Магнітны паток

Магнітны паток
ISQ dimension	${\mathsf {L}}^{2}{\mathsf {M}}{\mathsf {T}}^{-2}{\mathsf {I}}^{-1}$
Формула, якая апісвае закон або тэарэму	$\Phi =\int _{\mathsf {S}}{\boldsymbol {B}}\cdot {\boldsymbol {e}}_{\mathrm {n} }\mathrm {d} A$ і $\Phi =\oint _{\mathsf {C}}{\boldsymbol {A}}\cdot {\mathsf {d}}{\boldsymbol {r}}$
Пазначэнне ў формуле	$\Phi$, ${\boldsymbol {B}}$, ${\mathsf {S}}$, $\int _{\mathsf {S}}{\boldsymbol {F}}\cdot {\boldsymbol {e}}_{\mathrm {n} }\mathrm {d} A$, ${\boldsymbol {A}}$, ${\mathsf {C}}$ і $\oint _{\mathsf {C}}{\boldsymbol {F}}\cdot {\mathsf {d}}{\boldsymbol {r}}$
Сімвал велічыні (LaTeX)	$\Phi$
Рэкамендаваная адзінка вымярэння	вебер[…] і kilogram square metre per square second ampere[d]
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Электрадынаміка

Электрычнасць · Магнетызм Электрастатыка Закон Кулона Тэарэма Гауса Электрычны дыпольны момант Электрычны зарад Электрычная індукцыя Электрычнае поле Электрастатычны патэнцыял Магнітастатыка Закон Біё — Савара — Лапласа Закон Ампера Магнітны момант Магнітнае поле Магнітны паток Электрадынаміка Вектарны патэнцыял Электрычны дыполь Патэнцыялы Ліенара — Віхерта Сіла Лорэнца Ток зрушэння Уніпалярная індукцыя Ураўненні Максвела Электрычны ток Электрарухальная сіла Электрамагнітная індукцыя Электрамагнітнае выпраменьванне Электрамагнітнае поле Электрычны ланцуг Закон Ома Правілы Кірхгофа Індуктыўнасць Радыёхвалявод Рэзанатар Электрычная ёмістасць Электрычная праводнасць Электрычнае супраціўленне Электрычны імпеданс Каварыянтная фармулёўка Тэнзар электрамагнітнага поля Тэнзар энергіі-імпульсу 4-патэнцыял 4-ток Вядомыя вучоныя Генры Кавендыш Майкл Фарадэй Андрэ Мары Ампер Густаў Роберт Кірхгоф Джэймс Клерк Максвел Генрых Рудольф Герц Альберт Абрахам Майкельсан Роберт Эндрус Мілікен

Магнітны паток — скалярная фізічная велічыня, якая характарызуе паток вектара магнітнай індукцыі.

Пазначаецца звычайна грэчаскай літарай Φ, вымяраецца ў сістэме СІ ў веберах, у сістэме СГСМ — у максвелах: магнітны паток поля велічынёй 1 гаус праз сантыметр квадратнай плошчы.

Магнітны паток праз бясконца маленькую плошчу dS вызначаецца як

$d\Phi =BdS\cos \theta$,

дзе B — значэнне індукцыі магнітнага поля, θ — вугал паміж кірункам поля і нармаллю да паверхні. У вектарнай форме

$d\Phi =\mathbf {B} \cdot \mathbf {dS}$.

Звычайна вылічаецца праз паверхню, абмежаваную пэўным контурам, напрыклад, контурам, які ўтвараюць праваднікі з токам. Паколькі ў розных пунктах паверхні магнітная індукцыя розная, то праводзіцца інтэграванне

$\Phi =\int \!\!\!\int \mathbf {B} \cdot \mathbf {dS}$

Адзінкі вымярэння

У СІ адзінкай магнітнага патоку з’яўляецца вэбер (Вб, памернасць — В·с = кг·м²·с⁻²·А⁻¹), у сістэме СГС — максвел (Мкс, 1 Вб = 10⁸ мкс).

Вымяральныя прылады

Прылада для вымярэння магнітных патокаў называецца флюксметр (ад лац. fluxus — «плынь» і грэч. metron — «мера») або вэберметр.

Тэарэма Гаўса для магнітнай індукцыі

У адпаведнасці з тэарэмай Гаўса для магнітнай індукцыі паток вектара магнітнай індукцыі (B) праз любую замкнёную паверхню S роўны нулю:

$\oint \limits _{S}\mathbf {B} \cdot {\text{d}}\mathbf {S} =0$.

Ці, у дыферэнцыяльнай форме — дывергенцыя магнітнага поля B роўная нулю:

$\operatorname {div} \,\mathbf {B} =0$.

Гэта азначае, што ў класічнай электрадынаміцы немагчыма існаванне магнітных зарадаў, якія стваралі б магнітнае поле падобна таму, як электрычныя зарады ствараюць электрычнае поле.

Квантаванне магнітнага патоку

Значэння магнітнага патоку Φ, які праходзіць праз неаднасвязны звышправаднік (напрыклад, звышправоднае кальцо), дыскрэтныя і кратныя кванту патоку:

$\Phi _{0}={\frac {h}{2e}}=2.067833758\times 10^{-15}$ Вб (СІ);

$\Phi _{0}={\frac {hc}{2e}}=2,067833636\times 10^{-7}$ Гаўс·см² (СГС).

Эксперыментальна квантаванне магнітнага патоку было выяўлена ў 1961 годзе.

Гл. таксама

• Ураўненні Максвела
• Электрарухавік пастаяннага току
• Патокасчапленне
• Індуктыўнасць

Літаратура

• Калашников С. Г. Электричество(недаступная спасылка) Учебн. пособие. — 6-е изд., стереот. — М.: ФИЗМАТЛИТ, 2003. — 624 с. — ISBN 5-9221-0312-1.