Naar inhoud springen

All the President's Men

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
All the President's Men
Regie Alan J. Pakula
Producent Jon Boorstin
Michael Britton
Walter Coblenz
Scenario William Goldman
Carl Bernstein (boek)
Bob Woodward (boek)
Hoofdrollen Dustin Hoffman
Robert Redford
Jack Warden
Muziek David Shire
Montage Robert L. Wolfe
Cinematografie Gordon Willis
Distributie Warner Bros.
Première 4 april 1976
Genre Drama
Speelduur 138 minuten
Taal Engels
Spaans
Land Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten
Budget $ 8.500.000
Opbrengst $ 70.600.000
(en) IMDb-profiel
MovieMeter-profiel
(mul) TMDb-profiel
(en) AllMovie-profiel
Portaal  Portaalicoon   Film

All the President's Men is een Amerikaanse dramafilm uit 1976 onder regie van Alan J. Pakula. Het scenario is gebaseerd op het gelijknamige boek uit 1974 van de Amerikaanse journalisten Carl Bernstein en Bob Woodward over het Watergateschandaal.

Leeswaarschuwing: Onderstaande tekst bevat details over de inhoud of de afloop van het verhaal.

Wanneer er in het Watergategebouw, het hoofdkwartier van de Democratische Partij, ingebroken wordt, vermoedt de jonge journalist Bob Woodward dat er meer aan de hand is. De vijf inbrekers worden door de politie opgepakt en door een rechter veroordeeld. Wanneer Woodward probeert te achterhalen waarom de mannen, waaronder enkele Latijns-Amerikanen, de inbraak pleegden, stuit hij op heel wat weerstand van de betrokken partijen.

De belangrijke instanties die bij het onderzoek betrokken zijn, weigeren commentaar te geven. Woodward vermoedt dat er luchtje aan deze zaak zit. De redacteur van The Washington Post vindt Woodward nog te onervaren voor zo'n politiek schandaal en geeft hem opdracht samen te werken met zijn collega Carl Bernstein. Na verscheidene telefoontjes en gesprekken publiceren zij het ene artikel na het andere omtrent de Watergate-inbraak. Het tweetal, dat al gauw de naam "Woodstein" meekrijgt, komt te weten dat de inbrekers banden hebben met de CIA en met het Comité voor de Herverkiezing van de President.

The Washington Post komt zwaar onder vuur te liggen omwille van haar negatieve berichtgeving omtrent de zaak. De twee journalisten weigeren op te geven en voelen dat ze dicht bij de waarheid zitten. Na lang aandringen en met de hulp van Woodwards geheime bron (een belangrijk lid van de FBI), die de bijnaam "Deep Throat" krijgt omwille van zijn zware stem, komen de journalisten erachter dat de inbraak onderdeel is van een omvangrijke geheime operatie om verschillende kandidaten van de Democratische voorverkiezingen dwars te zitten. Ook ontdekken ze dat de operatie gefinancierd wordt via een fonds onder beheer van John N. Mitchell, de Minister van Justitie (de cruciale tip van Deep Throat in de film, "Follow the money", is sindsdien een beroemde kreet in de onderzoekjournalistiek, hoewel de echte Deep Throat die woorden nooit heeft gebruikt).

De belangrijkste vraag is natuurlijk: is president Richard Nixon op de hoogte? Het lukt Woodstein (nog) niet deze vraag te beantwoorden. Wel ontdekt het duo dat vijf belangrijke functionarissen betrokken zijn bij de geheime operatie, waaronder H.R. "Bob" Haldeman, stafchef van het Witte Huis. Deep Throat waarschuwt Woodward dat zijn leven in gevaar is. De film eindigt met de inhuldiging van Richard Nixon voor zijn tweede termijn, terwijl Woodward een verhaal aan het schrijven is. Op dat moment zijn Woodward en Bernstein nog de enigen die over het schandaal hebben gepubliceerd en heeft Nixon nog nauwelijks imagoschade opgelopen. Later, na onderzoek door het Congres en een gerechtelijke procedure, zal blijken dat alle verhalen in The Washington Post kloppen. Ook blijkt dan (via bandopnamen) dat Nixon niet alleen van alles op de hoogte was, maar zelfs opdracht gaf om onderzoek naar Watergate te verhinderen. Twee jaar na de onthullingen van Woodstein treedt Nixon af.

