Перайсці да зместу

Руслан Віктаравіч Галіцкі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Руслан Віктаравіч Галіцкі
Дата нараджэння 14 ліпеня 1972(1972-07-14)
Месца нараджэння
Дата смерці 5 снежня 2016(2016-12-05) (44 гады)
Месца смерці
Месца пахавання
Альма-матар
Грамадзянства
Прыналежнасць Расія
Род войскаў Сухапутныя войскі Расіі і Танкавыя войскі Расійскай Федэрацыі[d]
Званне палкоўнік
Камандаваў 5-я асобная гвардзейская танкавая брыгада
Бітвы/войны Ваенная аперацыя Расіі ў Сірыі
Узнагароды і званні

Руслан Віктаравіч Галіцкі (руск.: Руслан Викторович Галицкий; 14 ліпеня 1972, Івана-Франкоўск, Украінская ССР, СССР — 5 снежня 2016, Масква, Расія ) — расійскі ваеначальнік, гвардыі палкоўнік танкавых войскаў Сухапутных войскаў Узброеных сіл Расійскай Федэрацыі. Быў цяжка паранены ў Алепа пры выкананні місіі ваеннага саветніка падчас ваеннай аперацыі ў Сірыі, памёр у шпіталі ў Маскве. Пасмяротна ўдастоены ордэна Мужнасці.

Біяграфія

[правіць | правіць зыходнік]

Руслан Галіцкі нарадзіўся 14 чэрвеня 1972 годзе ў Івана-Франкоўску. Паходзіў з сям’і патомных афіцэраў. Вырас на Заходняй Украіне[1], любіў Украіну і быў патрыётам СССР[2]. Скончыў Львоўскую ваенную спецшколу[3]. У 1990 годзе Галіцкі пераехаў з Львова ў Маскву і паступіў у Маскоўскае вышэйшае ваеннае каманднае вучылішча, якое скончыў у 1994 годзе з залатым медалём і там жа пачаў праходзіць службу камандзірам узвода і роты курсантаў. Падчас вучобы актыўна займаўся спортам і стаў чэмпіёнам вучэльні па боксе[4]. У 2002 годзе скончыў з залатым медалём агульнавайсковую акадэмію Узброеных сіл Расійскай Федэрацыі на базе Ваеннай акадэміі імя Фрунзэ і на працягу васьмі гадоў служыў у Маскоўскай вобласці на пасадах камандзіра мотастралковага батальёна і намесніка начальніка штаба, начальніка аддзялення аператыўнага аддзела аператыўнага ўпраўлення Маскоўскай ваеннай акругі. У 2010 годзе Галіцкі паступіў у Ваенную акадэмію Генеральнага штаба, якую скончыў у 2012 годзе ў званні палкоўніка з залатым медалём[5]. У 2011 годзе атрымаў званне кандыдата ваенных навук[6].

Пасля заканчэння акадэміі Галіцкі накіраваны на працяг ваеннай службы на пасадзе начальніка аператыўнага кіравання вайсковай часці 64722 12-га камандавання рэзерву, якая базавалася ў абстаноўцы поўнай сакрэтнасці на расійска-ўкраінскай мяжы ў Новачаркаску (Растоўская вобласць)[7][8][9][10][11].

У лютым 2016 года Галіцкі заняў пост камандзіра 5-й гвардзейскай асобнай танкавай брыгады, якая базуецца ў вайсковай часці 46108 на станцыі дывізіёне ва Улан-Удэ (Бурація). Праслужыў на гэтай пасадзе менш за год[12]. 6 мая прадстаўнік Галоўнага ўпраўлення разведкі Міністэрства абароны Украіны Вадзім Скібіцкі на падставе даных ваеннай разведкі заявіў, што Галіцкі, быдучы высокапастаўленым вайскоўцам, нібыта займаўся каардынаванне сіл данбаскіх паўстанцаў, што адмаўлялася расійскім бокам[13][14][15].

Хутка Галіцкі ў складзе групы расійскіх ваенных саветнікаў быў камандзіраваны ў Сірыю, дзе па афіцыйных даных міністэрства абароны РФ займаўся каардынаваннем узаемадзеяння[16][17]. Па звестках Ірэка Муртазін, асабіста знаёмага з Галіцкім, ён прымаў удзел у планаванні аперацый па вызваленні Пальміры і па вызваленні ўсходняга Алепа, у якіх былі задзейнічаны прыватныя ваенныя кампаніі, такія як «Група Вагнера»[1].

