Nicolás Almagro

Nicolás Almagro
Almagro op de US Open van 2009
Persoonlijke informatie
Bijnaam	Nico
Nationaliteit	Spaanse
Geboorteplaats	Murcia, Spanje
Geboortedatum	21 augustus 1985
Woonplaats	Murcia, Spanje
Lengte	1,83 m
Gewicht	84 kg
Profdebuut	2003
Met pensioen	2019
Slaghand	rechts
Totaal prijzengeld	10.751.807 US dollar
Profiel	(en) ATP-site
Enkelspel
Winst-verliesbalans	397–278
Titels	13
Hoogste positie	9e (2 mei 2011)
Olympische Spelen	kwartfinale (2012)
Grandslamresultaten
Australian Open	kwartfinale (2013)
Roland Garros	kwartfinale (2008, 2010, 2012)
Wimbledon	3e ronde (2009, 2011-2013)
US Open	4e ronde (2012)
Dubbelspel
Winst-verliesbalans	77–120
Titels	1
Hoogste positie	48e (21 maart 2011)
Olympische Spelen	2e ronde (2008)
Grandslamresultaten
Australian Open	2e ronde (2008)
Roland Garros	3e ronde (2010)
Wimbledon	1e ronde (2006-2007, 2010, 2015)
US Open	2e ronde (2009, 2011)
Laatst bijgewerkt op: 11 augustus 2018
Portaal    Tennis

Nicolás Almagro Sanchez Rolle, Spaans: Nicolás Almagro Sánchez Rolle (Murcia, 21 augustus 1985) is een voormalig tennisser uit Spanje. Hij werd prof in 2003. Zijn hoogste plaats op de ATP-ranglijst is de 9e positie, die hij behaalde op 2 mei 2011. In april 2019 beëindigde hij zijn loopbaan.

Almagro gold als een specialist op gravel en bereikte in zijn carrière 23 finales (alle op gravel), waarvan hij er dertien op zijn naam schreef. In het enkelspel won hij ook vijf challengers en zeven futurestoernooien. Grote aansprekende resultaten heeft de Spanjaard nooit behaald. Op zijn favoriete grandslamtoernooi (Roland Garros) bereikte hij driemaal de kwartfinales, maar telkens verloor hij in straight sets van de latere winnaar en landgenoot Rafael Nadal. Ook op het Australian Open 2013 bereikte hij eenmaal de kwartfinale, waarin hij ondanks een 2–0-voorsprong in sets uiteindelijk in vijf sets verloor van zijn landgenoot David Ferrer. Opvallend is ook de kwartfinaleplaats op de Olympische Zomerspelen 2012 die gespeeld werden op de grasbanen van de All England Club, waar hij verloor van de latere winnaar Andy Murray.

Loopbaan

Jaarverslagen

2000 - 2003

In de jaren 2000 tot en met 2003 speelde Almagro hoofdzakelijk futurestoernooien. In 2003, het jaar dat hij proftennisser werd, won hij meerdere futurestoernooien, en won hij ook zijn eerste challenger, in Olbia. Hij boekte dat jaar ook zijn eerste zege op een ATP-toernooi, toen hij in de eerste ronde van het ATP-toernooi van Palermo won van zijn landgenoot Àlex Corretja, die zich terugtrok.

2004 - 2005

In 2004 voegde Almagro drie challengerzeges toe aan zijn palmares met winst in Barletta, Manerbio en Kiev. In mei maakte hij zijn grandslamdebuut op Roland Garros, waar hij in de eerste ronde verloor van Gustavo Kuerten. Door zijn twee challengerzeges eind augustus kwam Almagro in september voor het eerst binnen in de top 100. Hij eindigde het jaar uiteindelijk net binnen de top 100, op plaats 100.

In januari 2005 werd hij in zijn eerste Australian Open meteen in de eerste ronde uitgeschakeld. In februari haalde hij zijn eerste ATP-kwartfinale, in Buenos Aires. Op Roland Garros boekte hij voor het eerst een overwinning in een grandslamtoernooi. Hij versloeg Ivo Karlović in de openingsronde, maar verloor van 's werelds nummer 1 Roger Federer in de tweede. Op Wimbledon verloor Almagro in de eerste ronde, op de US Open in de tweede. Het hele jaar bleef Almagro rond de honderdste plaats hangen. Hij eindigde het jaar op plaats 111.

