Էդդա Մուսոլինի

Էդդա Մուսոլինի իտալ.՝ Edda Mussolini
Ծնվել է	սեպտեմբերի 1, 1910(1910-09-01)
Ծննդավայր	Ֆորլի, Էմիլիա Ռոմանիա, Իտալիայի թագավորություն
Մահացել է	ապրիլի 9, 1995(1995-04-09) (84 տարեկան)
Մահվան վայր	Հռոմ, Իտալիա
Գերեզման	Cimitero della Purificazione
Քաղաքացիություն	Իտալիա և  Իտալիայի թագավորություն
Մայրենի լեզու	իտալերեն
Մասնագիտություն	քաղաքական գործիչ և բարձրաշխարհիկ հեղինակություն
Ամուսին	Galeazzo Ciano?
Ծնողներ	հայր՝ Բենիտո Մուսոլինի, մայր՝ Ռաքելե Մուսոլինի
Պարգևներ և մրցանակներ	Ռազմական խիզախության մեդալ
Երեխաներ	Fabrizio Ciano? և Marzio Ciano?
Edda Ciano Վիքիպահեստում

Էդդա Մուսոլինի (իտալ.՝ Edda Mussolini, ամուսնական ազգանունը՝ Չիանո իտալ.՝ Ciano, սեպտեմբերի 1, 1910(1910-09-01), Ֆորլի, Էմիլիա Ռոմանիա, Իտալիայի թագավորություն - ապրիլի 9, 1995(1995-04-09), Հռոմ, Իտալիա), իտալացի քաղաքական գործիչ Բենիտո Մուսոլինիի ավագ դուստրը, Էդդայի ամուսինը՝ Գալիեացցո Չիանոն, Մուսոլինիի կառավարման տարիներին եղել է արտաքին գործերի նախարար։

Կենսագրություն

Էդդան ծնվել է Ֆորլիում, Բենիտո Մուսոլինիի և Ռակալե Մուսոլինիի ամուսնություից, որոնք ամուսնացել են Էդդայի ծնվելուց հինգ տարի անց։

1922 թվականին նրա հայրը դարձել է Իտալիայի վարչապետ։ 1925 թվականին Էդդան իր մոր և եղբոր հետ տեղափոխվել Կարպենիա, իսկ չորս տարի անց՝ Հռոմ, որտեղ ապրում էր հայրը։ Դեռ մանկուց Էդդան աչքի է ընկել համառ ու անկախ բնավորությամբ։

1930 թվականին Էդդան ամուսնացել է Մուսոլինիի կողմնակից Գալիեացցո Չանոյի հետ, որը հետագայում նշանակվել է Շանհայի հյուպատոս։ Էդդան Շանհայում ապրել է ամուսնու հետ և 1931 թվականի հոկտեմբերի 1-ին որդի է ունեցել։

Երկրորդ համաշխարհային պատերազմ

1941-1943 թվականներին եղել է Կարմիր խաչի գթության քույր։

Իտալիայի բանակի մի շարք ծանր պարտություններից և Իտալիայի տարածքում դաշնակիցների վայրէջքից հետո ներքին ընդդիմությունը նախկին արտգործնախարար Դինո Գրանդիի գլխավորությամբ Մուսոլինիին տապալելու ծրագիր է մշակել, որին միացել է Էդդայի ամուսին Գալիեացցո Չիանոն, որը 1943 թվականի հուլիսի 25-ին Ֆաշիստական Մեծ խորհրդի նիստում պահանջել է հեռացնել Մուսոլինիին՝ իր աներոջը։ Որոշ ժամանակ անց Մուսոլինին գերմանացիների կողմից ազատ է արձակվել և Հյուսիսային Իտալիայում հիմնադրել մարիոնետային Սալոյի Հանրապետությունը։ Այդ ընթացքում Չիանոն միացել է աներոջը։

Էդդան ամուսնու համար փորձել է ապաստան գտնել արտասահմանում, սակայն ամուսնու ընկերները հրաժարվել են օգնել նրան։ Այդ ամենից հետո Չիանոն փախել է Գերմանիա, սակայն գերմանացիները ձերբակալել են նրան և հանձնել Վերոնա քաղաքի Իտալիայի Սոցիալական Հանրապետության իշխանություններին։ Նրա գործունեությունը համարվել է դավաճանություն և նա 1944 թվականի հունվարի 11-ին ենթարկվել է մահապատժի։