Гібель

[правіць | правіць зыходнік]

Па афіцыйных даных Міністэрства абароны Расіі, распаўсюджаных 7 снежня па СМІ, Галіцкі быў цяжка паранены ў выніку артылерыйскага абстрэлу з боку жылых кварталаў заходняй частцы Алепа, занятай баевікамі апазіцыі[18][19][20][21][22]. Па даных тэлекампаніі «Арыг Ус», снарад разарваўся за намёце шпіталя, у якой знаходзіўся Галіцкі. Адзін з аскепкаў трапіў яму ў падставу чэрапа[23]. Расійскія ваенныя медыкі на працягу некалькіх сутак змагаліся за жыццё вайскоўца[24]. Па даных «Арыг Ус» ён не прыходзячы ў прытомнасць памёр 5 снежня ў шпіталі ў Маскве. Між тым, па даных «РЕН ТВ» артабстрэл адбыўся 5 снежня, а Галіцкі памёр 7 снежня[25]. Па афіцыйных даных Міністэрства абароны Расіі, Галіцкі стаў 23-м расійскім вайскоўцам, якія загінулі падчас аперацыі ў Сірыі[26][27][28][29][30][31].

Узнагароды

[правіць | правіць зыходнік]

Расійскія

[правіць | правіць зыходнік]
Дзяржаўныя
  • Ордэн Мужнасці (пасмяротна, 8 снежня 2016, указам прэзідэнта Расійскай Федэрацыі)
  • Орден «За ваенныя заслугі»
  • Медаль ордэна «За заслугі перад Айчынай»II ступені,
  • Медаль Суворава,
  • Медалі міністэрства абароны РФ
Рэгіянальныя
  • Знак «За ратную службу» (16 лютага 2016, распараджэннем губернатара Растоўскай вобласці). Дадзеная ўзнагарода ўручаецца «за праяўленую мужнасць і гераізм пры выкананні воінскага, службовага, грамадзянскага абавязку, абароне канстытуцыйных правоў грамадзян, высокія паказчыкі ў службовай дзейнасці, аказанне бязвыплатнай дапамогі, шэфства і спонсарства воінскіх частках.

Замежныя

[правіць | правіць зыходнік]
  • Ведамасная медаль міністэрства абароны Манголіі «За Радзіму» 1-й ступені (2016).

Асабістае жыццё

[правіць | правіць зыходнік]

Па прычыне ваеннай службы Галіцкі быў чалавекам закрытым, акаўнтаў у сацыяльных сетках не меў[32]. Жонка — Кацярына Вячаславаўна, трое дзяцей — дачка і два сыны[33]. У 2017 годзе адзін з сыноў Галіцкага ўступіў у ваенна-патрыятычны рух «Юнармія»[34].

