Suso Díaz Seoane

Para outras páxinas con títulos homónimos véxase: Suso Díaz.

Suso Díaz Seoane

Biografía
Nacemento	1971 Suíza
Morte	12 de outubro de 2010 (38/39 anos)
Actividade
Ocupación	actor, actor de cinema

Suso Díaz Seoane, nado o 15 de xullo en Suíza en 1971 e finado en Ourense o 12 de outubro de 2010, foi un actor, escenógrafo, iluminador, deseñador gráfico, director e autor teatral galego.

Traxectoria

Suso Díaz estivo vinculado a Sarabela Teatro dende 1988 ata o seu falecemento, e con este grupo de Ourense desempeñou diversos labores teatrais, pero fundamentalmente o de escenógrafo, iluminador, actor e deseñador gráfico. Colaborou tamén como docente na Aula Universitaria de Teatro de Ourense, e contribuía á organización da Mostra Internacional de Teatro Universitario (Miteu) e a Mostra de Teatro Infantil (MOTI), desenvolvidas por Sarabela Teatro en Ourense.

En 2006 cofundou a compañía La Imagina Machina, coa que dirixiu montaxes como A viaxe de Efi autor Suso Díaz (2006) e Ubú Rei, de Alfred Jarry (2008).

O 10 de novembro de 2011 estréase o SUFESTIVAL no Teatro Principal de Ourense, máis de medio centenar de artistas reuníronse para homenaxear a Suso Díaz un ano despois do seu falecemento.

Montaxes

• 1989. Xacobe ou a submisión, de E.Ionesco (actor)
• 1990. Super-tot, de Benet i Jornet (actor)
• 1990. Madame de Sade, de Mishima (actor)
• 1992. Leoncio e Lena, de Büchner. (actor) CDG
• 1993. Xacobe e o seu amo, de Milan Kundera
• 1994. Cama 2 por 2 para 2, de Sergi Belbel (actor)
• 1996. A esmorga de Eduardo Blanco Amor (actor; como Bocas)
• 1997. Afección, de B. Muñoz, A.Cuña Bóveda, C. Couceiro e F. Dacosta (actor)
• 1998. Tics. de B. Muñoz, A.Cuña Bóveda, C. Couceiro e F. Dacosta (actor)
• 1999. Os soños de Caín. de B. Muñoz, A.Cuña Bóveda, C. Couceiro e F. Dacosta (actor)
• 1999. Romance de Micomicón e Adhelala, de Eduardo Blanco Amor (actor; como Micomicón)
• 2000. O lapis do carpinteiro, de Manuel Rivas (iluminador, actor; como o doutor Daniel da Barca)
• 2001. Sexismunda, versión de La vida es sueño, de Pedro Calderón de la Barca (actor, escenógrafo, iluminador)
• 2001. A illa amarela, de Paloma Pedrero (escenógrafo)
• 2002. A conxura dos necios, dramaturxia A. Cuña Bóveda
• 2003. Así que pasen cinco anos, de Federico García Lorca (actor, escenógrafo, iluminador)
• 2004. Caricias, de Sergi Belbel (escenógrafo)
• 2004. A gata con botas, adaptación do conto de Charles Perrault (escenógrafo)
• 2005. O heroe, de Manuel Rivas (actor, escenógrafo, iluminador)
• 2006. Macbeth, de William Shakespeare (actor, iluminador)
• 2006. A viaxe de Efi de Suso Díaz (autor, director, escenógrafo, iluminador)
• 2007. Margar no pazo do tempo, de Ánxeles Cuña (actor, escenógrafo, iluminador)
• 2007. Ubú Rei, de Alfred Jarry (director, escenógrafo, iluminador)
• 2008. Dame veleno, de A.Cuña Bóveda
• 2009. A Esmorga, de E. Blanco Amor (actor; como Bocas)
• 2010. Konrad, de A.Cuña Bóveda
• 2010. O incerto señor Don Hamlet, de Álvaro Cunqueiro (actor, iluminador; faleceu no transcurso das súas representacións).

Galardóns

Obtivo 7 premios María Casares:

• Mellor iluminación pol'O lapis do carpinteiro.
• Mellor iluminación por Sexismunda.
• Mellor iluminación pol'A esmorga.
• Mellor escenografía por Así que pasen cinco anos.
• Mellor escenografía pol'O heroe (dentro do colectivo La Faust und Volk).
• Mellor escenografía pol'A esmorga.
• Mellor iluminación por O incerto señor don Hamlet, príncipe de Dinamarca, recibido de forma póstuma en 2011

Vida persoal

Non se fixeron públicas as causas da súa morte. Foi soterrado no camposanto de Pazos de San Clodio, en San Cibrao das Viñas. Instalouse a súa capela ardente no Auditorio de Ourense.