σφαγή

Ancient Greek

Etymology

From σφᾰ́ζω (sphắzō, “to slaughter”) +‎ -ή (-ḗ).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /spʰa.ɡɛ̌ː/ → /sɸaˈʝi/ → /sfaˈʝi/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /spʰa.ɡɛ̌ː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /spʰaˈɡe̝/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /sɸaˈʝi/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /sfaˈʝi/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /sfaˈʝi/

Noun

σφᾰγή • (sphăgḗ) f (genitive σφαγῆς); first declension

1. slaughter, butchery
2. (anatomy) throat, the spot where the victim is struck

Declension

First declension of ἡ σφᾰγή; τῆς σφᾰγῆς (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ σφᾰγή hē sphăgḗ	τὼ σφᾰγᾱ́ tṑ sphăgā́	αἱ σφᾰγαί hai sphăgaí
Genitive	τῆς σφᾰγῆς tês sphăgês	τοῖν σφᾰγαῖν toîn sphăgaîn	τῶν σφᾰγῶν tôn sphăgôn
Dative	τῇ σφᾰγῇ têi sphăgêi	τοῖν σφᾰγαῖν toîn sphăgaîn	ταῖς σφᾰγαῖς taîs sphăgaîs
Accusative	τὴν σφᾰγήν tḕn sphăgḗn	τὼ σφᾰγᾱ́ tṑ sphăgā́	τᾱ̀ς σφᾰγᾱ́ς tā̀s sphăgā́s
Vocative	σφᾰγή sphăgḗ	σφᾰγᾱ́ sphăgā́	σφᾰγαί sphăgaí
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

• “σφαγή”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “σφαγή”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• σφαγή in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette

Greek

Etymology

From Ancient Greek σφαγή (sphagḗ, “slaughter”).

Noun

σφαγή • (sfagí) f (plural σφαγές)

1. slaughter (of many animals)
2. massacre (mass killing)

   Synonym: ανθρωποσφαγή (anthroposfagí)

Declension

Declension of σφαγή

	singular	plural
nominative	σφαγή (sfagí)	σφαγές (sfagés)
genitive	σφαγής (sfagís)	σφαγών (sfagón)
accusative	σφαγή (sfagí)	σφαγές (sfagés)
vocative	σφαγή (sfagí)	σφαγές (sfagés)

Related terms

• σφαγέας m (sfagéas)
• σφαγείο n (sfageío)
• σφαγιάζω (sfagiázo)
• σφαγιασθείς m (sfagiastheís), σφαγιασθείσα f (sfagiastheísa), σφαγιασθέν n (sfagiasthén)
• σφαγιασμός (sfagiasmós)
• σφαγιαστής m (sfagiastís), σφαγιάστρια f (sfagiástria)
• σφάγιο n (sfágio)
• σφαγίτιδα f (sfagítida)
• σφάζω (sfázo)
• σφάξιμο n (sfáximo)
• σφαχτάρι n (sfachtári)
• σφάχτης m (sfáchtis)

Further reading

• σφαγή on the Greek Wikipedia.Wikipedia ^el