Човекови права во Бугарија

Бугарија се приклучила на Европската Унија во 2007 година^[1], но нејзината усогласеност со нормите за човекови права, сепак, е далеку од совршена. Иако медиумите имаат рекорд за непристрасно известување^[2], непостоењето на специфична легислатива на Бугарија за заштита на медиумите од мешање на државата е теоретска слабост. Условите во дванаесетте стари и пренатрупани затвори во Бугарија генерално се лоши. Реформата на условната казна во средината на 2005 година се очекувала да ја намали пренатрупаноста во затворите^[2].

Полицијата е обвинета за злоупотреба на затворениците и за користење на нелегални истражни методи, а институционалните стимулации го обесхрабруваат целосното известување и истрага за многу злосторства. Уставот гарантира слобода на вероисповед, но локалните власти се обиделе да ги спроведат посебните барања за регистрација на некои групи. Освен Бугарската православна црква, во земјата постојат и еврејски, муслимански и римокатолички верници. Судските застои и слабата судска администрација ја прават уставната заштита на правата на обвинетите проблематични во некои случаи^[2].

Институции за деца и возрасни со ментални пречки

Условите во бугарската мрежа на институции за деца и возрасни со ментална попреченост предизвикаа загриженост. Центарот за застапување за лицата со ментална попреченост испратил колективна жалба во рамките на Европскиот комитет за социјални права во врска со неуспехот да се обезбеди образование за децата во домовите за социјална грижа што ги води Министерството за труд и социјална политика. Во моментов процесот е во тек пред Европскиот суд за човекови права. Документарниот филм „Напуштените деца во Бугарија“ (TrueVision, 2007) се емитувал на BBC Four во Велика Британија во септември 2007 година и го отсликува лишувањето од храна, здравствена заштита и образование за децата во установата во Могилино. Широката институционализација на децата во Бугарија најверојатно нема да биде во согласност со најдобрите интереси на детето и речиси сигурно го крши членот 23 од Конвенцијата за правата на детето и членовите 11, 12 и 13 од Меѓународниот пакт за економски, социјални и културни права^[3].

Македонско малцинство

Постои мал број на поединци кои се идентификуваат како етнички Македонци во областа Благоевград во Бугарија. Пописот од 2001 година покажува дека во земјата живееле 5.071 Македонци, додека други извори цитираат помеѓу 3.000 и 25.000. Грчкиот Хелсиншки монитор известува дека бугарската држава и јавното мислење исто така го негираат своето право на самоидентификација и дека сите дејствија што се однесуваат на јавна демонстрација на македонскиот идентитет во Бугарија се подложени на повеќе или помалку директно сузбивање и негирање"^[4]. Според пописот на населението во Република Бугарија од 2011 г. таму живеат 1.654 Македонци,^[5] од нив: 561 се населети во Благоевградска област^[6], а 1.163 се со маjчин македонски јазик^[7]. Според пописот во Бугарија живеат 1.091 државјани на Република Македонија.^[8]

Според Стојко Стојков од партијата на Македонците во Бугарија ОМО Илинден - Пирин ова е последица на манипулациите со резултатите. Тој објаснува дека од таа бројка етнички Македонци, дури околу 1.000 души биле заведени дека поседуваат македонско државјанство.^[9] Бугарското мнозинство (вклучувајќи го и печатот) ги смета Македонците што живеат во Бугарија како „чисти“ Бугари.

На Македонците им е одбиено правото да регистрираат политички партии (види ОМО Илинден и ОМО Илинден - Пирин), бидејќи партијата според властите е „етничка сепаратистичка организација финансирана од странска влада“, нешто што е против бугарскиот устав. Сепак, уставниот суд не ги забранил партиите на Евророма (Еврома) и на Движење за права и слободи, кои се сметаат за етнички партии. Европскиот суд за човекови права се изјаснил „едногласно, дека имало повреда на членот 11 (слобода на собирање и здружување) на Европската конвенција за човекови права“^[10]^[11].

Роми

Бројни случаи се цитирани во врска со малтретирањето на ромската популација од страна на бугарската полиција. Во бугарското општество постои широка дискриминација против ромската популација, а од 2006 година бугарската влада не спровела никакви закони кои се однесуваат на дискриминација на Ромите^[12]. Бугарските државни безбедносни сили се познати по произволно апсење и злоупотреба на улични деца од ромско етничко потекло^[13]. Ромите се подложени на вознемирување во Бугарија, вклучително и зачувување на регрутите на ромската војска и лошите полициски одговори на злосторствата извршени врз ромската националност. Висок процент ромски деца не посетуваат училиште, и поради сиромаштијата и недостатокот на наставници кои го говорат нивниот мајчин јазик.

Трговија со луѓе

Постои растечка свест за трговијата со луѓе како прашање за човекови права во Европа. Крајот на комунизмот придонел за зголемување на трговијата со луѓе, при што поголемиот дел од жртвите се жени присилени на проституција^[14]^[15]. Бугарија е земја на потекло и земја на транзит за лица, главно жени и деца, тргувани заради сексуална експлоатација. Бугарската влада покажала одредена заложба за борба против трговијата со луѓе, но била критикувана поради тоа што не успеала да развие ефикасни мерки за спроведување на законот и за заштита на жртвите^[16]^[17].

