Жвір
Жвір[1], гравій[1] — рыхлая абломкавая асадкавая парода, складзеная з абгладжаных абломкаў горных парод і мінералаў памерамі ад 1 да 10 мм[2] (паводле некаторых прамысловых класіфікацый ад 5 да 70 мм[3]).
Паводле ўтварэння адрозніваюць жвір рачны, азёрны, марскі і ледавіковы. У чыстым выглядзе намнажэнні жвіру сустракаюцца рэдка, часцей у сумесі з пяском і галькай. Большасць пакладаў жвіру прымеркаваны да антрапагену, радзей да неагену, дэвону, мелавога перыяду і інш.
Жвір можа ўтвараць паклады (лінзападобныя або пластавыя), належыць да карысных выкапняў. Здабываецца адкрытым спосабам. Выкарыстоўваецца жвір для вытворчасці бетону, пры будаўніцтве дарог, фільтрацыйных пабудоў і інш.
На тэрыторыі Беларусі пясчана-жвіровы матэрыял пашыраны ў антрапагенавых адкладах і сканцэнтраваны пераважна ў межах Беларускай грады і Паазер’я. Разведана 248[3] радовішчаў, з іх выкарыстоўваецца 82[4].
Зноскі
- ↑ а б Беларусь 1995.
- ↑ Геаграфічныя паняцці і тэрміны. — Мн: БелЭн, 1993.
- ↑ а б Беларуская ССР: Кароткая энцыклапедыя. У 5-і т. Т.2 / Рэд. кал.: П. У. Броўка і інш. — Мн.: Гал. рэд. БелСЭ, 1979. — Т. 2.
- ↑ Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 6: Дадаізм — Застава / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1998. — Т. 6. — 576 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0106-0 (т. 6).
Літаратура
[правіць | правіць зыходнік]- Ляўкоў Э. А. Жвір. // Беларуская ССР: Кароткая энцыклапедыя. У 5-і т. Т.2 / Рэд. кал.: П. У. Броўка і інш. — Мн.: Гал. рэд. БелСЭ, 1979. — Т. 2. — 752 с. — 15 000 экз.
- Жвір, гравій // Беларусь: энцыклапедычны даведнік / Рэдкал. Б. І. Сачанка (гал. рэд.) і інш.; Маст. М. В. Драко, А. М. Хількевіч. — Мн.: БелЭн, 1995. — С. 306. — 800 с. — 5 000 экз. — ISBN 985-11-0026-9.
Слоўнікі і энцыклапедыі | ||||
|---|---|---|---|---|
