คาบสมุทรไซนาย

คาบสมุทรไซนาย เรียกสั้น ๆ ว่า ไซนาย (อังกฤษ: Sinai, /ˈsaɪnaɪ/ sy-ny; อาหรับ: سِينَاء; อาหรับแบบอียิปต์: سينا; คอปติก: Ⲥⲓⲛⲁ) เป็นคาบสมุทรในประเทศอียิปต์ และเป็นบริเวณเดียวของประเทศที่อยู่ในทวีปเอเชีย ทางเหนือติดกับทะเลเมดิเตอร์เรเนียนส่วนทางใต้ติดกับทะเลแดง และเป็นสะพานแผ่นดินระหว่างทวีปเอเชียกับทวีปแอฟริกา ไซนายกินพื้นที่ประมาณ 60,000 ตารางกิโลเมตร (23,000 ตารางไมล์) (ร้อยละ 6 ของพื้นที่ประเทศอียิปต์ทั้งหมด) และมีประชากรประมาณ 600,000 คน^[1]

ในสมัยคลาสสิก บริเวณนี้มีชื่อเรียกว่าอาราบิอาแปไตรอา ในสมัยใหม่ คาบสมุทรได้ชื่อไซนายจากสมมติฐานว่าภูเขาที่อยู่ใกล้อารามของนักบุญแคเธอรีนคือภูเขาซีนายตามพระคัมภีร์^[2] ภูเขาซีนายเป็นหนึ่งในสถานที่สำคัญทางศาสนามากที่สุดในศาสนาอับราฮัม

อ้างอิง

↑ January 2018 population data gives the North and South governorates' population at approximately 560,000 (per "اPop. Estimates by Governorate 1/1/2018". www.capmas.gov.eg. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2 November 2018.). In 1997 these two governorates accounted for 97% of the peninsula's population.Greenwood, Ned (1997). The Sinai: A Physical Geography. University of Texas Press. pp. 5. ISBN 978-0-292-72799-1. Over 94 percent of the area and probably 97 percent of the population are found in the large governorates, leaving less than 6 percent of the area and 3 percent of the population attached to As Suways (Suez), Al Ismailiyah (Ismailia),and Bur Said (Port Said) governorates.
↑ Vaux, Roland de (1978). The Early History of Israel. Darton, Longman & Todd. p. 429. ISBN 978-0-232-51242-7. The name 'Sinai peninsula' is modern. It is derived from the Christian tradition, according to which Sinai was located in the south of the peninsula. This Christian tradition goes back to the fourth century, to the time when the Spanish pilgrim Egeria (or Etheria) visited Sinai in A.D. 383. From this time onwards, Christians grouped all the Old Testament memories round the Jebel Musa.

Gardner, Ann. "At Home in South Sinai". Nomadic Peoples 2000. Vol. 4, Iss. 2; pp. 48–67. Detailed account of Bedouin women
H. J. L. Beadnell (May 1926). "Central Sinai". Geographical Journal. 67 (5): 385–398. doi:10.2307/1782203. JSTOR 1782203.
C. W. Wilson (1873). "Recent Surveys in Sinai and Palestine". Journal of the Royal Geographical Society of London. 43: 206–240. doi:10.2307/1798627. JSTOR 1798627.
Jacobs, Jessica (2006). "Tourist Places and Negotiating Modernity: European Women and Romance Tourism in the Sinai". ใน Minca, Claudio; Oakes, Tim (บ.ก.). Travels in Paradox: Remapping Tourism. Rowman & Littlefield. ISBN 978-0-7425-2876-5. สืบค้นเมื่อ 7 January 2010.
Teague, Matthew; Moyer, Matt (March 2009). "The Sinai's Separate Peace". National Geographic Magazine. Washington, D.C.: National Geographic Society. 215 (3): 99–121. ISSN 0027-9358. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 11 December 2009. สืบค้นเมื่อ 7 January 2010.
Jarvis, C.S.,Yesterday and To-day in Sinai (Edinburgh/London: W. Blackwood & Sons, 1931).
New terrorist challenges in the Sinai peninsula, prominent jihadists organisations, Strategic Impact (52), issue: 3 / 2014, pp. 39–47

บทความเกี่ยวกับภูมิศาสตร์นี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล

ฐานข้อมูลการควบคุมรายการหลักฐาน
นานาชาติ	VIAF
ประจำชาติ	สเปน ฝรั่งเศส BnF data เยอรมนี อิสราเอล สหรัฐ สวีเดน ญี่ปุ่น เช็กเกีย นครรัฐวาติกัน
อื่น ๆ	NARA IdRef