Acteur Personage
Redford, Robert Robert Redford Bob Woodward
Hoffman, Dustin Dustin Hoffman Carl Bernstein
Warden, Jack Jack Warden Harry Rosenfeld
Balsam, Martin Martin Balsam Howard Simons
Holbrook, Hal Hal Holbrook "Deep Throat"
Robards, Jason Jason Robards Ben Bradlee
Alexander, Jane Jane Alexander Judy Hoback Miller
Collins, Stephen Stephen Collins Hugh W. Sloan jr.
Beatty, Ned Ned Beatty Martin Dardis
Baxter, Meredith Meredith Baxter Deborah Murray Sloan
Fuller, Penny Penny Fuller Sally Aiken
Peyser, Penny Penny Peyser Sharon Lyons
Crouse, Lindsay Lindsay Crouse Kay Eddy
Walden, Robert Robert Walden Donald Segretti
Abraham, F. Murray F. Murray Abraham Brigadier Paul Leeper
Arkin, David David Arkin Eugene Bachinski
Herd, Richard Richard Herd James W. McCord jr.
Calvert, Henry Henry Calvert Bernard L. Barker
Chianese, Dominic Dominic Chianese Eugenio R. Martínez
Hale, Ron Ron Hale Frank Sturgis
Esformes, Nate Nate Esformes Virgilio R. Gonzáles
Coster, Nicolas Nicolas Coster Markham
Shelley, Joshua Joshua Shelley Al Lewis
Williams, Ralph Ralph Williams Ray Steuben
Lindsay, Gene Gene Lindsay Alfred D. Baldwin
Holliday, Polly Polly Holliday Secretaresse van Dardis
Trost, Carol Carol Trost Secretaresse van Bradlee
Karen, James James Karen Advocaat van Sloan
Hoffman, Basil Basil Hoffman Assistent-redacteur Regio
Bennett Clay, Stanley Stanley Bennett Clay Assistent-redacteur Regio
McMartin, John John McMartin Redacteur Buitenland
Devlin, John John Devlin Redacteur Regio
Lambert, Paul Paul Lambert Redacteur Binnenland
Venture, Richard Richard Venture Assistent-redacteur Regio
Furlong, John John Furlong Redacteur Nieuws
Curtin, Valerie Valerie Curtin Betty Milland
Osuna, Jess Jess Osuna Joe (FBI-agent)
McLerie, Allyn Ann Allyn Ann McLerie Carolyn Abbott
Murray, Christopher Christopher Murray Assistent-fotograaf
Wills, Frank Frank Wills Frank Wills
Clark, Bryan Bryan Clark Advocaat
Dynarski, Gene Gene Dynarski Griffier
Latimore, Frank Frank Latimore Rechter John Sirica
Mannino, Anthony Anthony Mannino Politieagent
Murtaugh, James James Murtaugh Bibliothecaris
O'Leary, John John O'Leary Advocaat
Patterson, Neva Neva Patterson Vrouw van de CRP
Pentecost, George George Pentecost George
Shelton, Sloane Sloane Shelton Zus van Judy Hoback Miller
Smith, Lelan Lelan Smith Politieagent
Stewart, Jaye Jaye Stewart Bibliothecaris
Wyner, George George Wyner Advocaat
Aarons, Leroy Leroy Aarons Redacteur Economie
Bennett, Donnlynn Donnlynn Bennett Verslaggever
Coggin, Carol Carol Coggin Assistent
Covington, Laurence Laurence Covington Nieuwslezer
Ganis, Sidney Sidney Ganis L.A Stringer
Grossman, Amy Amy Grossman Verslaggever
Herbst, Cynthia Cynthia Herbst Verslaggever
Holtzman, Mark Mark Holtzman Verslaggever
Smith-Jackson, Jamie Jamie Smith-Jackson Bibliothecaresse
Lipsky, Barbara Barbara Lipsky Verslaggever
Llewelyn, Doug Doug Llewelyn Assistent
MacKay, Jeff Jeff MacKay Verslaggever
Marcus, Irwin Irwin Marcus Verslaggever
Martin, Greg Greg Martin Verslaggever
Menchine, Ron Ron Menchine Bibliothecaris
Nadelman, Jess Jess Nadelman Assistent
Nielson, Noreen Noreen Nielson Verslaggever
Pepper, Florence Florence Pepper Receptioniste
Perlman, Barbara Barbara Perlman Receptioniste
Quinn, Louis Louis Quinn Verkoper
Salim, Peter Peter Salim Verslaggever
Shea, Shawn Shawn Shea Assistent
Smith, Marvin Marvin Smith Verslaggever
Trager, Pam Pam Trager Verslaggever
Willens, Bill Bill Willens Hippie
Wright, Wendell Wendell Wright Assistent

