Voordat de hoogbejaarde Fergus Gorman overlijdt, zou hij graag willen dat zijn zoon een oude familievete oplost. Lang geleden is de Amerikaanse tak van deze Ierse familie vervreemd geraakt; of Ciáran maar even contact wil leggen om een en ander uit te praten. Niet dat er veel te bespreken valt, want niemand heeft nog iets met het conflict te maken, maar het zou de oude man toch een groot plezier doen. Met frisse tegenzin pakt Ciáran de telefoon en belt naar alle Barry Gormans in New York.
De juiste Barry, een welgesteld zakenman, wordt gevonden en Ciáran vraagt hem, onder druk van zijn vader om kennis te komen maken in Ierland. Barry is aanvankelijk sceptisch, maar besluit toch de oversteek te maken om even aan zijn dagelijkse beslommeringen te ontsnappen. De verre achterneven beginnen wat onwennig aan hun plotselinge relatie, maar al snel botert het vrij aardig tussen Ciáran en Barry. Totdat een onverwachte gebeurtenis roet in het eten gooit en de verhoudingen op scherp zet.
Tot dit omslagpunt is The Problem with People een gezapige film waar je eigenlijk niet warm of koud van wordt. De film kabbelt voort. Ciáran en Barry hebben hun gesprekjes, leren elkaar wat beter kennen en doen hun dingen, zowel samen als apart. Ze bezoeken de plaatselijke pub, gaan naar een wedstrijd Gaelic football en mijmeren bij het ouderlijk huis van Ciáran over rust en mooie uitzichten. De kijker dommelt langzaam in slaap. Waar gaat dit naartoe?
Nou, naar die enorm geforceerde gebeurtenis, waarna de twee elkaars grootste vijanden worden. Ineens verandert The Problem with People in een soort wraakkomedie. De onlogische reacties en een cyclus van verzoening en vijandigheid laten kanten van de achterneven zien die uit de lucht komen vallen. Paul Reiser als Barry is daarbij nog wel enigszins gegrond en geloofwaardig, maar Colm Meaneys Ciáran valt van de ene emotie in de andere zonder dat duidelijk is waar dat nou allemaal vandaan komt.
Een ander zwak punt van deze film zijn de komisch bedoelde nevenpersonages, die simpelweg niet grappig zijn. Er is een politiechef die in kamp Ciáran zit en de gekste dingen verzint om Barry dwars te zitten, en twee dorpsschlemielen die om een of andere reden hun best doen om Amerikaans over te komen. Het is het allemaal gewoon net niet. Dat geldt ook voor de dialogen, waarvan vaak wel duidelijk is welke kant het op had moeten gaan, maar die de snedigheid en frisheid missen om echt een (glim)lach tevoorschijn te toveren.
The Problem with People wil laten zien dat kleine misverstanden en ergernissen kunnen ontaarden in grote conflicten, maar dat overleg, compromis en verzoening uiteindelijk de beste oplossing zijn. Het is geen verkeerde boodschap in een wereld waarin polarisatie steeds meer de norm is (niet voor niets begint de film met nieuwsfragmenten van allerhande gewapende conflicten), maar de verpakking is te mager en onlogisch om echt aan het denken te zetten of aan het lachen te maken.
