ปิด
ภาษาไทย
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]ไม่ทราบแน่ชัด; เป็นไปได้ว่ามาจากจีนเก่า 閉 (OC *piːds, *piːd); ร่วมเชื้อสายกับพม่า ပိတ် (ปิต์), ลาว ປິດ (ปิด), ปักษ์ใต้ ปิ๋ด, ไทใหญ่ ပိတ်ႉ (ปิ๎ต) หรือ ပိၵ်ႉ (ปิ๎ก)
เทียบเขมรเก่าสมัยก่อนอังกอร์ *ក្បិត៑ (*กฺบิตฺ), เขมรเก่าสมัยอังกอร์ បិត៑ (บิตฺ), បិត្ត៑ (บิตฺตฺ), เขมร បិទ (บิท), เขมรเหนือ เบฺิ็ด, ซึ่งมีความหมายเดียวกัน
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | ปิด | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | bpìt |
| ราชบัณฑิตยสภา | pit | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /pit̚˨˩/(สัมผัส) | |
คำกริยา
[แก้ไข]ปิด (คำอาการนาม การปิด)
- กันหรือกั้นไว้ไม่ให้เผยออก
- คำตรงข้าม: เปิด
- ปิดฝาหม้อ
- กันหรือกั้นไว้ให้เข้าออกไม่ได้
- ติด (ใช้กับสิ่งของบางสิ่ง)
- หยุดทำการ (ใช้กับสถานที่ทำงาน)
- ทำให้หยุดทำงาน (ใช้กับอุปกรณ์ไฟฟ้า)
- ไม่เปิดเผย