Kırmızı daireler birçok ölü bölgenin konumunu ve boyutunu gösterir. Siyah noktalar bilinmeyen büyüklüklerde ölü bölgeleri göstermektedir. Deniz ölü bölge — deniz canlılarının varlıklarını sürdüremeyecek kadar düşük miktarda çözünmüş oksijen bulunan derin sular —sayıları ve boyutları geçen yarım yüzyılda patlayarak arttı. – NASA Dünya Gözlemevi[1]
Anoksik olay, Dünya okyanuslarının geniş alanlarında çözünmüş oksijenin (O2) tükendiği ve toksik, öksinik (anoksik ve sülfidik) suların oluştuğu bir dönemi tanımlamaktadır.[2] Anoksik olaylar milyonlarca yıldır meydana gelmemiş olsa da, jeolojik kayıtlar geçmişte birçok kez meydana geldiğini göstermektedir. Anoksik olaylar birkaç kitlesel yok oluşla aynı zamana denk gelmiştir ve bunlara katkıda bulunmuş olabilir.[3] Bu kitlesel yok oluşlar arasında jeobiyologların biyostratigrafik tarihlemede tarih belirteci olarak kullandıkları yok oluşlar da bulunmaktadır.[4] Öte yandan, Kretase ortalarından kalma, anoksik olaylara işaret eden ancak kitlesel yok oluşlarla ilişkilendirilmeyen yaygın, çeşitli siyah-şeyl yatakları bulunmaktadır.[5] Birçok jeolog okyanustaki anoksik olayların okyanus hareketlerinin yavaşlamasıyla, iklimsel ısınmayla ve yüksek sera gazı seviyeleriyle güçlü bir şekilde bağlantılı olduğunu düşünmektedir. Araştırmacılar, artan volkanizmayı (CO2 salınımı) “ öksinia için temel dış tetikleyici” olarak ileri sürmüşlerdir.[6][7]
Holosen çağında çiftliklerden ve lağımlardan dolayı besin öğelerinin d
enize salınması gibi insan kaynaklı nedenlerle dünya genelinde nispeten küçük ölçekli ölü bölgeler oluşmuştur. İngiliz okyanus bilimci ve atmosfer bilimci Andrew Watson, tam kapsamlı okyanus anoksisinin gelişmesinin “binlerce yıl” alacağını söylemektedir.[8] Modern iklim değişikliğinin böyle bir olaya yol açabileceği fikri Kump'ın hipotezi olarak da anılmaktadır.[9]
^"Aquatic Dead Zones". earthobservatory.nasa.gov (İngilizce). 17 Temmuz 2010. Erişim tarihi: 25 Aralık 2024.Arşivlenmesi gereken bağlantıya sahip kaynak şablonu içeren maddeler (link)
^Timothy W. Lyons; Ariel D. Anbar; Silke Severmann; Clint Scott; Benjamin C. Gill (19 Ocak 2009). "Tracking Euxinia in the Ancient Ocean: A Multiproxy Perspective and Proterozoic Case Study". Annual Review of Earth and Planetary Sciences. 37 (1). ss. 507-53. Bibcode:2009AREPS..37..507L. doi:10.1146/annurev.earth.36.031207.124233.
^Ohkouchi, Naohiko; Kuroda, Junichiro; Taira, Asahiko (2015). "The origin of Cretaceous black shales: a change in the surface ocean ecosystem and its triggers". Proceedings of the Japan Academy, Series B. 91 (7). ss. 273-291. Bibcode:2015PJAB...91..273O. doi:10.2183/pjab.91.273. PMC4631894 $2. PMID26194853.
