Naar inhoud springen

Zilver(I)fluoride

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Zilver(I)fluoride
Structuurformule en molecuulmodel
Kristalstructuur van zilverfluoride
Kristalstructuur van zilverfluoride
Algemeen
Molecuulformule AgF
IUPAC-naam zilver(I)fluoride
Andere namen zilvermonofluoride
Molmassa 126,866603 g/mol
InChI
1S/Ag.FH/h;1H/q+1;/p-1
CAS-nummer 7775-41-9
PubChem 165912
Wikidata Q414689
Beschrijving Geel-bruine kristallen
Vergelijkbaar met zilverchloride, zilverbromide, zilverjodide
Waarschuwingen en veiligheidsmaatregelen
CorrosiefToxisch
Gevaar
H-zinnen H301 - H311 - H315 - H318 - H331
EUH-zinnen geen
P-zinnen P261 - P280 - P301+P310 - P305+P351+P338 - P311
Fysische eigenschappen
Aggregatietoestand vast
Kleur geel-bruin
Dichtheid 5,852 g/cm³
Smeltpunt 435 °C
Kookpunt 1159 °C
Oplosbaarheid in water (bij 20°C) 1800 g/L
Goed oplosbaar in water
Geometrie en kristalstructuur
Kristalstructuur kubisch
Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar).
Portaal  Portaalicoon   Scheikunde

Zilver(I)fluoride (AgF) is de eenvoudigste anorganische verbinding van zilver en fluor. Zilver(I)fluoride is een geel-bruine vaste stof met een smeltpunt van 435°C,[1] die zwart wordt bij blootstelling aan vochtige lucht. In tegenstelling tot de andere halogeniden zoals zilverchloride is zilver(I)fluoride zeer goed oplosbaar in water (tot 1,8 kilogram per liter).[1] Ook in organische oplosmiddelen als acetonitril is de stof enigszins oplosbaar.

Zilver(I)fluoride wordt bereid uit een reactie van zilvercarbonaat en waterstoffluoride:

Zilver(I)fluoride wordt vooral toegepast in de organofluorchemie, bij de reactie van fluor met dubbele bindingen. Zo koppelt het in acetonitril aan perfluoralkenen tot perfluoralkylzilver(I)verbindingen:[2]

Naast zilver(I)fluoride is ook zilver(II)fluoride bekend.