Vaur

Vaur; Vaour
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
	Anciana comandariá
	Armas
	Armas
	Geografia fisica
Coordenadas	44° 04′ 23″ N, 1° 48′ 09″ E
Superfícia	14,12 km²
Altituds; · Maximala; · Mejana; · Minimala	; 507 m; 420 m; 240 m
	Geografia politica;
País	Lengadòc;
Parçan	País d'Albi ;
Estat	França;
Region; 76	Occitània;
Departament; 81	Tarn ;
Arrondiment; 811	Albi;
Canton; 8134	Carmauç-2 Val de Seron, ancianament Canton de Vaur;
Intercom; 248100489	Comunautat de comunas del Cordés e del Causse ---> 2017;
Cònsol	Pascal Sorin ; (2014-2020)
	Geografia umana
Populacion; Populacion totala; (2018)	311 ab. Evolucion de la populacion; 326 ab.
Densitat	25,71 ab./km²
	Autras informacions
Còde postal	81140
Còde INSEE	81309

Vilatge d'Occitània

Vaur^[1]^,^[2]^,^[3]^,^[4] (Vaour en francés) es una comuna lengadociana en País d'Albi situada dins lo departament de Tarn e la region Occitània. Fa partida del parçan Galhaqués.

Geografia

Vaur es une comuna de Tarn al tèrme amb Tarn e Garona. Es situada al sud d'una vòlta de l'Avairon sus las ribas ont i a Pena, Sent Antonin, Casals... Vaur es dins la zona de clima continental amb un causse al nòrd, la selva de Gresinha e del vinhal de Galhac (Campanhac) al sud. Vaur es situada à 18km à l'Oèst de Còrdas. Lo païsatges es constituit de puèges cobèrts de selva de garric e de prats.

Perimètre del territòri

Comunas confrontantas de **Vaur**
Sent Antonin (Tarn e Garona)	Sent Miquèl de Bag	Rossairòlas
Pena		Itsac Totnac
Castèlnòu de Montmiralh	Sant Bausèli	Campanhac

Toponimia

Lo nom es atestat cap a 1120, Vaor, en 1260, Vahor, e la prononciacion es [bɔw]. A la diferéncia de La Vaur, lo vocalisme del nom es donc semblable al de Caors, de paur/páur. Lo gallés *vobero/vabero a lo sens de riu, riu rescondut, entraucat, o de rèc (barranc, vaure/vabre); pòt çaquela prene lo sens de bòsc, selva (cf. a Montricós lo bosc de la Vaor, en 1277). Lo mot es femenin e pren la fòrma vabre a l'èst del lengadocian (coma per faure/fabre) e l'isoglòssa travèrsa lo departament ^[5]^,^[6]^,^[7]^,^[8].

Istòria

L'ocupacion per l'òme del país de Vaur se faguèt a l'Edat del Bronze ancian (1800 av.JC à 1400 ab.JC) marcada per la preséncia de dolmens, aquel a Pèiralevada, i a lo pus grand del departament. La construccion dels dolmens s'espandís de -2500 a -1500 e lor utilizacion va fins a -500^[9].
Benlèu lo luòc foguèt ocupat per de cèltas coma semblan d'o mostrar de malons amb rigòlas pel culte de l'aiga trobats sul puèg ont se bastiguèt la Comandariá de Vaur.
En 1140, los cavalièrs de Pena donèron un terren a Pèire Umbèrt. Una comandariá templièra i foguèt alara fondada. Los cavalièrs templièrs èran exonerats de dreches e taxas senhoralas en cambi de lor proteccion de la populacion locala. Lo poder de la comandariá s'espandissiá sus sèt cantons e fins en Carcin. Aquela influéncia se faguèt mercé als dons dels religioses de Sètfonts e de la Chancelada e tanben a aqueles del Comte de Tolosa. Existís pauc de documents sus la vida a Vaur. En 1307, pendent la carpinha entre Felip IV de França e lo papa Bonifaci VIII, lo comandor de Vaur, Bernart de Ròca, prenguèt lo partit del rei de França.

Administracion

Lista dels cònsols successius
Periòde		Identitat	Etiqueta	Qualitat
març de 2014	2020	Pascal Sorin
2001	2014	Georges Bousquet	PS	conselhièr general (2008-2015)
març de 2014	2001		PS
Totas las donadas non son pas encara conegudas.

Abans la refòrma cantonala de 2014, aplicada en 2015, la comuna èra del canton de Vaur; es ara del canton de Carmaux-2 Vallée du Cérou (en francés), doncas de Carmauç-2 Val de Seron .

Demografia

modificar « persona »
v · d · m

Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 363, totala: 363

509

568

602

635

644

648

600

646

655

624

593

616

573

588

562

580

569

537

506

476

413

365

354

375

377

361

292

302

405

352

310

295

248

285

290

300
308

2009

2010

315
323

328
328

Fonts

Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE

Evolucion de la populacion 1962-2008

Economia

L'economia de Vaur repausa subretot sus l'activitat de pichons productors locals e qualques pichonas entrepresas del bastiment. L'estiu de Vaur, un festival del rire que se debana al començament d'agost. Lo mercat se fa cada dijòus.

Luòcs e monuments

Anciana Comandariá de Vaur, situada sus un puèg en tresplomb del vilatge
Dolmen de Pèiralevada, pus grand del departament, a 3 km al nòrd del vilatge
Glèisa d'estil romanic

Eveniment

L'Estiu de Vaur

Personalitats ligadas amb la comuna

Veire tanben

Articles connèxes

Ligams extèrnes

Nòtas

↑ Pojada, Patrici (2009). Repertòri toponimic de las comunas de la region Miègjorn-Pirenèus. Nouvelles Éditions Loubatières. ISBN 978-2-86266-573-3.
↑ «Toponimia occitana».
↑ Congrès permanent de la lenga occitana. «Top'Òc: Diccionari toponimic occitan».
↑ Institut d'Estudis Occitans. «BdTopoc–Geoccitania».
↑ Ernest Negre, Les Noms de Lieux du Tarn, 4e ed., Vent Terral, Energues, 81350 Andouque, 1986, p. 23
↑ Paul Burgan, André Lafon, Toponymie du Tarn-et-Garonne, Association Antonin Perbosc, 2006, p. 96 (per La Vaureta)
↑ Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 692
↑ Bénédicte Boyrie-Fénié, Jean-Jacques Fénié, Toponymie des Pays Occitans, edicions Sud-Ouest, 2007, p. 95
↑ dolmen de Pèiralevada

Portal de Lengadòc

[1] Pojada, Patrici (2009). Repertòri toponimic de las comunas de la region Miègjorn-Pirenèus. Nouvelles Éditions Loubatières. ISBN 978-2-86266-573-3.

[2] «Toponimia occitana».

[3] Congrès permanent de la lenga occitana. «Top'Òc: Diccionari toponimic occitan».

[4] Institut d'Estudis Occitans. «BdTopoc–Geoccitania».

[5] Ernest Negre, Les Noms de Lieux du Tarn, 4e ed., Vent Terral, Energues, 81350 Andouque, 1986, p. 23

[6] Paul Burgan, André Lafon, Toponymie du Tarn-et-Garonne, Association Antonin Perbosc, 2006, p. 96 (per La Vaureta)

[7] Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 692

[8] Bénédicte Boyrie-Fénié, Jean-Jacques Fénié, Toponymie des Pays Occitans, edicions Sud-Ouest, 2007, p. 95

[9] Pèiralevada

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]