Naar inhoud springen

Stanislas Wawrinka

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Stan Wawrinka
US Open 2016
US Open 2016
Persoonlijke informatie
Bijnaam Stan the Man
Nationaliteit Vlag van Zwitserland Zwitserse
Geboorteplaats Lausanne, Zwitserland
Geboortedatum 28 maart 1985
Woonplaats Monte Carlo, Monaco
Lengte 1,83 m
Profdebuut 2002
Slaghand rechts (enkelhandige backhand)
Totaal prijzengeld 36.739.838 US dollar
Profiel (en) ATP-site
Enkelspel
Winst-verliesbalans 570–353
Titels 16
Hoogste positie 3e (27 januari 2014)
Huidige positie 290e (11 juli 2022)
ATP Finals halve finale (2013-2015)
Olympische Spelen 2e ronde (2008)
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open winst (2014)
Vlag van Frankrijk Roland Garros winst (2015)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon kwartfinale (2014, 2015)
Vlag van Verenigde Staten US Open winst (2016)
Dubbelspel
Winst-verliesbalans 81–105
Titels 3
Hoogste positie 88e (2 februari 2015)
Olympische Spelen Goud goud (2008)
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open 3e ronde (2006)
Vlag van Frankrijk Roland Garros 3e ronde (2006)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 1e ronde (2006, 2007)
Vlag van Verenigde Staten US Open 1e ronde (2005)
Laatst bijgewerkt op: 31 december 2023
Portaal  Portaalicoon   Tennis

Stanislas (Stan) Wawrinka (Lausanne, 28 maart 1985) is een Zwitserse tennisser. Hij is prof sinds 2002. Hij kwam in 2005 voor het eerst de top 100 binnen en in 2006 voor het eerst de top 50. In 2008 bereikte hij voor het eerst de top 10. Zijn hoogste plaats op de ATP-ranglijst is de 3e, die hij voor het eerst behaalde op 27 januari 2014. Wawrinka is een allround tennisser en kan op alle baansoorten goed uit te voeten, getuige zijn drie verschillende Grandslamzeges. In 2014 won hij het Australian Open, in 2015 Roland Garros en in 2016 het US Open. Opvallend is dat hij tijdens al deze triomfen op zijn pad naar de eindzege de nummer een van de wereld versloeg.

Wawrinka schreef in zijn carrière tot nu toe zestien enkelspeltoernooien en twee dubbelspeltoernooien op zijn naam, waaronder ook het ATP-toernooi van Monte Carlo, waar hij in de finale Roger Federer in drie sets de baas was, en liefst viermaal het ATP-toernooi van Chennai. In 2015 won Wawrinka het ATP-toernooi van Rotterdam. Hij won ook zes challengers in het enkelspel. Wawrinka won samen met zijn landgenoot Roger Federer de gouden medaille in het dubbelspel op de Olympische Spelen van Peking in 2008. Ook won hij met Zwitserland de Davis Cup in 2014 ten koste van Frankrijk.

Jaarverslagen

[bewerken | brontekst bewerken]

Wawrinka startte op 14-jarige leeftijd op het internationale juniortenniscircuit. Hij stopte op vijftienjarige leeftijd met school en nam vanaf toen deel aan satelliettoernooien. Hij werd proftennisser in 2002. In 2003 wist hij als 18-jarige de juniorentitel op Roland Garros te winnen. Wawrinka sloot 2003 af als nummer 14 op de wereldranglijst voor junioren. Vanaf zijn achtste jaar, werd hij gecoacht door Dimitri Zavialoff. Hun samenwerking stopte na Wimbledon 2010.[1]

In juli 2003 speelde Wawrinka zijn eerste match op ATP-niveau, op het ATP-toernooi van Gstaad. Hij verloor in de eerste ronde van Jean-René Lisnard. Een week later boekte hij zijn eerste zege in een ATP-toernooi toen hij in de eerste ronde van het ATP-toernooi van Amersfoort de Amerikaan Hugo Armando versloeg. Wawrinka strandde een ronde later tegen Raemon Sluiter. In augustus won hij zijn eerste twee challengers, in San Benedetto en Genève.

In april 2004 won Wawrinka zijn derde challenger, in Barcelona. Hij versloeg er in de finale de Belg Kristof Vliegen. In juli stond hij op het ATP-toernooi van Gstaad in zijn eerste ATP-dubbelspelfinale. In augustus won hij voor het tweede jaar op rij de challenger van Genève. Ook daar versloeg hij een Belg in de finale, namelijk Christophe Rochus.

