Павел Пракопавіч Рагавой

Павел Пракопавіч Рагавой
Дата нараджэння	16 чэрвеня 1895(1895-06-16)
Месца нараджэння	Навілаўка, Покацкая воласць[d], Гомельскі павет, Магілёўская губерня, Расійская імперыя
Дата смерці	28 снежня 1985(1985-12-28) (90 гадоў)
Месца смерці	Мінск, БССР, СССР
Грамадзянства	Расійская імперыя  СССР
Род дзейнасці	навуковец
Навуковая сфера	глебазнаўства
Месца працы	Беларускі інстытут сельскай і лясной гаспадаркі[d] сельскагаспадарчая секцыя Інбелкульта Уральскі дзяржаўны лесатэхнічны ўніверсітэт[d] Беларуская дзяржаўная сельскагаспадарчая акадэмія Інстытут глебазнаўства і аграхіміі НАНБ Беларускі тэхналагічны інстытут імя С. М. Кірава
Навуковая ступень	доктар сельскагаспадарчых навук
Навуковае званне	акадэмік АН БССР
Альма-матар	Маскоўская сельскагаспадарчая акадэмія імя К. А. Ціміразева Рагачоўская настаўніцкая семінарыя
Прэміі
Узнагароды	Медаль «За доблесную працу ў Вялікай Айчыннай вайне 1941-1945 гг.»

Павел Пракопавіч Рагаво́й (16 чэрвеня 1895—28 снежня 1985) — вучоны ў галіне глебазнаўства, доктар сельскагаспадарчых навук (1943), прафесар (1943), акадэмік Акадэміі навук БССР (1953), заслужаны дзеяч навукі БССР (1949). Лаўрэат Дзяржаўнай прэміі БССР (1976).

Біяграфія

П. П. Рагавой нарадзіўся ў вёсцы Навілаўка Магілёўскай губерні (зараз у Веткаўскім раёне Гомельскай вобласці Беларусі). Скончыў пачатковую школу і гарадское вучылішча, у 1915 годзе — настаўніцкую семінарыю. У час Першай сусветнай вайны быў прызваны ў армію і праходзіў службу ў Сібіры і Туркестане. Пасля дэмабілізацыі працаваў настаўнікам пачатковай школы ў вёсцы Рыскава Рагачоўскага павета Гомельскай губерні (сучасная вёска Рыскоў у Рагачоўскім раёне Гомельскай вобласці). У 1918 годзе паступіў на сельскагаспадарчы факультэт Пятроўскай сельскагаспадарчай акадэміі, якую скончыў у 1923 годзе. З 1923 года П. П. Рагавой на пасадзе асістэнта кафедры глебазнаўства Беларускага інстытута сельскай і лясной гаспадаркі ў Мінску, з 1925 года Беларускай сельскагаспадарчай акадэміі, адначасова вучоны сакратар камісіі глебава-геалагічнай камісіі ў Інстытуце беларускай культуры. У 1930—1941 гг. на пасадзе загадчыка кафедры глебазнаўства і геалогіі Гомельскага лесатэхнічнага інстытута, адначасова выкладае ў Інстытуце механізацыі і электрыфікацыі сельскай гаспадаркі і ўзначальвае працы па глебазнаўстве ў Навукова-даследчым інстытуце лясной гаспадаркі. З пачаткам Вялікай Айчыннай вайны лесатэхнічны інстытут быў эвакуіраваны ў Свярдлоўск, дзе П. П. Рагавой узначаліў кафедру глебазнаўства Уральскага лесатэхнічнага інстытута і абараніў доктарскую дысертацыю на тэму «Строение и водный режим почво-грунтов БССР и их роль в почвообразовании и плодородии почв». У 1944 годзе разам з інстытутам ён вяртаецца ў Мінск. У 1947 годзе П. П. Рагавой абраны членам-карэспандэнтам, у 1953 годзе акадэмікам Акадэміі навук БССР. У 1957—1964 гг. на пасадзе дырэктара Беларускага навукова-даследчага інстытута глебазнаўства, у 1964—1973 гг. загадчык кафедрай глебазнаўства Беларускага тэхналагічнага інстытута.

