Казахскае ханства

Гістарычная дзяржава
Казахскае ханства
каз.: Қазақ хандығы
Сцяг
Тэрыторыя Казахскага ханства
<   > 1465 — 1847
Сталіца	Sozak[d] Sighnaq[d] Saray-Jük[d] Туркестан Ташкент Sighnaq[d]
Мова(ы)	казахская мова і Turki[d]
Афіцыйная мова	казахская мова
Рэлігія	іслам
Грашовая адзінка	Bukharan tenga[d]
Плошча	2 500 000 км²
Насельніцтва	2 500 000 чал. (1832)
Форма кіравання	Саслоўна-прадстаўнічая манархія
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Казахскае ханства (каз.: قزاق خاندیغی, Қазақ Хандығы, Qazaq Handyğy) — сярэднявеччая дзяржава, якая існавала з канца XV стагоддзя да пачатку XVIII стагоддзя. Заснавана ў 1465 годзе казахскімі плямёнамі пад кіраўніцтвам хана Керэя і яго брата Жанібека. Абодва ханы паходзілі з цюрка-мангольскага клана Торэ, які вядзе свой радавод ад Чынгісхана праз дынастыю Джучыдаў. Клан Торэ кіраваў ханствам да яго падзення пад уладу Расійскай імперыі. Ханства адыграла важную ролю ў гісторыі Казахстана, спрыяючы аб'яднанню розных казахскіх плямёнаў і распаўсюджванню ісламу.

У перыяд з XVI па XVII стагоддзя Казахскае ханства пашырыла свае тэрыторыі на ўсходнюю Куманію (сучасны Заходні Казахстан), вялікую частку Узбекістана, Каракалпакстан і раку Сырдар'ю. Яно праводзіла ваенныя дзеянні супраць Астрахані. У наступныя стагоддзі ханства аслабела з-за серыі айратскіх і джунгарскіх уварванняў, што прывяло да яго заняпаду і распаду на тры джузы. Гэтыя джузы паступова страцілі незалежнасць і ў XIX стагоддзі ўвайшлі ў склад пашыранай Расійскай імперыі.