ek

Sjá einnig: e.k.

Íslenska

Beygt orð (sagnorð)

ek (+þgf.); sterk beyging

[1] 1. persóna eintala, nútíð orðsins aka

Dæmi

[1] „Áfram veginn í vagninum ek ég inn í vaxandi kvöldskugga þröng.“ Ökuljóð. Þýð: Freysteinn Gunnarsson

Tilvísun

Icelandic Online Dictionary and Readings „ek “

Persónufornafn

ek ^†

[1] ég

Sjá einnig, samanber

Persónufornöfn
Eintala	1. persóna	2. persóna	3. persóna kk.	3. persóna kv.	3. persóna h.	3. persóna kynhlutlaus
Nefnifall	ég, eg†, ek†	þú	hann	hún, hon†, hón†	það, þat†	hán
Þolfall	mig, mik†	þig, þik†	hann	hana	það, þat†	hán
Þágufall	mér	þér	honum, hánum†	henni	því	háni
Eignarfall	mín	þín	hans	hennar	þess	háns
Fleirtala	1. persóna	2. persóna	3. persóna kk.	3. persóna kv.	3. persóna h.	3. persóna kynhlutlaus
Nefnifall	við	þið, þit†	þeir	þær	þau	þau
Þolfall	okkur	ykkur	þá	þær	þau	þau
Þágufall	okkur	ykkur	þeim	þeim	þeim	þeim
Eignarfall	okkar	ykkar	þeirra	þeirra	þeirra	þeirra

Tilvísun

Afríkanska

Persónufornafn

ek

[1] ég

Fornnorræna

Persónufornafn

ek

[1] ég

Samheiti

í skáldamál: k (viðskeytt orð; til dæmis: em (er) ek = emk)

Sjá einnig, samanber

Fornnorræn persónufornöfn
Eintala	1. persóna	2. persóna
Nefnifall	ek	þū
Þolfall	mik	þik	sik
Þágufall	mēr	þēr	sēr
Eignarfall	mīn	þīn	sīn
Tvítala	1. persóna	2. persóna
Nefnifall	vit	it
Þolfall	okkr	ykkr	sik
Þágufall	okkr	ykkr	sēr
Eignarfall	okkar	ykkar	sīn
Fleirtala	1. persóna	2. persóna
Nefnifall	vēr	þēr
Þolfall	oss	yðr	sik
Þágufall	oss	yðr	sēr
Eignarfall	vār	yðar	sīn

Dæmi

[1] Friðþjófr kvaddi þá ok mælti: "Þat er erendi mitt hingat til yðar, at ek vil biðja systur yðvarrar." (Snerpa.isWikiorðabók:Bókmenntaskrá#Snerpa.is: Friðþjófs saga ins frækna)

Tilvísun

Gutenberg.org (Internetbókaskrá) (vafra eftir tungumál (is)): „Icelandic Primer with Grammar, Notes and Glossary by Henry Sweet“