Валянцін Аляксандравіч Налівайчанка
Валянцін Аляксандравіч Налівайчанка | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
укр.: Валентин Олександрович Наливайченко | |||||||
| |||||||
|
|||||||
|
|||||||
Папярэднік | Ihor Drizhchany[d] | ||||||
Пераемнік | Валерый Іванавіч Харашкоўскі | ||||||
|
|||||||
Папярэднік | Аляксандр Рыгоравіч Якіменка | ||||||
Пераемнік | Васіль Сяргеевіч Грыцак | ||||||
|
|||||||
|
|||||||
|
|||||||
Нараджэнне |
8 чэрвеня 1966[1] (58 гадоў) |
||||||
Партыя |
|
||||||
Член у | |||||||
Адукацыя | |||||||
Месца працы | |||||||
Аўтограф | |||||||
Узнагароды | |||||||
Сайт | nalyvaichenko.org | ||||||
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Валянцін Аляксандравіч Налівайчанка (укр.: Наливайченко Валентин Олександрович; 8 чэрвеня 1966, Запарожжа) — украінскі дыпламат і актывіст дзяржавы, у 2006—2010 гадах кіраўнік Службы бяспекі Украіны.
Біяграфія
[правіць | правіць зыходнік]З адзнакай скончыў Кіеўскі нацыянальны ўніверсітэт імя Тараса Шаўчэнкі. Пасля аднаўлення незалежнасці Украіны паступіў на дыпламатычную службу. З 1994 па 1997 служыў у якасці другога, а затым першага і сакратара Пасольства Украіны ў Фінляндыі, Даніі і Нарвегіі. У 1997—2001 гадах быў першым сакратаром, саветнікам, начальнікам аддзела і намеснікам начальніка Дэпартамента консульскіх спраў Міністэрства замежных спраў Украіны. З 2001 па 2003 служыў у якасці генеральнага консула Украіны ў Вашынгтоне. Вярнуўшыся дадому, уступіў на пасаду кіраўніка Дэпартамента па консульскіх пытаннях (да 2004 года), пасля чаго займаў пасаду намесніка міністра замежных спраў і член Камісіі па пытаннях грамадзянства пры Прэзідэнце Украіны (да 2006 года). З лютага па май 2006 года ён быў паслом Украіны ў Мінску.
29 мая 2006 быў прызначаны намеснікам кіраўніка Службы бяспекі Украіны, на чале антытэрарыстычнага цэнтра пры СБУ. З 6 снежня 2006 года да 6 сакавіка 2009 выконваў абавязкі кіраўніка СБУ. 6 сакавіка 2009 г. рашэннем прэзідэнта афіцыйна стаў кіраўніком установы. З красавіка 2007 года ён быў таксама сябрам Савета нацыянальнай бяспекі і абароны Украіны[3][4].
Кандыдат у прэзідэнты (2019)[5].
Узнагароды
[правіць | правіць зыходнік]- 26 чэрвеня 2007 г быў узнагароджаны ордэнам Яраслава Мудрага V ступені.
Гл. таксама
[правіць | правіць зыходнік]Зноскі
- ↑ http://dovidka.com.ua/user/?code=311379&preview=1
- ↑ https://web.archive.org/web/20141230170607/http://www.ssu.gov.ua/sbu/control/en/publish/article?art_id=86705&cat_id=86704
- ↑ Na Ukrainie zaczyna się lustracja (wywiad z Wałentynem Naływajczenko), Dziennik z 11 maja 2009(недаступная спасылка)
- ↑ Ukraina «dekagiebizuje» uniwersytety, «Gazeta. Dziennik Polonii w Kanadzie» z 7 kwietnia 2009
- ↑ Результати голосування
Спасылкі
[правіць | правіць зыходнік]- Офіційний сайт Валентина Наливайченка Архівавана 27 лютага 2014. (укр.)
- Лідери України (укр.)
- Валентин Наливайченко (укр.)
- Указ Президента України (укр.)
- Біяграфія Архівавана 31 жніўня 2018. (укр.)
- Дэпутаты Вярхоўнай Рады Украіны
- Паслы Украіны ў Беларусі
- Нарадзіліся 8 чэрвеня
- Нарадзіліся ў 1966 годзе
- Нарадзіліся ў Запарожжы
- Выкладчыкі Харкаўскага ўніверсітэта
- Кавалеры ордэна князя Яраслава Мудрага 4 ступені
- Кавалеры ордэна князя Яраслава Мудрага 5 ступені
- Камандоры ордэна «За заслугі перад Літвой»
- Асобы
- Кіраўнікі СБУ
- Дыпламаты Украіны
- Кандыдаты ў прэзідэнты Украіны
- Члены СНБА Украіны