Աբու-Հասան Եհուդա Բեն Շամուել Ռաբբի (եբրայերեն՝ יהודה הלוי, մոտ 1075[1], Տուդելա, Taifa of Sarakusta[1] - մոտ 1141[1], Երուսաղեմ, Երուսաղեմի թագավորություն), հրեա բանաստեղծ և փիլիսոփա։ Հայտնի էր նաև որպես բժիշկ։
Գրել է եբրայերեն, մասամբ՝ արաբերեն։ Հալևիի ժառանգությունը «Դիվանում» ամփոփված աշխարհիկ և կրոնական բանաստեղծություններն են։ Հալևին երգել է բնությունը («Ծովային երգեր»), կնոջ գեղեցկությունը («Պարուհուն», «Հարեմ Եգիպտոսում»), սերն ու բարեկամությունը («Գարուն» են)։ «Խազարի գիրքը» փիլիսոփայական տրակտատում Հալևին շարադրել է հրեականության հիմունքները, քննադատել Արիստոտելի ուսմունքը։