Door zijn kwartfinale op het ATP-toernooi van Barcelona kwam Wawrinka in april voor het eerst binnen in de top 100. In mei nam hij deel aan zijn eerste grandslamtoernooi. Op Roland Garros bereikte hij meteen de derde ronde, die hij verloor van de uiteindelijk verliezend finalist Mariano Puerta. Op Wimbledon lag Wawrinka er al in de openingsronde uit. Begin juli bereikte hij zijn eerste ATP-finale, in Gstaad, die hij verloor van Gastón Gaudio. Op het US Open bereikte hij de derde ronde. Het najaar van 2005 was weinig succesvol. Hij sloot het jaar voor het eerst af in de top 100, op plaats 55.

In januari 2006 bereikte Wawrinka de halve finale op het ATP-toernooi van Auckland. Een week later, op het Australian Open werd hij in de tweede ronde uitgeschakeld door David Nalbandian. In april deed hij het beter dan in 2005 door de halve finale in Barcelona te halen. Op Roland Garros werd hij echter al in de eerste ronde uitgeschakeld, opnieuw door Nalbandian. Op Wimbledon bereikte hij de derde ronde. In juli won Wawrinka zijn eerste ATP-titel door in de finale in Umag Novak Đoković te verslaan, die zich terugtrok met ademhalingsproblemen. Hij kwam die zomer ook voor het eerst binnen in de top 50. Op het US Open bereikte hij net zoals in 2005 de derde ronde. In het najaar bereikte hij nog de kwartfinale in Wenen en de halve finale in Bazel. Hij sloot het jaar voor het eerst af in de top 50, op plaats 30.

Het voorjaar van 2007 kende weinig uitschieters, mede door het feit dat hij er van midden januari tot begin mei uit lag met een knieblessure. Op het Australian Open bereikte Wawrinka de derde ronde, op Roland Garros de tweede en op Wimbledon lag hij er al in de eerste ronde uit. In juli behaalde hij zijn eerste goede resultaat van het jaar door in Stuttgart de finale te halen. Hij verloor die van Rafael Nadal. Eind augustus bereikte hij de kwartfinale in New Haven. Zijn goede vorm zette zich door naar het US Open, waar hij de vierde ronde bereikte, zijn beste resultaat op een grandslamtoernooi tot dan toe. In het najaar bereikte hij nog de finale van het ATP-toernooi van Wenen, die hij verloor van Novak Đoković. Wawrinka sloot 2007 af op de 36e plaats.

2008 startte goed voor Wawrinka met een finaleplaats in Doha. Hij moest echter de duimen leggen voor de Brit Andy Murray. Op het Australian Open lag hij er echter al vroeg uit, toen hij in de tweede ronde opgaf met een buikspierblessure. In maart bereikte hij de kwartfinale op het Masterstoernooi van Indian Wells. Eind april-begin mei bereikte hij de halve finale in Barcelona en de finale van het Masterstoernooi van Rome, die hij verloor van Đoković. Hierdoor steeg Wawrinka 14 plaatsen op de wereldranglijst en kwam hij op 12 mei voor de eerste maal in zijn carrière binnen in de mondiale top 10. Op Roland Garros bereikte hij de derde ronde en op Wimbledon de vierde, zijn beste resultaat op dat toernooi tot dan toe. In juli bereikte Wawrinka de halve finale in Gstaad. Hij nam die zomer ook deel aan de Olympische Spelen in Peking. In het enkelspel werd hij in de tweede ronde uitgeschakeld, maar in het dubbel werd Wawrinka samen met zijn landgenoot Roger Federer olympisch kampioen. Het duo versloeg in de halve finale het toenmalig nummer één-koppel van de wereld Bob en Mike Bryan. Op het US Open bereikte hij net zoals het jaar ervoor de vierde ronde. Het najaar telde geen echt grote resultaten. Wawrinka sloot het jaar voor het eerst af in de top 20, op plaats 13.

Tijdens het Australian Open wist Wawrinka niet verder te komen dan de 3e ronde. Ook op Roland Garros werd hij in de derde ronde verslagen. Op Wimbledon bereikte hij de vierde ronde. Tussendoor had hij in april de halve finale bereikt van het Masterstoernooi van Monte Carlo en in juni de challenger van Lugano op zijn naam geschreven. Tijdens de zomer kende Wawrinka geen grote successen. Op het US Open werd hij zelfs in de openingsronde uitgeschakeld. In het najaar bereikte hij nog twee kwartfinales, in Tokio en Bazel. Hij sloot het jaar af op de 21e plaats.

