leim

leim [1]

leim [2]

Mofers

Zelfstenjig naamwaord

Lemma

leim m /lɛ́i̯m/

1. zwaore, samegedrökdje gróndj, óntstangen oet sjemische verwaering
2. gróndj bestäöndje oet [1], riek aan iezer en vrie van kalk, hieël gesjik veur steigood of teechele van te make

Raod

't Óngersjied det in 't Nederlandjs wuuert gemaak tösse "klei" en "leem" besteit van aadshaer oet neet in 't Mofers.

Aafbraeking

• leim

Net get anges gesjreve

• leem, liem

Synoniem

• [1] ↓klei

Aafleijinge

• leime
• leimgróndj, leimkoel, leimlaog

Verwantje wäörd

• kluut, lei, lös, spej, zandj, zavel
• oetteechele

Zagswies

• oppe leim
• De floer van mien ajershoes waas van leim.

Verbuging

		inkelvaad		mieëvaad
		radikaal	liaison	radikaal	liaison
nom.	sjrif	leim		—
	IPA	/lɛ́i̯m/		—
dim.	sjrif	—		—
	IPA	—		—
dat.	sjrif	leim		—
	IPA	/lɛ́i̯m/		—

In anger spraoke

[1]

• Frans: argile v
• Grieks (nuuj): άργιλος^(el:) m, πηλός^(el:) m of v
• Ieslandjs: leir m
• Ingels: clay^(en:)
• Nederlandjs: klei g
• Pruus: Ton m
• Sjinees: 埴^(zh:), 堇^(zh:)
• Spaans: arcilla v
• Zweeds: lera g

[2]

• Frans: glaise v, terre glaise v
• Ieslandjs: leir m
• Ingels: loam
• Nederlandjs: leem g of ó
• Pruus: Lehm m
• Sjinees: 埴^(zh:)
• Spaans: suelo franco m
• Zweeds: lera g