2006

Net als in 2005 werd Almagro op de Australian Open van 2006 in de eerste ronde uitgeschakeld. In februari bereikte hij de kwartfinale in Costa do Sauipe en de halve finale in Acapulco. In april boekte hij zijn eerste ATP-zege door in de finale van het ATP-toernooi van Valencia de Fransman Gilles Simon te verslaan. Die maand haalde hij ook nog de halve finale in Barcelona. Begin mei bereikte hij zijn eerste kwartfinale op een Masterstoernooi, in Rome. Door deze mooie resultaten kwam Almagro op 1 mei voor het eerst de top 50 binnen. Roland Garros en Wimbledon vielen dan weer tegen, met uitschakelingen in de tweede en eerste ronde respectievelijk. Ook tijdens de zomer haalde Almagro maar weinig goede resultaten. Op de US Open verloor hij eveneens in de openingsronde. In het najaar haalde hij nog twee mooie resultaten: een halve finale in Palermo en een kwartfinale in Lyon. Almagro sloot het jaar voor het eerst af in de top 100 en top 50, op plaats 32.

2007

Ook in 2007 kwam Almagro niet voorbij de eerste ronde op de Australian Open. In februari bereikte hij de kwartfinale in Costa do Sauipe en Acapulco en de halve finale in Buenos Aires. In april verdedigde hij met succes zijn titel in Valencia. Op het Masterstoernooi van Hamburg bereikte hij de kwartfinale. Op Roland Garros en Wimbledon kwam hij even ver als in 2006. Tijdens de zomer haalde hij de finale in Båstad en de kwartfinale van het Masterstoernooi van Cincinnati. Op de US Open bereikte hij zijn beste grandslamresultaat tot dan toe door de derde ronde te halen. Daarna haalde hij geen grote resultaten meer in 2007. Almagro sloot het jaar af op plaats 28.

2008

Net als de drie voorbije jaren sneuvelde Almagro in de eerste ronde op de Australian Open. Februari daarentegen was succesvol met een kwartfinale in Buenos Aires en twee toernooiwinsten, in Costa do Sauipe en Acapulco, waar hij respectievelijk Carlos Moyá en David Nalbandian klopte in de finale. In april verhinderde David Ferrer hem om voor het derde jaar op rij het ATP-toernooi van Valencia te winnen. Net voor Roland Garros haalde Almagro twee kwartfinales: in Barcelona en op de Masters van Rome. Hierdoor kwam hij voor het eerst binnen in de top 20. Op Roland Garros bereikte hij zijn beste grandslamresultaat ooit door er de kwartfinale te halen. Hij verloor van de uiteindelijke winnaar, zijn landgenoot Rafael Nadal. Op Wimbledon verloor hij in de tweede ronde. Begin juli haalde hij zijn hoogste ATP-ranking tot dan toe, toen hij de 11e plaats bereikte. Tijdens de zomer nam hij deel aan de Olympische Zomerspelen in Peking, waar hij in de eerste ronde van het olympisch tennistoernooi werd uitgeschakeld door de Fransman Gaël Monfils. Op de US Open haalde hij net zoals in 2007 de derde ronde. In het najaar werd hij telkens vroeg uitgeschakeld in de toernooien waaraan hij deelnam. Almagro had in de tweede helft van het jaar geregeld problemen met een blessure aan de rechterhand, waarvoor hij in juli werd geopereerd. Hij eindigde het jaar voor het eerst binnen de top 20, op plaats 18.

2009 - 2010

In 2009 maakte Almagro zijn beste seizoensstart tot dan toe met een kwartfinale op het ATP-toernooi van Auckland en een derde ronde op de Australian Open. Het was de eerste maal dat Almagro voorbij de eerste ronde op dit grandslamtoernooi kwam. In februari kon hij zijn titel in Acapulco verlengen. Dat kon hij echter niet in Costa do Sauipe, waar hij de kwartfinale haalde. Op Roland Garros en Wimbledon haalde hij de derde ronde. Tijdens de zomer haalde hij kwartfinales in Båstad en Hamburg. Op de US Open haalde hij net zoals in de drie andere grandslamtoernooien van dat jaar de derde ronde. Almagro's beste resultaat in het najaar was de kwartfinale op het ATP-toernooi van Wenen. Hij sloot 2009 af op de 26e plaats.

