morgan. Cambridge Alumni Database. [dostęp 2018-02-28]. (ang.).
↑ Mr Edward Morgan Forster. British Red Cross. [dostęp 2018-02-28]. (ang.).
↑ Tomasz Z.T.Z. Majkowski Tomasz Z.T.Z., W cieniu Białego Drzewa. Powieść fantasy w XX wieku, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2013, s. 16, ISBN 978-83-233-3566-5 .
↑ Nomination Archive Edward Morgan Forster. Nobel Prize. [dostęp 2020-05-20]. (ang.).
↑ Artykuł nt. E.M. Forstera na stronie glbtq.com. Dostęp: 25 sierpnia 2009 r. (ang.).
↑ Edward Morgan Forster w bazie Notable Names Database (ang.)

Bibliografia

THE CAMBRIDGE COMPANION TO E. M. FORSTER (en.)

[britannica-1] E.M. Forster, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2018-02-28] (ang.).

[cambridge-2] Forster, Edward Morgan. Cambridge Alumni Database. [dostęp 2018-02-28]. (ang.).

[3] Mr Edward Morgan Forster. British Red Cross. [dostęp 2018-02-28]. (ang.).

[4] Tomasz Z.T.Z. Majkowski Tomasz Z.T.Z., W cieniu Białego Drzewa. Powieść fantasy w XX wieku, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2013, s. 16, ISBN 978-83-233-3566-5 .

[5] Nomination Archive Edward Morgan Forster. Nobel Prize. [dostęp 2020-05-20]. (ang.).

[6] Artykuł nt. E.M. Forstera na stronie glbtq.com. Dostęp: 25 sierpnia 2009 r. (ang.).

[7] Edward Morgan Forster w bazie Notable Names Database (ang.)

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]