Анатоль Вольны
Анатоль Вольны | |
---|---|
| |
Асабістыя звесткі | |
Імя пры нараджэнні | Анатоль Іўсцінавіч Ажгірэй[1] |
Псеўданімы | Ажгірэй В., Акша, Анатоль Вольны і Вольный Анатолий Ивстинович |
Дата нараджэння | 19 лістапада (2 снежня) 1902 |
Месца нараджэння | |
Дата смерці | 29 кастрычніка 1937 (34 гады) |
Месца смерці | |
Грамадзянства | |
Альма-матар | |
Месца працы | |
Прафесійная дзейнасць | |
Род дзейнасці | драматург, паэт, журналіст |
Гады творчасці | з 1922 |
Мова твораў | беларуская |
Грамадская дзейнасць | |
Член у | |
Узнагароды | |
Творы ў Вікікрыніцах | |
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Анатоль Вольны, сапр.: Анатоль Іўсцінавіч Ажгірэй (19 лістапада (2 снежня) 1902, ст. Пухавічы, цяпер Пухавіцкі раён, Мінская вобласць — 29 кастрычніка 1937, Менск, НКУС) — беларускі паэт, празаік, журналіст, драматург[2].
Біяграфія
[правіць | правіць зыходнік]З сям’і службоўца. У 1911 паступіў у Ігуменскую гімназію, атрымаў сярэднюю адукацыю. Скончыў мар’інагорскую чыгуначную школу 2-й ступені школу[3]. У 1920 пайшоў добраахвотнікам у Чырвоную Армію, прымаў удзел у баях з інтэрвентамі. Пасля дэмабілізацыі ў 1921 працаваў у ЦК ЛКСМБ; у газеце «Малады араты». Вучыўся ў БДУ. У 1920—1930-х быў актыўным удзельнікам літаратурна-мастацкага руху ў Беларусі. З 1923 у літаб’яднанні «Маладняк», а з 1928 — у «Полымі». Член СП БССР (з 1934). Быў жанаты, гадаваў дзіця.
Арыштаваны 4 лістапада 1936 у Менску па адрасе: вул. М. Гоpкага, д. 4, кв. 6. Асуджаны пазасудовым органам НКУС 28 кастрычніка 1937 як «член контррэвалюцыйнай аpганізацыі» да ВМП з канфіскацыяй маёмасці. Расстраляны ў Менску. Рэабілітаваны ваеннай калегіяй Вярхоўнага суда СССР 3 снежня 1957. Асабовая справа А. Вольнага № 11054-с захоўваецца ў архіве КДБ Беларусі.
Творчасць
[правіць | правіць зыходнік]Дэбютаваў у друку ў 1922[2]. Адзін з пачынальнікаў прыгодніцкага жанру ў беларускай прозе. Аўтар зборнікаў паэзіі «Камсамольская нота» (1924, з А. Александровічам)[2], «Чарнакудрая радасць» (1926), «Табе» (1927). У 1925 выйшаў раман «Ваўчаняты» (у сааўтарстве з А. Александровічам і А. Дударом). Аўтар аповесцей «Два» (1925), «Антон Савіцкі» (1927, газета «Савецкая Беларусь»). Аўтар зборніка фельетонаў (1927) і кнігі гумарэсак і фельетонаў «Суседзі» (1932), якія выйшлі пад псеўданімам Алёша.
Напісаў п’есы, драматызаваныя агітжарты («Калі дзяк гаворыць праўду», «Міколка», «У агранома» — 1924), камедыю «Ратуй, божа!» (з Р. Кобецам, 1932)[2]. Выступаў і як кінадраматург — па яго сцэнарыях пастаўлены фільмы «Хвоі гамоняць» (з К. Дзяржавіным, 1929), «Гатэль „Савой“» (1930), «У агні народжаная» (1930), «Сонечны паход» (1931), «Новая радзіма» (1935) і інш. У 1935 выйшла кінааповесць «Шасцідзесятая паралель».
Заслужаны дзеяч мастацтваў БССР (1935)[2].
Бібліяграфія
[правіць | правіць зыходнік]- Камсамольская нота: Вершы. Мн., 1924 (з А. Александровічам);
- Ваўчаняты: Раман беларускіх лясоў / Сааўт. А. Александровіч, А. Дудар. Мн., 1925 (2-е выд. 1929);
- Два: Аповесць. Мн., 1925;
- Чарнакудрая радасць: Вершы. Мн., 1926;
- Барацьбіт: Зборнік. Мн., 1927;
- Зборнік фельетонаў. Мн., 1927;
- Табе: Вершы. Мн., 1927;
- Суседзі: Гумарэскі і фельетоны. Мн., 1932;
- Шасцідзесятая паралель: Кінааповесць. Мн., 1935.
