ข้ามไปเนื้อหา

เอ็กซ์ตรีมรูลส์ (2014)

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
เอ็กซ์ตรีมรูลส์ (2014)
โปสเตอร์โปรโมตศึก เอ็กซ์ตรีมรูลส์ 2014 โดยมี แดเนียล ไบรอัน
สมาคมดับเบิลยูดับเบิลยูอี
วันที่4 พฤษภาคม 2014
เมืองอีสต์รัทเธอร์ฟอร์ด ,รัฐนิวเจอร์ซีย์
สถานที่ไอซอด เซ็นเตอร์
ผู้ชม15,907
ลำดับเหตุการณ์ Pay-per-view
← ก่อนหน้า
เรสเซิลเมเนีย ครั้งที่ 30 		ถัดไป →
เพย์แบ็ค (2014)
ลำดับเหตุการณ์เอ็กซ์ตรีมรูลส์
← ก่อนหน้า
เอ็กซ์ตรีมรูลส์ (2013) 		ถัดไป →
เอ็กซ์ตรีมรูลส์ (2015)

เอ็กซ์ตรีมรูลส์ (2014) (อังกฤษ: Extreme Rules (2014)) เป็นการแสดงมวยปล้ำอาชีพแบบ เพย์-เพอร์-วิว (PPV) ของศึกเอ็กซ์ตรีมรูลส์เป็นครั้งที่ 6 ดับเบิลยูดับเบิลยูอี (WWE) โดยมีกำหนดจัดวันที่ 4 พฤษภาคม ค.ศ. 2014 ที่สนามไอซอด เซ็นเตอร์ ที่เมืองอีสต์รัทเธอร์ฟอร์ด รัฐนิวเจอร์ซีย์ สหรัฐอเมริกา[1] เป็นศึกที่มีเน้นแมทช์การปล้ำที่หนักแน่น และฮาร์ดคอร์เป็นหลัก

เบื้องหลัง

[แก้]

1 วันหลังจากจบศึก เรสเซิลเมเนีย ครั้งที่ 30 ในรอว์ เจ้าของแชมป์ WWE World Heavyweight Championship แดเนียล ไบรอัน ได้มาฉลองกับผู้ชม ก่อนจะถูกขัดจังหวะโดยทริปเปิลเอช โดยจัดแมทช์ชิงแชมป์ในคืนนั้น และคู่ต่อสู้ของเขาคือ ทริปเปิล เอช ก่อนหน้าแมทช์ชิงแชมป์นั้น สเตฟานี แม็กแมน ได้ออกมาสั่งให้แรนดี ออร์ตัน และบาทิสตา ให้ร่วมมือกันเป็นทีม เริ่มต้นจากแมทช์ชิงแชมป์แทคทีม กับดิอูโซส์ ผลออกมาเป็นดับเบิลเคาท์เอาท์ และได้สั่งให้เคน, บาทิสตา และ ออร์ตัน ทำร้ายไบรอันก่อนการก่อนแข่งขันจะเริ่มต้น เป็นการสร้างจุดอ่อน และทำให้ ทริปเปิล เอช มีโอกาสในการชนะมากขึ้น จนเดอะชีลด์ได้ออกมาบนเวที และจัดการกับพวกกลุ่มของทริปเปิลเอช และได้ช่วยไบรอัน จากการกลั่นแกล้งจากกลุ่ม ทริปเปิล เอช ในสแมคดาวน์ (11 เมษายน) โดย ไบรอันจะต้องจับคู่กับ ดิ อูโซส์ เจอกับกลุ่มของออร์ตัน แต่กลุ่มออร์ตันทำร้าย ไบรอันและ ดิ อูโซส์ ด้านล่างเวที จนกรรมการสั่งยุติการปล้ำแล้ว กลุ่มออร์ตัน ก็ยังทำร้ายไม่หยุดจน เดอะชิลด์ ต้องออกมาช่วย ทั้งออร์ตัน และบาทิสตา รอดไปได้ ในสัปดาห์ถัดไปในรอว์ เดอะชิลด์ ต้องปล้ำในแมทช์แฮนดิแคป 11 รุม 3 แต่กรรมการต้องยุติแมทช์ เนื่องจากทั้งสองฝ่ายอัดกันไม่หยุด ก่อนที่ ทริปเปิล เอช, ออร์ตัน และ บาทิสตา จะออกมาในนามของกลุ่ม เอฟโวลูชั่น เพื่อจัดการกลุ่มเดอะชิลด์โดยเฉพาะ ก่อนจะทำอัดเดอะชิลด์จนหมดสภาพ ก่อนที่จะประกาศแมตช์การปล้ำแทคทีมอย่างเป็นทางการ ในรายการสแมคดาวน์ 18 เมษายน ระหว่าง เดอะชีลด์ เจอกับ เอฟโวลูชั่น

ในรอว์ วันที่ 22 เมษายน แดเนียล ไบรอัน เจ้าของ แชมป์ WWE World Heavyweight Championship ออกมาฉลอง หลังแต่งงานกับ บรี เบลลา สเตฟานี แม็กแมน ออกมายินดี และประกาศว่าไบรอันจะต้องป้องกันแชมป์กับ เคน ในเอ็กซ์ตรีมรูลส์ ก่อนที่ เคน (กลับมาสวมหน้ากากอีกครั้ง) ออกมาลอบทำร้ายไบรอันไม่หยุด จนไบรอันจะถูกหามออกจากสนาม