Зноскі

[правіць | правіць зыходнік]
  1. ↑ а б Ирек Муртазин. Координатор. В Сирии погиб полковник Руслан Галицкий. Новая газета (9 декабря 2016). Праверана 9 декабря 2016.
  2. ↑ Погибший в Сирии полковник Галицкий был патриотом Украины. Московский комсомолец. Праверана 9 декабря 2016.
  3. ↑ Погибший в Сирии командир улан-удэнской танковой бригады считался одним из самых перспективных стратегов армии РФ(недаступная спасылка). Ариг Ус (8 декабря 2016). Архівавана з першакрыніцы 10 снежня 2016. Праверана 10 декабря 2016.
  4. ↑ Погибший в Сирии полковник Галицкий стремился быть "лучшим в любом вопросе". РИА Новости (8 декабря 2016). Праверана 10 декабря 2016.
  5. ↑ Колотило А.. «Золото» выпускников 2012 года(недаступная спасылка). Красная звезда (4 декабря 2012). Архівавана з першакрыніцы 10 сакавіка 2019. Праверана 9 декабря 2016.
  6. ↑ Галицкий, Руслан Викторович. ТАСС. Праверана 19 июня 2017.
  7. ↑ В Алеппо погиб российский офицер. Врачи несколько суток боролись за его жизнь. Ура.ру (7 декабря 2016). Праверана 9 декабря 2016.
  8. ↑ Погибший военный советник помогал сирийцам осваивать новые танки. Вести.ru (7 декабря 2016). Праверана 9 декабря 2016.
  9. ↑ Из ДНР — в Алеппо: зачем российский полковник Руслан Галицкий поехал воевать в Сирию. Дождь (8 декабря 2016). Праверана 9 декабря 2016.
  10. ↑ Пьер Во, Майкл Вейсс. В Сирии убит российский офицер, который был "восходящей звездой" в армии. The Daily Beast (Inopressa) (8 декабря 2016). Праверана 9 декабря 2016.
  11. ↑ Убитый в Сирии полковник воевал за ДНР – журналист. Корреспондент (7 декабря 2016). Праверана 9 декабря 2016.
  12. ↑ Источник: место, где будет похоронен погибший в Сирии полковник Галицкий, не определено. ТАСС (7 декабря 2016). Праверана 9 декабря 2016.
  13. ↑ Russia supplies 38 tanks, 12 artillery systems and other equipment over the week of ceasefire – intelligence (6 мая 2016). Праверана 9 декабря 2016.
  14. ↑ Tom Parfitt. Russian colonel dies in shelling. The Times (9 декабря 2016). Праверана 9 декабря 2016.
  15. ↑ Pierre Vaux, Michael Weiss. A Rising Star in the Russian Military Killed in Syria. The Daily Beast (7 декабря 2016). Праверана 9 декабря 2016.
  16. ↑ Погибший в Сирии Руслан Галицкий служил в Ростовской области. Вести.ru (7 декабря 2016). Праверана 9 декабря 2016.
  17. ↑ Виктор Логинов. Настоящий полковник. В Алеппо погиб Руслан Галицкий. Life (7 декабря 2016). Праверана 9 декабря 2016.
  18. ↑ В Алеппо погиб российский полковник. ТАСС (7 декабря 2016). Праверана 9 декабря 2016.
  19. ↑ В Алеппо погиб российский военный. Российская газета (7 декабря 2016). Праверана 9 декабря 2016.
  20. ↑ В Сирии погиб российский военный советник. Вести.ru (7 декабря 2016). Праверана 9 декабря 2016.
  21. ↑ В Сирии погиб российский полковник. Lenta.ru (7 декабря 2016). Праверана 9 декабря 2016.
  22. ↑ A Russian military advisor killed in terrorist shelling in Aleppo. САНА (7 декабря 2016). Праверана 9 декабря 2016.
  23. ↑ Полковник из Бурятии погиб в результате миномётного обстрела в Сирии. Ариг Ус (7 декабря 2016). Праверана 9 декабря 2016.
  24. ↑ Юрий Гаврилов, Иван Петров. Погиб настоящий полковник. Убитый боевиками в Алеппо российский офицер Руслан Галицкий раньше командовал танковой бригадой. Российская газета (7 декабря 2016). Праверана 9 декабря 2016.
  25. ↑ Похороны погибшего в Сирии полковника пройдут 10 декабря в Подмосковье. РЕН ТВ (8 декабря 2016). Праверана 10 декабря 2016.
  26. ↑ В Алеппо погиб российский полковник. BBC Russian (7 декабря 2016). Праверана 9 декабря 2016.
  27. ↑ В Сирии погиб российский офицер Руслан Галицкий. Дождь (7 декабря 2016). Праверана 9 декабря 2016.
  28. ↑ Признанные потери Минобороны РФ в Сирии составили 24 человека за 14 месяцев военной операции. NEWSru.com (7 декабря 2016). Праверана 9 декабря 2016.
  29. ↑ Damien Sharkov. Russian Corporal Killed In Aeppo Shelling, Says Ministry Of Defence. Newsweek (7 декабря 2016). Праверана 9 декабря 2016.
  30. ↑ Senior Russian officer killed in Aleppo. The Times of Israel (7 декабря 2016). Праверана 9 декабря 2016.
  31. ↑ Сокуров, Санчиров, Галицкий, Дураченко и Михайлова В декабре мы узнали имена еще пятерых россиян, погибших в Сирии. Meduza (19 декабря 2016). Праверана 19 июня 2017.
  32. ↑ Николай Кузнецов. Комбриг обнажил потери. Фонтанка.ру (8 декабря 2017). Праверана 21 июня 2017.
  33. ↑ Погибших в Сирии Галину Михайлову, Надежду Дураченко и Руслана Галицкого похоронили с воинскими почестями. Первый канал (10 декабря 2016). Праверана 21 июня 2017.
  34. ↑ 28 мая, в конгрессно-выставочном центре «Патриот» в Московской области состоялся II Всероссийский слет военно-патриотического общественного движения «Юнармия»(недаступная спасылка). Министерство обороны Российской Федерации (30 мая 2017). Архівавана з першакрыніцы 31 мая 2017. Праверана 19 июня 2017.

Спасылкі

[правіць | правіць зыходнік]
Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Руслан_Віктаравіч_Галіцкі&oldid=4738083"