mebde

Türkçe

Ad

mebde (belirtme hâli mebdeyi, çoğulu mebdeler)

[1] (') Baş, başlangıç

[2] (mantık) İlke, prensip

[3] İlk unsur, ilmin ilk kısmı, kaynak, kök

[4] (din) Bir sâlikin Tanrı gerçeğine erişmek için hareket ettiği başlangıç noktası

Köken

[1] Arapça