Энвер Ходжа

Энвер Ходжа
алб.: Enver Halil Hoxha
прэм’ер-міністр Албаніі[d] 23 кастрычніка 1944 — 19 ліпеня 1954
Папярэднік	Ibrahim Biçakçiu[d]
Пераемнік	Мехмет Шэху
міністр абароны Албаніі[d] 23 кастрычніка 1944 — 31 ліпеня 1953
Пераемнік	Beqir Balluku[d]
first secretary[d] (Албанская партыя працы) 8 лістапада 1941 — 11 красавіка 1985
Пераемнік	Раміз Алія
міністр замежных спраў 22 сакавіка 1946 — 23 ліпеня 1953
Папярэднік	Omer Nishani[d]
Пераемнік	Behar Shtylla[d]
Нараджэнне	16 кастрычніка 1908(1908-10-16) Гіракастра, Гіракастра, Албанія
Смерць	11 красавіка 1985(1985-04-11)[…] (76 гадоў) Тырана, Тырана, вобласць Тырана[d], Албанія
Месца пахавання	Тырана
Жонка	Nexhmije Hoxha[d]
Дзеці	Ilir Hoxha[d]
Веравызнанне	атэізм
Партыя	Французская камуністычная партыя Камуністычная партыя Бельгіі[d] Албанская партыя працы
Адукацыя	Парыжскі ўніверсітэт Брусельскі свабодны ўніверсітэт Універсітэт Манпелье Інстытут марксізма-ленінізма пры ЦК КПСС[d] Маскоўскі дзяржаўны лінгвістычны ўніверсітэт[d] Брусельскі свабодны ўніверсітэт Камуністычны ўніверсітэт працоўных Усходу імя І. В. Сталіна[d] Albanian National Lyceum[d]
Аўтограф
Прыналежнасць	National Liberation Movement[d] і Народная Сацыялістычная Рэспубліка Албанія
Род войскаў	National Liberation Movement[d] і Albanian People's Army[d]
Званне	генерал арміі
Камандаваў	National Liberation Movement[d] і Albanian People's Army[d]
Бітвы	грамадзянская вайна ў Іспаніі Другая сусветная вайна Operation Valuable[d]
Узнагароды	Hero of Socialist Labour[d] Order of the Flag[d]
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Энвер Ходжа (алб.: Enver Halil Hoxha; 16 кастрычніка 1908, г. Гіракастра, Албанія — 11 красавіка 1985) — дзяржаўны і палітычны дзеяч Албаніі.

Біяграфія

У 1930—36 вучыўся ва ўніверсітэтах г. Манпелье (Францыя) і Брусель. 3 1941 член кампартыі Албаніі (КПА; з 1948 Албанская партью працы, АПП), член яе ЦК, з 1943 генеральны сакратар КПА. У 1942-45 член Прэзідыума, старшыня нацыянальна-вызваленчага фронту Албаніі (са жніўня 1945 — Дэмакратычны фронт Албаніі, ДФА). У 1944—54 галоўнакамандуючы нацыянальна-вызваленчай арміяй (з 1945 албанская Народная армія), адначасова ў 1944—46 узначальваў Часовы дэмакратычны ўрад, у 1944—53 міністр нацыянальнай абароны. У 1946—54 старшыня Савета міністраў і міністр замежных спраў (1946—53). У 1948—54 генеральны сакратар, з ліпеня 1954 1-ы сакратар ЦК АПП. Адмовіўся ўхваліць рашэнні XX і XXII з'ездаў КПСС па крытыцы культу асобы І. Сталіна. Ініцыятар разрыву адносін з СССР (1961) і знешнепалітычнай пераарыентацыі краіны на Кітай. Аўтар успамінаў.