Begin 2010 haalde Almagro zijn beste resultaat op de Australian Open door de vierde ronde te bereiken. In februari haalde hij de kwartfinale in Acapulco. In maart haalde hij de vierde ronde en de kwartfinale op de Masterstoernooien van Indian Wells en Miami respectievelijk. Net voor Roland Garros haalde hij de kwartfinale in München en de halve finale op het Masterstoernooi van Madrid. Op Roland Garros bereikte hij voor de tweede maal de kwartfinale. Net als in 2008 was het de uiteindelijke winnaar Rafael Nadal die hem versloeg. Door deze prestatie kwam Almagro weer in de top 20 binnen. Op Wimbledon lag Almagro er echter al in de eerste ronde uit. Tijdens de zomer pakte Almagro twee ATP-titels door in de finale van het ATP-toernooi van Båstad de Zweed Robin Söderling, de nummer vijf van de wereld, te verslaan en in Gstaad Richard Gasquet in de finale te kloppen. Op de US Open haalde hij de derde ronde. Almagro's beste resultaat van het najaar was de halve finale op het ATP-toernooi van Wenen. Voor de tweede maal sloot hij het jaar af binnen de top 20, op plaats 15.

2011

Almagro startte het jaar goed met een halve finaleplaats op het ATP-toernooi van Auckland en een vierde ronde op de Australian Open. In februari won hij twee titels in evenveel weken door voor de tweede keer het ATP-toernooi van Costa do Sauípe te winnen en de titel op het ATP-toernooi van Buenos Aires in de wacht te slepen. Hij haalde net geen hattrick, want eind februari verloor hij de finale van het ATP-toernooi van Acapulco - zijn derde opeenvolgende finale - van zijn landgenoot David Ferrer. In april haalde hij de halve finale in Barcelona, waarna hij voor het eerst in zijn carrière de top 10 binnen dook. Net voor Roland Garros, waar hij verrassend verloor in de eerste ronde, won hij het ATP-toernooi van Nice en haalde hij met een 9e plaats zijn hoogste ATP-ranking ooit. Op Wimbledon evenaarde hij zijn beste resultaat met een derde ronde. In juli haalde hij de halve finale in Båstad en de finale van het ATP-toernooi van Hamburg, die hij verloor van Gilles Simon. In de aanloop naar de US Open, waar hij verloor in de eerste ronde, haalde hij nog een halve finale in Gstaad, waar hij zijn titel verdedigde, en de kwartfinale op het Masterstoernooi van Montréal. Na de US Open bleven de goede resultaten wat uit, met enkel de kwartfinale in ATP-toernooi van Kuala Lumpur als sterkste prestatie. Niettemin eindigde Almagro het jaar voor het eerst binnen de top 10, op plaats 10.

2012

Zijn eerste toernooizege van dit jaar behaalde hij in São Paulo, door Filippo Volandri in de finale te verslaan. In Buenos Aires verloor hij van zijn landgenoot David Ferrer.

Davis Cup

Almagro speelde in 2008 voor het eerst voor het Spaanse Davis Cupteam, in een duel tegen Peru in de eerste ronde van de Wereldgroep. Hij speelde in 2008 en 2010 in de Davis Cup. In totaal speelde hij vijf enkelpartijen, waarvan hij er drie won.

