เกลี้ยง
ดูเพิ่ม: เกลียง
ภาษาไทย
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *kliəŋꟲ² (Jonsson, 1991); ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨠᩖ᩠ᨿ᩶ᨦ (กลย้ง), ภาษาเขิน ᨠ᩠ᨿ᩶ᨦ (กย้ง), ภาษาลาว ກ້ຽງ (ก้ย̂ง), ภาษาอีสาน เกลี้ยง, ภาษาไทลื้อ ᦵᦂᧂᧉ (เก้ง), ภาษาไทดำ ꪀꪸ꫁ꪉ (กย้̂ง), ภาษาไทใหญ่ ၵဵင်ႈ (เก้ง), ภาษาไทใต้คง ᥐᥥᥒᥲ (เก้ง)
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | เกฺลี้ยง | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | glîiang |
| ราชบัณฑิตยสภา | kliang | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /klia̯ŋ˥˩/(สัมผัส) | |
คำคุณศัพท์
[แก้ไข]เกลี้ยง (คำอาการนาม ความเกลี้ยง)