Зноскі
- ↑ Беларусь у асобах і падзеях Праверана 2 жніўня 2023.
- ↑ а б в г д Вольный Анатолий // Биографический справочник. — Мн.: «Белорусская советская энциклопедия» имени Петруся Бровки, 1982. — Т. 5. — С. 124. — 737 с.
- ↑ http://minsk-region.estu.by/main.aspx?guid=20133(недаступная спасылка)
Літаратура
[правіць | правіць зыходнік]- Рэпрэсаваныя літаратары, навукоўцы, работнікі асветы, грамадскія і культурныя дзеячы Беларусі. Энцыклапедычны даведнік у 10 тамах (15 кнігах). Т. 1. Абрамовіч—Кушаль. / Укладальнік Л. У. Маракоў. — Смаленск, 2003. — 480 с. — ISBN 985-6374-04-9.
- Рэпрэсаваныя літаратары, навукоўцы, работнікі асветы, грамадскія і культурныя дзеячы Беларусі. Энцыклапедычны даведнік у 10 тамах (15 кнігах). Т. 3. Кніга 2 / Укладальнік Л. У. Маракоў. — Мн., 2005.
- Айзенштадт Г. Ждите нас, звезды!: Докум. очерк о комс. поэте, журналисте и сценаристе А.Вольном // Знамя юности. 1978, 5 окт.;
- Айзенштат Г. З ліку першапраходцаў // Чырвоная змена. 1981, 21 крас.;
- Брадзянскі Б. На шляху да рэалізма: Пра творчасць кінадраматурга А.Вольнага // ЛіМ. 1935, 16 сак.;
- Шушкевіч С. Талент, загартаваны Кастрычнікам: Да 70-годдзя з дня нараджэння А.Вольнага // ЛіМ. 1972, 1 снеж.;
- Шушкевіч С. Яго ўспамінаюць добрым словам // Шушкевіч С. Выбр. тв.: У 2 т. Т. 2. Мн., 1978;
- Вольны Анатоль // Беларускія пісьменнікі (1917—1990): Даведнік / Склад. А. К. Гардзіцкі. Нав. рэд. А. Л. Верабей. — Мн.: Мастацкая літаратура, 1994. — 653 с.: іл. — 22 000 экз. — ISBN 5-340-00709-X.
- Вольны Анатоль // Беларускія пісьменнікі: Біябібліяграфічны слоўнік. У 6 т. / пад рэд. А. І. Мальдзіса. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 1992—1995. Т.2.
Спасылкі
[правіць | правіць зыходнік]Анатоль Вольны ў Вікікрыніцах | |
Анатоль Вольны на Вікісховішчы |
- Васіль Дэ Эм (Васіль Дранько-Майсюк). Расстраляныя літаратары. Анатоль Вольны, які кпіў з ахвяраў першай хвалі рэпрэсій 1930 году, а ў 37-м зь яго ўжо не было каму кпіць // Радыё Свабода, 11 кастрычніка 2017
- Pages using the JsonConfig extension
- Нарадзіліся 2 снежня
- Нарадзіліся ў 1902 годзе
- Нарадзіліся ў Пухавічах
- Памерлі 29 кастрычніка
- Памерлі ў 1937 годзе
- Памерлі ў Мінску
- Выпускнікі Мар’інагорскай школы № 2
- Выпускнікі БДУ
- Сябры літаратурнага аб’яднання «Узвышша»
- Сябры літаратурнага аб’яднання «Маладняк»
- Сябры літаратурнага аб’яднання «Полымя»
- Члены Саюза беларускіх пісьменнікаў
- Заслужаныя дзеячы мастацтваў Беларускай ССР
- Асобы
- Пісьменнікі паводле алфавіта
- Паэты паводле алфавіта
- Паэты Беларусі
- Паэты СССР
- Пісьменнікі Беларусі
- Пісьменнікі СССР
- Журналісты паводле алфавіта
- Журналісты Беларусі
- Журналісты СССР
- Драматургі паводле алфавіта
- Драматургі Беларусі
- Драматургі СССР
- Рэпрэсаваныя савецкай уладай
- Расстраляныя ў СССР
- Беларускамоўныя пісьменнікі
- Беларускамоўныя паэты