Навуковая дзейнасць

П. П. Рагавой займаўся вывучэннем глеб на тэрыторыі БССР, працэсаў глебаўтварэння і іх уплыву на ўрадлівасць, водных рэжымаў глебагрунтоў. Прапанаваў прынцыпы класіфікацыі глеб дзярнова-падзолістых зон. Адзін са складальнікаў глебавай карты БССР. У час працы ў Свярдлоўску прымаў удзел у экспедыцыях па вывучэнню лясоў Сярэдняга Урала.

Пад кіраўніцтвам П. П. Рагавога абаронены больш за 30 кандыдацкіх дысертацый. Аўтар больш за 100 навуковых прац, у тым ліку 5 манаграфій.

Сярод апублікаванага:

• Глебазнаўства і глебы БССР, 2 выд. — Мн.: Дзяржвыд. Беларусі, 1935.
• Почвы БССР — Мн.: Изд-во АН БССР, 1952.
• Поймы рек Днепра, Сожа и Припяти (в пределах БССР) и их хозяйственное использование — Мн., 1957 (у сааўтарстве).
• Водный режим почво-грунтов на территории Белоруссии — Мн.: Наука и техника, 1972.
• Почвы Белорусской ССР — Мн.: Ураджай, 1974 (у сааўтарстве).
• Минералы и химические элементы в профиле сильноподзоленных дерново-подзолистых почв Белоруссии, образовавшихся на лёссовидных породах. (разам з П. С. Самадуравым).

Узнагароды і прэміі

• Ордэн Леніна (1953)
• Ордэн Працоўнага Чырвонага Сцяга (1975)
• 2 ордэны «Знак Пашаны» (1949, 1966)
• Медаль «За доблесную працу ў Вялікай Айчыннай вайне 1941—1945 гг.»
• Дзяржаўная прэмія БССР (1976)
• Ганаровыя граматы Вярхоўнага Савета БССР

Памяць

У Мінску на доме № 17 па праспекту Незалежнасці, у якім жыў у 1960—1984 гадах П. П. Рагавой, устаноўлена мемарыяльная дошка.

Літаратура

• Рагавой Павел Пракопавіч // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 13: Праміле — Рэлаксін / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2001. — Т. 13. — С. 193. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0216-4 (т. 13).
• Роговой Павел Прокофьевич. В кн.: Лившиц, В. М., Цыганов, А. Р., Саскевич, П. А. Гордость и слава Белорусской государственной сельскохозяйственной академии. Профессора и выпускники: академики и члены-корреспонденты — Горки: 2017. — С. 32—34. ISBN 978-985-467-707-1
• Рагавой Павел Пракопавіч // Беларусь: энцыклапедычны даведнік / Рэдкал. Б. І. Сачанка (гал. рэд.) і інш.; Маст. М. В. Драко, А. М. Хількевіч. — Мн.: БелЭн, 1995. — С. 612. — 800 с. — 5 000 экз. — ISBN 985-11-0026-9.
• Роговой Павел Прокофьевич // Национальная академия наук Беларуси: энцикл. справ. (руск.) / Нац. акад. наук Беларуси, Изд. дом «Беларуская навука»; редкол.: В. Г. Гусаков (гл. ред.) [и др.]. — Минск.: Беларуская навука, 2017. — С. 473. — 599 с.: ил. с. — ISBN 978-985-08-2046-4.

Спасылкі

• Акадэмік РАГАВОЙ Павел Пракопавіч // Нацыянальная акадэмія навук Беларусі (руск.)
• Смяян М. І. Акадэмік АН Беларусі Павел Пракопавіч Рагавы (да 100-годдзя з дня нараджэння) // Весці акадэміі аграрных навук Беларусі, № 2, 1995.
• Павел Пракопавіч Рагавой у базе даных «История белорусской науки в лицах» Цэнтральнай навуковай бібліятэкі імя Якуба Коласа НАН Беларусі (руск.)
• Рагавой Павел Пракопавіч, доктар сельскагаспадарчых навук, аграномія на сайце анлайн-энцыклапедыі «Беларусь у асобах і падзеях»
• Роговой, Павел Прокофьевич // Большая биографическая энциклопедия. — 2009. (руск.)