“เมื่อถูกจองจำทุกคืนวัน ฤาจะมีความฝันใดงดงาม” นั่นคือสิ่งที่เกิดกับนาง การถูกจองจำทั้งเป็นในที่แคบสี่เหลี่ยมพอดีตัว ตายทั้งเป็น เหลือแต่คำอาลัยต่อผู้ชายคนหนึ่ง

หรือลืมข้าแล้ว ผัวข้า… ลืมว่าเคยพร่ำคำรื่น… นานวันนานนักจักหวนคืน… ขมขื่นอยู่ในความมืดอันยืดยาว

โศกนาฏกรรมของคนบนโลกนี้ ไม่มีโศกใดใหญ่เท่ากับโศกนาฏกรรมของความรัก

นาง… จากบ้านผญาไพรคือคนคนนั้น

เมื่อพ่อตาย นางก็ตามคุณพระราชกฤติยาเข้ามาพระนคร มาพบความรัก มาพบชะตากรรม นางได้แต่นั่งทอผ้า ผ้าทอลายลูกแก้วของนางเป็นผ้าทอที่ไม่เหมือนใคร…นางสามารถสอดใส่มากกว่าเส้นผ้าไหมที่ย้อมสี มากกว่าการมัดเส้นด้ายทำ ลวดลาย นางใส่บางสิ่งที่พิเศษไปกว่านั้น… ผ้าลายลูกแก้ว… สีดำ… ลายวงลูกแก้วนั้นเน้นสีดำจัด… ขึ้นเป็นเงาๆ กับแสงไฟตะเกียง และชะตากรรมก็ทำให้นางถูกห่อด้วยผ้าลายลูกแก้วนี้ขังในที่แคบเนิ่นนาน

ความผิดที่ไม่ได้ก่อ หมุนกงล้อผ่านเวลาเพื่อจะเอาคืน ถึงเวลาสะสาง บุญคุณ ความแค้น ความรัก ทุกชีวิตกลับมาที่เรือนแพชายน้ำริมคลองพระราชอีกหน กระแสของชะตากรรมที่พัดพาผู้คนมาร่วมกันในอดีต แล้วแยกจากกัน ต่อจากนั้นก็ได้พบกันใหม่เพื่อสะสางให้จบ

ดับทุกข์ ดับโศก

คืนโลก คืนหล้า

กรรมใดใครก่อต่อมา

หยุดฟ้าหยุดดินแล้วสิ้นกัน

งานเขียนเรื่องภูตผีของ อาริตา เรื่องนี้่จะอยู่ในความทรงจำของคุณไปอีกนานแสนนาน

© 2020 Storyside (หนังสือเสียง ): 9789179215231

วันที่วางจำหน่าย

หนังสือเสียง : 6 พฤศจิกายน 2563