Wawrinka slaat op tijdens zijn verrassende overwinning op Andy Murray in de derde ronde van het US Open van 2010

Het seizoen van Wawrinka begon goed met een finaleplaats in Chennai (verlies tegen Marin Čilić). Op het Australian Open verloor hij in de derde ronde van diezelfde Cilic. In april won hij het tweede toernooi van zijn carrière door in de finale van het ATP-toernooi van Casablanca de Roemeen Victor Hănescu te verslaan.[2] In de aanloop naar Roland Garros bereikte hij nog de derde ronde op de Masterstoernooien van Monte Carlo en Madrid, de kwartfinale op het Masterstoernooi van Rome en de halve finale in Belgrado. Op Roland Garros bereikte hij de vierde ronde. Net voor Wimbledon verdedigde hij met succes zijn titel op de challenger van Lugano. Op Wimbledon verging het hem echter minder goed en werd hij in de eerste ronde uitgeschakeld. Op het US Open verging het hem veel beter en bereikte hij de kwartfinale, waarin hij werd uitgeschakeld door de Rus Michail Joezjny. Deze kwartfinale was zijn beste resultaat op een grandslamtoernooi tot dan toe. Wawrinka's beste resultaten van het najaar waren een kwartfinale in Stockholm en de derde ronde op de Masters van Parijs. Hij sloot het jaar net zoals in 2009 af op plaats 21.

2011 startte sterk voor Wawrinka, met winst op het ATP-toernooi van Chennai[3] en een kwartfinale op het Australian Open, zijn beste resultaat op dit grandslamtoernooi tot dan toe. Hij zette zijn sterke vorm door met een halve finale in Buenos Aires, en kwartfinales in Acapulco en op de Masters van Indian Wells, waar hij samen met Roger Federer ook de finale van het dubbelspel bereikte. Op Roland Garros bereikte hij net zoals in 2010 de vierde ronde, maar op Wimbledon verloor hij in de tweede ronde. Na Wimbledon ging het wat minder. Zijn beste resultaten waren de kwartfinale in Gstaad en op het Masterstoernooi van Montréal tijdens de zomer en de halve finale in Bazel in november. Op het US Open verloor hij in de tweede ronde. Hij sloot het jaar wel voor de tweede keer in zijn carrière af in de top 20, op plaats 17.

Op het Australian Open van 2012 bereikte Wawrinka de derde ronde, hierin verloor hij van de toenmalige nummer tien van de wereld, Nicolás Almagro. Mede door het verliezen van deze wedstrijd zakte Wawrinka tijdelijk uit de top 25 van de wereld. Bij het Masterstoernooi van Monte Carlo bereikte Wawrinka de kwartfinale en in het ATP-toernooi van Estoril de halve finale, waardoor zijn positie bij de beste 25 van de wereld heroverd werd. Tijdens Roland Garros 2012 bereikte Wawrinka de vierde ronde door onder meer Gilles Simon te verslaan. Rafael Nadal zorgde er echter voor dat hij zijn beste resultaat op een grandslam niet kon evenaren.

Op het Australian Open 2014 wist Wawrinka zowel de als eerste (Rafael Nadal) als de als tweede geplaatste speler (Novak Đoković) te verslaan. Hij was hij de eerste speler in twintig jaar die dit deed tijdens een grandslamtoernooi.[4] Tevens versloeg hij in de halve finale Tomáš Berdych. Wawrinkas overwinning op Nadal in de finale (6-3, 6-2, 3-6, 6-3) betekende zijn eerste eindzege in een grandslamtoernooi. Hij kwam door deze prestatie op de wereldranglijst op nummer drie te staan, zijn hoogste positie ooit. Daarbij werd hij op dat moment de hoogst gerangschikte speler van Zwitserland.

Wawrinka won op Roland Garros 2015 voor de tweede keer in zijn carrière een grandslamtoernooi. In de finale rekende hij net als tijdens het Australian Open 2014 af met de nummer een van de plaatsingslijst, ditmaal Novak Đoković: 4-6, 6-4, 6-3 en 6-4. Net als tijdens het winnen van zijn eerste grandslamtitel versloeg hij ook persoonlijk de als nummer twee geplaatste. Dat was deze keer zijn landgenoot Roger Federer, in de kwartfinale.