Palmares

Legenda
Grand Slam
Olympische Spelen
tot 2009	vanaf 2009
Tennis Masters Cup	ATP Finals
ATP Masters Series	ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold	ATP Tour 500
ATP International Series	ATP Tour 250

Enkelspel

Nr.	Datum	Toernooi	Ondergrond	Tegenstander in finale	Score	Details
Gewonnen finales
1.	16 april 2006	ATP Valencia	Gravel	Gilles Simon	6-2, 6-3	Details
2.	15 april 2007	ATP Valencia	Gravel	Potito Starace	4-6, 6-2, 6-1	Details
3.	17 februari 2008	ATP Costa do Sauípe	Gravel	Carlos Moyá	7-6, 3-6, 7-5	Details
4.	1 maart 2008	ATP Acapulco	Gravel	David Nalbandian	6-1, 7-6	Details
5.	28 februari 2009	ATP Acapulco	Gravel	Gaël Monfils	6-4, 6-4	Details
6.	12 juli 2010	ATP Båstad	Gravel	Robin Söderling	7-5, 3-6, 6-2	Details
7.	25 juli 2010	ATP Gstaad	Gravel	Richard Gasquet	7-5, 6-1	Details
8.	13 februari 2011	ATP Costa do Sauípe	Gravel	Oleksandr Dolgopolov	6-3, 7-6	Details
9.	20 februari 2011	ATP Buenos Aires	Gravel	Juan Ignacio Chela	6-3, 3-6, 6-4	Details
10.	21 mei 2011	ATP Nice	Gravel	Victor Hănescu	6-7(5), 6-3, 6-3	Details
11.	19 februari 2012	ATP São Paulo	Gravel (i)	Filippo Volandri	6-3, 4-6, 6-4	Details
12.	26 mei 2012	ATP Nice	Gravel	Brian Baker	6-3, 6-2	Details
13.	1 mei 2016	ATP Estoril	Gravel	Pablo Carreño Busta	6-7(6), 7-6(5), 6-3	Details
Verloren finales
1.	15 juli 2007	ATP Båstad	Gravel	David Ferrer	2-6, 1-6	Details
2.	20 april 2008	ATP Valencia	Gravel	David Ferrer	6-4, 2-6, 6-7	Details
3.	21 februari 2011	ATP Acapulco	Gravel	David Ferrer	6-7, 7-6, 2-6	Details
4.	24 juli 2011	ATP Hamburg	Gravel	Gilles Simon	4-6, 6-4, 4-6	Details
5.	26 februari 2012	ATP Buenos Aires	Gravel	David Ferrer	6-4, 3-6, 2-6	Details
6.	15 juli 2012	ATP Båstad	Gravel	David Ferrer	2-6, 2-6	Details
7.	14 april 2013	ATP Houston	Gravel	John Isner	3-6, 5-7	Details
8.	28 april 2013	ATP Barcelona	Gravel	Rafael Nadal	4-6, 3-6	Details
9.	13 april 2014	ATP Houston	Gravel	Fernando Verdasco	3-6, 6-7(4)	Details
10.	21 februari 2016	ATP Buenos Aires	Gravel	Dominic Thiem	6-7(2), 6-3, 6-7(4)	Details
Gewonnen challengers
1.	14 juli 2003	Olbia	Gravel	Martín Vassallo Argüello	6-2, 6-3
2.	29 maart 2004	Barletta	Gravel	Tomas Behrend	7-5, 6-2
3.	23 augustus 2004	Manerbio	Gravel	Francesco Aldi	7-6, 6-4
4.	30 augustus 2004	Kiev	Gravel	Jiří Vaněk	4-6, 6-3, 6-2
5.	13 september 2015	Genua	Gravel	Marco Cecchinato	6-7(1), 6-1, 6-4

Dubbelspel

Nr.	Datum	Toernooi	Ondergrond	Partner	Tegenstanders in finale	Score	Details
Gewonnen finales herendubbel
1.	8 augustus 2015	ATP Kitzbühel	Gravel	Carlos Berlocq	Robin Haase Henri Kontinen	5-7, 6-3, [11-9]	Details
Verloren finales herendubbel
1.	16 februari 2009	ATP Buenos Aires	Gravel	Santiago Ventura	Marcel Granollers Alberto Martín	3-6, 7-5, 8-10	Details

Resultaten grote toernooien

Legenda
g.t.	geen toernooi gehouden
l.c.	lagere categorie
–	niet deelgenomen
G	uitgeschakeld in de groepsfase
1R	uitgeschakeld in de eerste ronde
2R	uitgeschakeld in de tweede ronde
3R	uitgeschakeld in de derde ronde
4R	uitgeschakeld in de vierde ronde
KF	uitgeschakeld in de kwartfinale
HF	uitgeschakeld in de halve finale
F	de finale verloren
W	het toernooi gewonnen
w-v	winst/verlies-balans