Պատերազմից հետո

Էդդան ամուսնու մահապատժից հետո փախել է Շվեյցարիա և ընդունել այնտեղ գյուղացի կնոջ կերպարանք։ Նա իր հետ վերցրել է Չիանոյի օրագրերը պատերազմի մասին, և այն հանձնել ամերիկացիներին։

Շվեյցարիայից Իտալիա վերադառնալուց հետո Էդդան կալանավորվել Լիպարի կղզում։ Ֆաշիզմին աջակցելու համար 1945 թվականի դեկտեմբերի 20-ին նա դատապարտվել 2 տարվա աքսորի։ Սակայն Էդդան երբեք չի ընդունել իր աջակցությունը ֆաշիզմին և ֆաշիստական կուսակցությանը։ Ըստ որոշ աղբյուրների պատերազմից հետո նա սիրավեպ է ունեցել կոմունիստական շարժման գործչի հետ)։

Նրա ինքնակենսագրականը՝ «Իմ կյանքը» վերնագրով հրապարակվել է 1975 թվականին։

Էդդան մահացել է Հռոմում՝ 1995 թվականին։

Հիշատակում

1939 թվականի հունիսին իտալական զորքերը Ալբանիա ներխուժելլուց հետո Սարանդա քաղաքն քաղաքը վերանվանել են նրա պատվին՝ Պորտո-Էդդա (իտալ.՝ Porto Edda)։

Ըստ Թայմ ամսագրի՝ ֆաշիստական Գերմանիայի պարագլուխ Հերման Գյորինգը դստերը նրա անունով է անվանել՝ Էդդա։

Էդդայի կյանքի մասին նկարահանվել է մի քանի ֆիլմ, այդ թվում Սյուզան Սարանդոնի մասնակցությամբ՝ «Մուսոլինին և ես»։

2011 թվականին իտալացի կինոգործիչները նկարահանել են «Էդդա Չիանոն և կոմունիստը» գեղարվեստական ֆիլմը ("Edda Ciano e il comunista")։

Մատենագրություն

• The Ciano Diaries 1939—1943: The Complete, Unabridged Diaries of Count Galeazzo Ciano, Italian Minister of Foreign Affairs, 1936—1943 (2000) ISBN 1-931313-74-1
• Ciano’s diplomatic papers: being a record of nearly 200 conversations held during the years 1936-42 with Hitler, Mussolini, Franco; together with important memoranda, letters, telegrams etc.; edited by Malcolm Muggeridge; translated by Stuart Hood; London: Odhams Press, (1948)
• Чиано Галеаццо, Дневник фашиста. 1939—1943, (Москва: Издательство «Плацъ», Серия «Первоисточники новейшей истории», 2010, 676 стр.) ISBN 978-5-903514-02-1
• Giordano Bruno Guerri — Un amore fascista. Benito, Edda e Galeazzo. (Mondadori, 2005) ISBN 88-04-53467-2
• Ray Moseley — Mussolini’s Shadow: The Double Life of Count Galeazzo Ciano, (Yale University Press, 1999) ISBN 0-300-07917-6
• R.J.B. Bosworth — Mussolini (Hodder Arnold, 2002) ISBN 0-340-73144-3
• Michael Salter and Lorie Charlesworth — «Ribbentrop and the Ciano Diaries at the Nuremberg Trial» in Journal of International Criminal Justice 2006 4(1):103-127 doi:10.1093/jicj/mqi095
• Fabrizio Ciano — Quando il nonno fece fucilare papà («When Grandpa had Daddy Shot») Milano, Mondadori,. 1991
• Jasper Ridley — Mussolini, St.Martins Press, 1997
• Musolini, Rachele (1974). Mussolini: An Intimate Biography by His Widow (as told to Albert Zarca). New York: William Morrow, 291. ISBN 0-688-00266-8.

Արտաքին հղումներ

• Table of Contents: July 24, 1939 Select an Edition
  • Edda with Raimonda, Marzio and Fabrizio (her three children from Count Galeazzo)

Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Էդդա Մուսոլինի» հոդվածին։