Op 11 september 2016 won Wawrinka in New York de US Open-titel. De als derde geplaatste Zwitser rekende in de zeer aantrekkelijke eindstrijd met 6-7, 6-4, 7-5 en 6-3 af met Novak Đoković.

Wawrinka speelde in 2004 voor het eerst voor het Zwitserse Davis Cupteam, in een duel tegen Roemenië in de eerste ronde van de Wereldgroep. Hij speelde van 2004 tot en met 2011 elk jaar in de Davis Cup. In totaal speelde hij 24 enkelpartijen, waarvan hij er veertien won, en negen dubbelpartijen, waarvan hij er twee won. In 2014 won hij met Zwitserland de Davis Cup.

Legenda
Grand Slam
Olympische Spelen
tot 2009 vanaf 2009
Tennis Masters Cup ATP Finals
ATP Masters Series ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold ATP Tour 500
ATP International Series ATP Tour 250
Nr. Datum Toernooi Ondergrond Tegenstander in finale Score
gewonnen finales
1. 31 juli 2006 Vlag van Kroatië ATP Umag Gravel Vlag van Servië Novak Đoković 6-6, opgave details
2. 11 april 2010 Vlag van Marokko ATP Casablanca Gravel Vlag van Roemenië Victor Hănescu 6-2, 6-3 details
3. 3 januari 2011 Vlag van India ATP Chennai (1) Hardcourt Vlag van België Xavier Malisse 7-5, 4-6, 6-1 details
4. 5 mei 2013 Vlag van Portugal ATP Oeiras Gravel Vlag van Spanje David Ferrer 6-1, 6-4 details
5. 5 januari 2014 Vlag van India ATP Chennai (2) Hardcourt Vlag van Frankrijk Édouard Roger-Vasselin 7-5, 6-2 details
6. 26 januari 2014 Vlag van Australië Australian Open Hardcourt Vlag van Spanje Rafael Nadal 6-3, 6-2, 3-6, 6-3 details
7. 20 april 2014 Vlag van Monaco ATP Monte Carlo Gravel Vlag van Zwitserland Roger Federer 4-6, 7-6, 6-2 details
8. 11 januari 2015 Vlag van India ATP Chennai (3) Hardcourt Vlag van Verenigd Koninkrijk Aljaž Bedene 6-3, 6-4 details
9. 15 februari 2015 Vlag van Nederland ATP Rotterdam Hardcourt (i) Vlag van Tsjechië Tomáš Berdych 4-6, 6-3, 6-4 details
10. 7 juni 2015 Vlag van Frankrijk Roland Garros Gravel Vlag van Servië Novak Đoković 4-6, 6-4, 6-3, 6-4 details
11. 11 oktober 2015 Vlag van Japan ATP Tokio Hardcourt Vlag van Frankrijk Benoît Paire 6-2, 6-4 details
12. 10 januari 2016 Vlag van India ATP Chennai (4) Hardcourt Vlag van Kroatië Borna Ćorić 6-3, 7-5 details
13. 28 februari 2016 Vlag van Verenigde Arabische Emiraten ATP Dubai Hardcourt Vlag van Cyprus Marcos Baghdatis 6-4, 7-6(13) details
14. 21 mei 2016 Vlag van Zwitserland ATP Genève (1) Gravel Vlag van Kroatië Marin Čilić 6-4, 7-6(11) details
15. 11 september 2016 Vlag van Verenigde Staten US Open Hardcourt Vlag van Servië Novak Đoković 6-7 (1), 6-4, 7-5, 6-3 details
16. 27 mei 2017 Vlag van Zwitserland ATP Genève (2) Gravel Vlag van Duitsland Mischa Zverev 4-6, 6-3, 6-3 details
verloren finales
1. 11 juli 2005 Vlag van Zwitserland ATP Gstaad Gravel Vlag van Argentinië Gastón Gaudio 4-6, 4-6 details
2. 23 juli 2007 Vlag van Duitsland ATP Stuttgart Gravel Vlag van Spanje Rafael Nadal 4-6, 5-7 details
3. 14 oktober 2007 Vlag van Oostenrijk ATP Wenen Hardcourt (i) Vlag van Servië Novak Đoković 4-6, 0-6 details
4. 5 januari 2008 Vlag van Qatar ATP Doha Hardcourt Vlag van Verenigd Koninkrijk Andy Murray 4-6, 6-4, 2-6 details
5. 11 mei 2008 Vlag van Italië ATP Rome Gravel Vlag van Servië Novak Đoković 6-4, 3-6, 3-6 details