Enkelspel

toernooi	2004	2005	2006	2007	2008	2009	2010	2011	2012	2013	2014	2015	2016	2017
grandslamtoernooien
Australian Open	–	1R	1R	1R	1R	3R	4R	4R	4R	KF	–	1R	2R	1R
Roland Garros	1R	2R	2R	2R	KF	3R	KF	1R	KF	4R	1R	2R	3R	2R
Wimbledon	–	1R	1R	1R	2R	3R	1R	3R	3R	3R	–	1R	2R	–
US Open	–	2R	1R	3R	3R	3R	3R	1R	4R	1R	–	–	3R	1R
ATP Masters 1000
Indian Wells	–	–	–	2R	2R	–	4R	3R	KF	3R	–	–	1R	–
Miami	–	1R	–	3R	3R	1R	KF	3R	4R	4R	3R	2R	–	–
Monte Carlo	–	–	–	1R	3R	1R	2R	3R	3R	2R	3R	–	1R	2R
Madrid	l.c.					1R	HF	1R	3R	2R	2R	1R	1R	2R
Rome	–	3R	KF	2R	3R	1R	2R	3R	3R	1R	–	2R	–	2R
Hamburg	1R	1R	–	KF	–	l.c.
Montréal/Toronto	–	–	1R	1R	–	–	2R	KF	–	1R	–	–	–	–
Cincinnati	–	–	2R	KF	–	2R	1R	3R	–	1R	–	–	1R	–
Shanghai	l.c.					2R	1R	3R	1R	KF	–	–	2R	–
Parijs	–	–	2R	1R	–	2R	2R	2R	3R	3R	–	–	1R	–
olympisch
Olympische Spelen	–	g.t.			1R	g.t.			KF	g.t.			–	g.t.
statistieken
titels per jaar	0	0	1	1	2	1	2	3	2	0	0	0	1	0
eindejaarsranking	100	111	32	28	18	26	15	10	11	13	71	73	44

Dubbelspel

toernooi	2005	2006	2007	2008	2009	2010	2011	2012	2013	2014	2015	2016	2017
grandslamtoernooien
Australian Open	–	–	1R	2R	1R	–	1R	1R	–	–	–	–	–
Roland Garros	1R	2R	–	1R	1R	3R	–	–	–	–	–	1R	1R
Wimbledon	–	1R	1R	–	–	1R	–	–	–	–	1R	1R	–
US Open	–	1R	1R	1R	2R	–	2R	–	–	–	–	2R	–
ATP Masters 1000
Indian Wells	–	–	2R	–	–	–	1R	1R	1R	–	–	–	–
Miami	–	–	1R	–	2R	HF	–	1R	KF	1R	2R	–	–
Monte Carlo	–	–	–	–	1R	2R	1R	–	–	–	–	–	–
Madrid	l.c.				1R	KF	–	1R	1R	–	–	–	–
Rome	–	–	–	–	–	KF	–	2R	–	–	2R	–	–
Montréal/Toronto	–	–	1R	–	–	1R	1R	–	–	–	–	–	–
Cincinnati	–	–	2R	–	–	1R	1R	–	–	–	–	–	–
Shanghai	l.c.				–	2R	KF	–	–	–	–	–	–
Parijs	–	–	–	–	–	2R	1R	–	–	–	–	–	–
olympisch
Olympische Spelen	g.t.			2R	g.t.			–	g.t.			–	g.t.
statistieken
titels per jaar	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	1	0	0
eindejaarsranking	347	297	97	224	148	56	155	347	195	—	143	286

Externe links

Mediabestanden

• (en) Profiel van Nicolás Almagro op de website van de ATP
• (en) Profiel van Nicolás Almagro op de website van de ITF
• (en) Profiel van Nicolás Almagro in de Davis Cup
• (en) Profiel van Nicolás Almagro op sports-reference.com (gearchiveerd)
• (en) Profiel van Nicolás Almagro op olympedia.org

Bronnen