Міхаіл Іванавіч Дружынін

Міхаіл Іванавіч Дружынін
Дата нараджэння	15 верасня 1920(1920-09-15)
Месца нараджэння	Дзям’янцава[d], Бежацкі павет[d], Цвярская губерня, РСФСР
Дата смерці	31 сакавіка 1995(1995-03-31) (74 гады)
Месца смерці	Масква, Расія
Месца пахавання	Кунцаўскія могілкі[d]
Альма-матар	Ваенная акадэмія Генеральнага штаба Узброеных Сіл Расійскай Федэрацыі Moscow Military-Political College named after V. I. Lenin[d] (1944)
Грамадзянства	СССР
Прыналежнасць	СССР
Род войскаў	Пяхота
Гады службы	1939—1987
Званне	Генерал-палкоўнік
Бітвы/войны	Вялікая Айчынная вайна Савецка-японская вайна
Узнагароды і званні	Ордэн «За службу Радзіме ва Узброеных Сілах СССР» III ступені
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Міхаіл Іванавіч Дружынін (15 верасня 1920, в. Дзям’янцава, цяпер Бежацкі раён Цвярской вобласці — 31 сакавіка 1995, Масква) — савецкі ваенны дзеяч, генерал-палкоўнік (1978). Герой Савецкага Саюза. Ганаровы грамадзянін Віцебска (1964).

Біяграфія

У шэрагах Чырвонай арміі з 1939 года. Скончыў школу малодшых камандзіраў. З пачаткам Вялікай Айчыннай вайны быў накіраваны ў асобную 11-ю запасную стралковую брыгаду, дзе займаўся падрыхтоўкай сувязістаў. У 1943 годзе скончыў Маскоўскае ваенна-палітычнае вучылішча імя У. І. Леніна. У баявых дзеяннях на фронце са студзеня 1944 года, з красавіка 1944 года камсорг 1-га стралковага батальёна 61-га палка 19-й гвардзейскай стралковай дывізіі (39-я армія, 3-ці Беларускі фронт).

Старшы лейтэнант Дружынін М. І. сябе ў баі каля вёскі Замасточча Віцебскага раёна. 23 чэрвеня 1944 г. першым падняўся ў атаку, з чатырма байцамі захапіў мост праз раку Лучоса і ўтрымліваў да падыходу асноўных сіл, забяспечыўшы хуткую пераправу войскаў 5-га гвардзейскага стралковага корпуса. Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР ад 24 сакавіка 1945 года за мужнасць і гераізм, праяўленыя пры ўзяцці мастоў праз Лучоса гвардыі лейтэнанта Міхаілу Іванавічу Дружыніну прысвоена званне Героя Савецкага Саюза з уручэннем ордэна Леніна і медаля «Залатая Зорка» (№ 3714). У 1969 г. у вёсцы Замасточча усталяваны абеліск на ўвекавечанне подзвігу байцоў.

Пасля вайны М. І. Дружынін працягнуў службу ў Савецкай Арміі. У 1955 г. скончыў Вышэйшы ваенна-педагагічны інстытут, у 1962 годзе — Ваенную акадэмію Генштаба. У 1962—1969 гг. у РВСН. Член ваеннага савета — начальнік палітуправы ваенных акругаў, з мая 1985 года начальнік палітаддзела Ваеннай акадэміі Генштаба.

У адстаўцы з 1987 г. Жыў у Маскве. Памёр 31 сакавіка 1995 года. Пахаваны на Кунцаўскіх могілках.

Літаратура

• Витебск: Энциклопедический справочник. / Гл. редактор И. П. Шамякин. — Мн.: БелСЭ им. П. Бровки, 1988. — 408 с. — 60 000 экз. — ISBN 5-85700-004-1
• Памяць: Гіст.-дакументальная хроніка Віцебска. У 2-х кн. Кн. 1-я / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (гал. рэд.) і інш.; Маст. Э. Э. Жакевіч. — Мн.: БелЭн, 2002. — 648 с.: іл. — 5000 экз. — ISBN 985-11-0246-6

Спасылкі

Міхаіл Іванавіч Дружынін на сайце «Героі краіны»