6. 4 januari 2010 Vlag van India ATP Chennai Hardcourt Vlag van Kroatië Marin Čilić 6-7, 6-7 details
7. 24 februari 2013 Vlag van Argentinië ATP Buenos Aires Gravel Vlag van Spanje David Ferrer 4-6, 6-3, 1-6 details
8. 13 mei 2013 Vlag van Spanje ATP Madrid Gravel Vlag van Spanje Rafael Nadal 2-6, 4-6 details
9. 22 juni 2013 Vlag van Nederland ATP Rosmalen Gras Vlag van Frankrijk Nicolas Mahut 3-6, 4-6 details
10. 25 september 2016 Vlag van Rusland ATP Sint-Petersburg Hardcourt (i) Vlag van Duitsland Alexander Zverev 2-6, 6-3, 5-7 details
11. 19 maart 2017 Vlag van Verenigde Staten ATP Indian Wells Hardcourt Vlag van Zwitserland Roger Federer 4-6, 5-7 details
12. 11 juni 2017 Vlag van Frankrijk Roland Garros Gravel Vlag van Spanje Rafael Nadal 2-6, 3-6, 1-6 details
13. 17 februari 2019 Vlag van Nederland ATP Rotterdam Hardcourt (i) Vlag van Frankrijk Gaël Monfils 3-6, 6-1, 2-6 details
14. 20 oktober 2019 Vlag van België ATP Antwerpen Hardcourt (i) Vlag van Verenigd Koninkrijk Andy Murray 6-3, 4-6, 4-6 details
15. 30 juli 2023 Vlag van Kroatië ATP Umag Gravel Vlag van Australië Alexei Popyrin 7–6(5), 3–6, 4–6 details
gewonnen challengers
1. 11 augustus 2003 Vlag van Italië San Benedetto Gravel Vlag van Spanje Salvador Navarro 6-1, 4-6, 6-4
2. 18 augustus 2003 Vlag van Zwitserland Genève Gravel Vlag van Spanje Emilio Benfele Alvarez 6-1, 7-5
3. 19 april 2004 Vlag van Spanje Barcelona Gravel Vlag van België Kristof Vliegen 6-4, 6-3
4. 16 augustus 2004 Vlag van Zwitserland Genève Gravel Vlag van België Christophe Rochus 4-6, 6-4, opgave
5. 8 juni 2009 Vlag van Zwitserland Lugano Gravel Vlag van Italië Potito Starace 7-5, 6-3
6. 7 juni 2010 Vlag van Zwitserland Lugano Gravel Vlag van Italië Potito Starace 6-7(2), 6-2, 6-1
7. 22 augustus 2020 Vlag van Tsjechië Praag Gravel Vlag van Rusland Aslan Karatsev 7-6(2), 6-4
Nr. Datum Toernooi Ondergrond Partner Tegenstanders in finale Score
gewonnen finales mannendubbelspel
1. 16 augustus 2008 Vlag van China Olympische Spelen Hardcourt Vlag van Zwitserland Roger Federer Vlag van Zweden Simon Aspelin
Vlag van Zweden Thomas Johansson
6-3, 6-4, 6-7, 6-3 details
2. 6 januari 2013 Vlag van India ATP Chennai Hardcourt Vlag van Frankrijk Benoît Paire Vlag van Duitsland Andre Begemann
Vlag van Duitsland Martin Emmrich
6-2, 6-1 details
3. 23 juli 2023 Vlag van Zwitserland ATP Gstaad Hardcourt Vlag van Zwitserland Dominic Stricker Vlag van Brazilië Marcelo Demoliner
Vlag van Nederland Matwé Middelkoop
7–6(8), 6–2 details
verloren finales mannendubbelspel
1. 5 juli 2004 Vlag van Zwitserland ATP Gstaad Gravel Vlag van Zwitserland Marc Rosset Vlag van India Leander Paes
Vlag van Tsjechië David Rikl
4-6, 2-6 details
2. 7 juli 2008 Vlag van Zwitserland ATP Gstaad Gravel Vlag van Zwitserland Stephane Bohli Vlag van Tsjechië Jaroslav Levinský
Vlag van Slowakije Filip Polášek
6-3, 2-6, [9-11] details
3. 5 januari 2009 Vlag van India ATP Chennai Gravel Vlag van Zwitserland Jean-Claude Scherrer Vlag van Verenigde Staten Eric Butorac
Vlag van Verenigde Staten Rajeev Ram
3-6, 4-6 details
4. 10 maart 2011 Vlag van Verenigde Staten ATP Indian Wells Hardcourt Vlag van Zwitserland Roger Federer Vlag van Oekraïne Oleksandr Dolgopolov
Vlag van België Xavier Malisse
4-6, 7-6(5), [7-10] details

