Aller au contenu

marote

Èn årtike di Wiccionaire.
Cisse pådje u ci hagnon ci est co a scrire, u a mete d’ adrame. Si vos avoz des cnoxhances so l’ sudjet, vos l’ ploz fé vos-minme.

Etimolodjeye 1

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
marote marotes

marote femrin

  1. zine, idêye ou abitude ki rvént tofer, minme cwand ça n' est nén a pont.
    • Dj' a li marote di candjî d' vitesse po deus côps rén.
    • Li marote ki dj’ fwai pol moumint
      Ni va nén tote seule, creyoz l’ bén,
      Li « Courrier » n’ atome nén di dzeur. Joseph André, "Dizos leû fèrome", 1919, p.64 (fråze rifondowe).
    • On-z- chasconk sès manîres,
      Sès marotes po touwer l' timps
      Camille Gaspard.
Parintaedje
[candjî]

mareye-marote

Ortografeyes
[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
Ratournaedjes
[candjî]
marote

Etimolodjeye 2

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
marote marotes

marote femrin

  1. grand mårtea.
    • Nosse pa touwéve li pourcea avou ene marote. Lucien Somme (fråze rifondowe).
Ratournaedjes
[candjî]
marote

Etimolodjeye 3

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
marote marotes

marote femrin

  1. pougneye di toubak.
Parintaedje
[candjî]

maroter