چه مستیاست ندانم که رو به ما آورد
چه مستیاست ندانم | |||
---|---|---|---|
زبان | فارسی | ||
شاعر | حافظ[۱] | ||
شمار ابیات | ۹ | ||
بحر | مُجتَثّ مثمن مخبون محذوف مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن | ||
متن | |||
نسخهٔ مبنا: تصحیحِ محمّد قزوینی و قاسم غنی | |||
غزلی با مطلع «چه مستیاست ندانم که رو به ما آورد»، غزل شمارهٔ ۱۴۵ از دیوانِ حافظ در تصحیحِ محمد قزوینی و قاسم غنی است.
مفهوم و درونمایه
[ویرایش]وزن
[ویرایش]در اجراها
[ویرایش]محمود محمودی خوانساری در برنامهٔ شمارهٔ ۹ از مجموعهٔ گلهای تازه این غزل را در دستگاهِ سهگاه،[۲] و نادر گلچین در برنامهٔ شمارهٔ ۱۰۸ از همان مجموعه در دستگاهِ همایون اجرا کردهاند.[۳]
ترجمهها
[ویرایش]در دیگر آثار هنری
[ویرایش]پانویس
[ویرایش]- ↑ حافظ، دیوان حافظ، ۹۸.
- ↑ دادجو، «خوشخوانیهای شعر حافظ»، دانشنامهٔ حافظ، ۲: ۹۹۹.
- ↑ دادجو، «خوشخوانیهای شعر حافظ»، دانشنامهٔ حافظ، ۲: ۱۰۰۱.
منابع
[ویرایش]- حافظ شیرازی، شمسالدین محمد بن بهاءالدین محمد. قزوینی، محمد؛ غنی، قاسم، ویراستاران. دیوان حافظ. تهران: سینا.
- دادجو، درّه (۱۳۹۷). «خوشخوانیهای شعر حافظ». در بهاءالدین خرمشاهی. دانشنامهٔ حافظ و حافظپژوهی. ج. ۲. تهران: نخستان پارسی. شابک ۹۷۸-۶۰۰-۹۹۷۶۴-۴-۷.