Resultaten grote toernooien

[bewerken | brontekst bewerken]
Legenda
g.t. geen toernooi gehouden
l.c. lagere categorie
niet deelgenomen
G uitgeschakeld in de groepsfase
1R uitgeschakeld in de eerste ronde
2R uitgeschakeld in de tweede ronde
3R uitgeschakeld in de derde ronde
4R uitgeschakeld in de vierde ronde
KF uitgeschakeld in de kwartfinale
HF uitgeschakeld in de halve finale
F de finale verloren
W het toernooi gewonnen
 w-v  winst/verlies-balans
Toernooi 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023 2024
grandslamtoernooien
Australian Open 2R 3R 2R 3R 3R KF 3R 4R W HF 4R HF 2R 2R KF 2R 1R
Roland Garros 3R 1R 2R 3R 3R 4R 4R 4R KF 1R W HF F 1R KF 3R 2R 1R
Wimbledon 1R 3R 1R 4R 4R 1R 2R 1R 1R KF KF 2R 1R 2R 2R g.t. 1R 3R
US Open 3R 3R 4R 4R 1R KF 2R 4R HF KF HF W 3R KF 1R 3R
ATP Finals
ATP Finals HF HF HF G
ATP Masters 1000
Indian Wells 2R KF 4R KF 3R 4R 4R 2R 4R F 3R g.t. 4R
Miami 2R 2R 4R 3R 2R 4R 3R 2R 4R 2R g.t.
Monte Carlo 1R 1R HF 3R KF KF W 3R KF 3R 2R g.t. 1R 2R
Madrid l.c. 3R 3R 1R 3R F 2R 3R 2R 2R KF g.t. 2R
Rome 2R 1R 1R F 3R KF 3R 3R 2R 3R HF 3R 3R 1R 1R 1R 3R 2R
Montreal/Toronto 1R 2R 3R 3R 2R KF 2R 3R 2R HF 3R 2R g.t. 1R
Cincinnati 3R 1R 1R 2R 1R HF 2R KF KF 3R KF 2R 1R 3R
Shanghai l.c. 3R 2R 3R 3R KF 3R 2R 3R 1R g.t. 1R
Parijs 2R 2R 3R 2R 1R 3R 1R 3R KF 3R HF 2R 3R KF 1R 1R
Olympische Spelen
Olympische Spelen g.t. 2R g.t. 1R g.t. g.t. g.t.
statistieken
totaal aantal titels 0 1 0 0 0 1 1 0 1 3 4 4 1 0 0 0 0 0 0 0
eindejaarsranking 55 30 36 13 21 21 17 17 8 4 4 4 9 66 16 18 82 151 49
Toernooi 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023 2024
grandslamtoernooien
Australian Open KF
Roland Garros KF
Wimbledon 1R g.t.
US Open 1R
ATP Masters 1000
Indian Wells 1R 1R HF 1R HF 1R 1R 2R g.t. 2R
Miami g.t.
Monte Carlo 2R 1R KF 1R KF 2R 1R g.t. 1R 1R
Madrid l.c. g.t.
Rome 1R 1R 1R 1R
Montreal/Toronto 2R 1R KF 1R 2R 2R KF g.t. 1R
Cincinnati 2R 1R KF 1R 1R
Shanghai l.c. g.t.
Parijs 1R KF
olympisch
Olympische Spelen g.t. W g.t. 2R g.t. g.t. g.t.
Statistieken
Totaal aantal titels 0 0 0 1 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 1 0
Eindejaarsranking 831 90 438 234 306 100 384 101 201 175 96 183 290 280 529 1081 205
[bewerken | brontekst bewerken]
Commons heeft media­bestanden in de categorie Stanislas Wawrinka.