Меѓународна критика

Европскиот суд за човекови права често тврди дека Бугарија ја прекршува Европската конвенција за човекови права. Во 2015 година, Судот издал специјално соопштение за медиумите посветено на системскиот проблем на бугарскиот правен систем, подвлекувајќи дека во повеќе од 45 пресуди против Бугарија ... властите не ја исполниле својата обврска да спроведат ефикасна истрага^[18].

Наводи

↑ HADJIYSKA, NEVYANA (January 1, 2007). „Bulgaria, Romania Join European Union“. Associated Press via Washington Post. Посетено на March 6, 2015.
↑ ^2,0 ^2,1 ^2,2 Text used in this cited section originally came from: Bulgaria (June 2005) profile from the Library of Congress Country Studies project.
↑ „Convention on the Rights of the Child“. Посетено на March 6, 2015.
↑ „Minorities in southeast Europe: Macedonians in Bulgaria“.
↑ Преброяване 2011 – окончателни резултати, гл. ІІІ. Основни резултати, стр. 23.
↑ Население по етническа група и майчин език в област: Благоевград.^{[мртва врска]}
↑ „Население по етническа група и майчин език“. Архивирано од изворникот на 2011-12-27. Посетено на 2018-03-23.
↑ „Население с чуждо гражданство по страни“. Архивирано од изворникот на 2011-10-04. Посетено на 2018-03-23.
↑ „Бугарија изброи само 1.609 Македонци, весник Нова Македонија, број 22337, 22.07.2011 г.“. Архивирано од изворникот на 2011-09-28. Посетено на 2018-03-23.
↑ „IWPR'S BALKAN CRISIS REPORT, No. 581“. Tharwa Foundation. October 28, 2005. Архивирано од изворникот на May 18, 2007. Посетено на March 6, 2015. courtesy Archive.org
↑ „UMD Dismayed at CoE Committee of Ministers Resolution to Override ECHR Judgement“. United Macedonian Diaspora. December 2, 2009. Архивирано од изворникот на 2016-03-04. Посетено на March 6, 2015.
↑ Human Rights Developments in Bulgaria 2001
↑ „Bulgaria. Country Reports on Human Rights Practices“. February 23, 2001. Посетено на March 6, 2015.
↑ „Slaves at the heart of Europe“. Council of Europe. Архивирано од изворникот на March 7, 2004. Посетено на March 6, 2015. courtesy Archive.org
↑ „A modern slave's brutal odyssey“. BBC. November 3, 2004. Посетено на March 6, 2015.
↑ „Trafficking in Persons Report“. June 3, 2005.
↑ „Bulgaria Factbook“. Coalition Against Trafficking in Women. Архивирано од изворникот на July 16, 2010. Посетено на March 6, 2015. courtesy Archive.org
↑ „Report on Progress in Bulgaria under the Cooperation and Verification Mechanism {SWD(2016) 15 final}“. European Commission. 27 January 2016. Посетено на 29 November 2017.

Надворешни врски

[1] HADJIYSKA, NEVYANA (January 1, 2007). „Bulgaria, Romania Join European Union“. Associated Press via Washington Post. Посетено на March 6, 2015.

[LOCprof-2] 2,0 ^2,1 ^2,2 Text used in this cited section originally came from: Bulgaria (June 2005) profile from the Library of Congress Country Studies project.

[3] „Convention on the Rights of the Child“. Посетено на March 6, 2015.

[4] „Minorities in southeast Europe: Macedonians in Bulgaria“.

[5] Преброяване 2011 – окончателни резултати, гл. ІІІ. Основни резултати, стр. 23.

[6] Население по етническа група и майчин език в област: Благоевград.^{[мртва врска]}

[7] „Население по етническа група и майчин език“. Архивирано од изворникот на 2011-12-27. Посетено на 2018-03-23.

[8] „Население с чуждо гражданство по страни“. Архивирано од изворникот на 2011-10-04. Посетено на 2018-03-23.

[9] „Бугарија изброи само 1.609 Македонци, весник Нова Македонија, број 22337, 22.07.2011 г.“. Архивирано од изворникот на 2011-09-28. Посетено на 2018-03-23.

[10] „IWPR'S BALKAN CRISIS REPORT, No. 581“. Tharwa Foundation. October 28, 2005. Архивирано од изворникот на May 18, 2007. Посетено на March 6, 2015. courtesy Archive.org

[11] „UMD Dismayed at CoE Committee of Ministers Resolution to Override ECHR Judgement“. United Macedonian Diaspora. December 2, 2009. Архивирано од изворникот на 2016-03-04. Посетено на March 6, 2015.

[12] Human Rights Developments in Bulgaria 2001

[13] „Bulgaria. Country Reports on Human Rights Practices“. February 23, 2001. Посетено на March 6, 2015.

[14] „Slaves at the heart of Europe“. Council of Europe. Архивирано од изворникот на March 7, 2004. Посетено на March 6, 2015. courtesy Archive.org

[15] „A modern slave's brutal odyssey“. BBC. November 3, 2004. Посетено на March 6, 2015.

[16] „Trafficking in Persons Report“. June 3, 2005.

[17] „Bulgaria Factbook“. Coalition Against Trafficking in Women. Архивирано од изворникот на July 16, 2010. Посетено на March 6, 2015. courtesy Archive.org

[18] „Report on Progress in Bulgaria under the Cooperation and Verification Mechanism {SWD(2016) 15 final}“. European Commission. 27 January 2016. Посетено на 29 November 2017.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]