Зоя Феліксаўна Светава
Зоя Светава | |
---|---|
руск.: Зоя Светова[1] | |
Асабістыя звесткі | |
Імя пры нараджэнні | Зоя Феліксаўна Светава |
Дата нараджэння | 17 сакавіка 1959[2] (65 гадоў) |
Месца нараджэння | |
Грамадзянства | |
Бацька | Фелікс Рыгоравіч Светаў[d][1] |
Маці | Зоя Аляксандраўна Крахмальнікава[d][1] |
Муж | Viktor Dzyadko[d] |
Дзеці | Filipp Dzyadko[d], Timofey Dzyadko[d], Tikhon Dzyadko[d] і Anna Dzyadko[d] |
Альма-матар | |
Месца працы | |
Прафесійная дзейнасць | |
Род дзейнасці | праваабаронца, журналістка, публіцыстка |
Узнагароды | |
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Зоя Феліксаўна Светава (руск.: Зо́я Фе́ликсовна Све́това) (31 мая 1948, Масква, СССР) — расійскі журналіст і публіцыст, прадзюсар, праваабаронца, аўтарка дакументальнага рамана «Прызнаць невінаватага вінаватым»[4].
Біяграфія
[правіць | правіць зыходнік]У 1982 годзе скончыла Маскоўскі інстытут замежных моў імя Марыса Тарэза.
У 2000-2002 гадах была экспертам у Фондзе Сораса па праграмах, звязаных з развіццём правы, судовай сістэмы і з тэмай правоў чалавека ў Расеі[5].
У 2008-2016 гадах працавала ў Грамадскай назіральнай камісіі Масквы[6]. У 2016 годзе вылучалася ў мардоўскую ОНК, аднак не была ўключаная ў яе склад[7].
Праца ў СМІ
[правіць | правіць зыходнік]- 1991—1993 — часопіс «Сям'я і школа»
- 1993—2001 — аглядальнік газеты «Русская мысль»
- 1994—1999 — асістэнт карэспандэнта маскоўскага бюро «Радыё Франс»
- 1999—2001 — асістэнт карэспандэнта маскоўскага бюро газеты Libération
- 2001—2003 — карэспандэнт аддзела «Чалавек і абставіны» газеты «Новые Известия»
- 2002—2004 — прадстаўнік у Маскве арганізацыі «Рэпарцёры без межаў»
- 2003—2004 — спецыяльны карэспандэнт аддзела палітыкі штодзённай газеты «Русский курьер»
- 2004—2005 — рэдактар аддзела ўнутранай палітыкі «Русский курьер»
- 2009 — аглядальнік часопіса The New Times
Публікавала артыкулы ў газетах «Коммерсант», «Русский телеграф», «Общая газета», «Новая газета», «Московские новости», у часопісах The New Times, «Огонёк», «Итоги», «Еженедельный журнал», а таксама у франкамоўных выданнях: Ouest-France, France Soir, Depeche du midi (Францыя), Le quotidien (Люксембург).
Працавала прадзюсарам тэлеканала «France 2».
Палітычная пазыцыя
[правіць | правіць зыходнік]У верасні 2014 года падпісала заяву «Круглага стала 12 снежня» з патрабаваннем вывесці з тэрыторыі Украіны расійскія войскі[8].
Зноскі
[правіць | правіць зыходнік]- ↑ а б в г https://24smi.org/celebrity/243929-zoia-svetova.html
- ↑ а б Тимошенко Р. Зоя Светова
- ↑ https://mbk-news.appspot.com/author/svetova/
- ↑ "Зоя Светова. Признать невиновного виновным". Выдавецтва «Время». Праверана 2017-03-01.
- ↑ Зоя Светова | Стужка навінаў "РИА Новости"(недаступная спасылка). ria.ru. Архівавана з першакрыніцы 2 лютага 2016. Праверана 1 сакавіка 2017.
- ↑ Зоя Светова: Ад на земле . Радио Свобода. Праверана 1 сакавіка 2017.
- ↑ Грани.Ру: В Москве прошла акция протеста против разгрома ОНК (руск.)(недаступная спасылка). mirror715.graniru.info. Архівавана з першакрыніцы 1 сакавіка 2017. Праверана 1 сакавіка 2017.
- ↑ Заявление «Круглого стола 12 декабря» к Маршу Мира 21-го сентября
Зноскі
Спасылкі
[правіць | правіць зыходнік]- Спасылкі на некаторыя працы Архівавана 30 ліпеня 2010.
- Артыкулы ў часопісе The New Times
- Нарадзіліся 17 сакавіка
- Нарадзіліся ў 1959 годзе
- Нарадзіліся ў Маскве
- Выпускнікі Маскоўскага дзяржаўнага лінгвістычнага ўніверсітэта
- Кавалеры ордэна Ганаровага легіёна
- Лаўрэаты прэміі «Вольная прэса Усходняй Еўропы»
- Асобы
- Пісьменнікі паводле алфавіта
- Нарадзіліся 31 мая
- Нарадзіліся ў 1948 годзе
- Журналісты паводле алфавіта
- Журналісты Расіі
- Журналісты XX стагоддзя
- Праваабаронцы Расіі
- Пісьменнікі Расіі