Prijzen en nominaties

[bewerken | brontekst bewerken]
Jaar Prijs Categorie Genomineerde(n) Uitslag
1976 Oscars Beste film Walter Coblenz Genomineerd
Beste regisseur Alan J. Pakula Genomineerd
Beste mannelijke bijrol Jason Robards Gewonnen
Beste vrouwelijke bijrol Jane Alexander Genomineerd
Beste bewerkte scenario William Goldman Gewonnen
Beste geluid Arthur Piantadosi
Les Fresholtz
Rick Alexander
Jim Webb
Gewonnen
Beste productieontwerp George Jenkins
George Gaines
Gewonnen
Beste montage Robert L. Wolfe Genomineerd

De film is gebaseerd op het gelijknamige boek van de twee journalisten van de krant The Washington Post. Carl Bernstein en Bob Woodward spraken verscheidene keren met de acteurs Dustin Hoffman en Robert Redford, als voorbereiding op hun rol in de film. Samen met regisseur Alan J. Pakula werd er naar een stijl gezocht die niet alleen de feiten in beeld bracht, maar ook de wilskracht en het onderzoek van de twee journalisten, die een Pulitzerprijs wonnen voor hun werk. In de Verenigde Staten werden hun artikels na het schandaal een symbool voor waarheid en gerechtigheid. Het boek werd tot een scenario omgevormd door William Goldman.

De geloofwaardigheid van de film werd tot in de kleinste details verzorgd. Omdat filmen op de redactie van The Washington Post onmogelijk was, werd de redactie volledig nagemaakt. Zelfs het afval in de vuilnisbakken was afkomstig van de echte Washington Post kantoren. Er werd ook gebruikgemaakt van een dioptrische lens. Deze lens creëert een natuurlijke opdeling van het scherm. Twee elementen (die op verschillende afstand van de camera staan) aan weerszijden van het beeld kunnen zo scherp in beeld gebracht worden. De elementen tussenin worden minder scherp. De regisseur koos vaak voor pilaren of bureaus als midden-element. Zo is tijdens de eindscène een televisietoestel, dat op de achtergrond staat, scherp in beeld, evenals Woodward die vooraan in beeld een artikel aan het schrijven is.

De cameraman Gordon Willis zorgde dan weer voor een unieke lichtgeving. Zo koos hij op de redactie voor enorm veel licht, aangezien dit de plaats was waar Woodward en Bernstein de waarheid aan het licht brachten. Daarbuiten hanteerde Willis een duistere vormgeving en zorgde zo voor de nodige spanning en geheimzinnige ondertoon van het onderzoek van de twee journalisten. Veel recensenten beschrijven deze film dan ook als een paranoiathriller, een genre dat heel eigen is aan de jaren 70 en een enorm succes kende met andere films zoals Three Days of the Condor, The Parallax View en The Conversation.