ในรอว์ วันที่ 7 เมษายน ซีซาโร ผู้ชนะจากแมตช์ แบทเทิลรอยัล เพื่อเป็นเกียรติให้กับอ็องเดรเดอะไจแอนต์ ได้ฉลองพร้อมถ้วยรางวัล พร้อมกับประกาศว่าผู้จัดการคนใหม่ของเขาคือ พอล เฮย์แมน ทำให้ แจ็ก สแวกเกอร์ อดีตคู่แทคทีมได้ออกมาทำร้ายซีซาโร และทำลายถ้วยรางวัล หลังจากนั้นพวกเขาได้เจอกันในแมตช์การปล้ำ โดยผลออกมาคือ ซีซาโร ชนะเคาท์เอาท์ และในรายการ สแมคดาวน์ ซีซาโร ได้เจอกับ บิ๊กโชว์ แต่ สแวกเกอร์นั้น ออกมาก่อกวนในแมตช์ ทำให้ซีซาโร ชนะฟาวล์ หลังแมตช์ ซีซาโรจัดการทั้ง สแวกเกอร์ และบิ๊กโชว์ และในรอว์ วันที่ 28 เมษายน ร็อบ แวน แดม ได้เจอกับ แบด นิวส์ บาร์เร็ตต์ เพื่อหาผู้ท้าชิงแชมป์อินเตอร์คอนติเนนทัล โดยระหว่างแมตช์ ซีซาโร ได้ก่อกวนการปล้ำของ ร็อบ แวน แดม จนเป็นฝ่ายแพ้ไป หลังแมตช์ พอล เฮย์แมน สั่งให้ ซีซาโร ไปกระทืบ ร็อบ แวน แดม แต่แล้ว แจ๊ค สแวกเกอร์ ก็ออกมาจับ ซีซาโร สแลมลงไป จากนั้นก็หันไปอัด ร็อบ แวน แดม แทน ร็อบ แวน แดม สู้กลับและก็ถีบ สแวกเกอร์ กลิ้งตกเวทีไปได้ แล้ว ร็อบ แวน แดม ก็จัดการ 5 สตาร์ ฟ็อกสแปลช ใส่ ซีซาโร แล้วเดินจากไป

เอเจ ลีออกมาฉลองหลังจากชนะแมทช์ชิงแชมป์ ที่จัดโดย วิกกี เกร์เรโร และเธอยังเป็น WWE ดีวาส์ แชมเปียนที่ยาวนานที่สุดตลอดกาล ขณะที่ เพจ ผู้ที่เป็นแชมป์ NXT Women's Champion ออกมาแสดงความยินดี ก่อนที่จะถูกลีทำร้าย และท้าให้เจอกับเธอ โดยมี ดีวาส์ แชมเปียนชิพ เป็นเดิมพัน หลังจากจบแมทช์ เพจได้เป็นฝ่ายชนะ และหยุดสถิติการครองแชมป์ 295 วัน ของลี เป็นคนแรกที่ได้ครองแชมป์สองเส้นร่วมกัน ในรายการ เมนอีเวนต์ได้เกิดแมทช์การปล้ำ แบทเทิลรอยัล ทามีนา สนูกกา เป็นฝ่ายชนะ นิกกี เบลลา, เนโอมี, คาเมรอน, เอ็มมา, อลิเซีย ฟอกซ์, อักซานา, อีวา มารี, เลย์ลา, และนาตาเลีย และสนูกก้าจะได้ไปชิงแชมป์กับเพจในเอ็กซ์ตรีมรูลส์

หลังจากชนะเบรย์ ไวแอ็ตต์ในเรสเซิลเมเนียไม่นาน แต่เรื่องราวระหว่างจอห์น ซีนาและกลุ่มเดอะไวแอ็ตต์แฟมิลียังคงดำเนินอยู่ ในรอว์ วันที่ 7 เมษายน ซีนา จับคู่กับเชมัสและบิ๊กอีเจอกับกลุ่มของไวแอ็ตต์ ซึ่งกลุ่มของไวแอ็ตต์เป็นฝ่ายชนะไป ในสัปดาห์ถัดไปของรอว์ ซีนาได้ท้าให้ไวแอ็ตต์เจอกันในแมทช์การปล้ำแบบกรงเหล็ก เพื่อเป็นการให้ไวแอ็ตต์นั้นพิสูจน์ตัวเอง ซึ่งไวแอ็ตต์รับคำท้า

แมทช์ก่อนเริ่มรายการ เป็นการเจอกันระหว่างเอล โตรีโตและฮอร์นสวอเกอร์ จากการทั้งคู่มีปัญหาตั้งแต่ในแมทช์การปล้ำแท็คทีม 6 คน หลังจากแมทช์ทั้งคู่ก็ได้มีโอกาสเจออีกครั้งในแมทช์เดียว ต่างฝ่ายต่างได้ชัยชนะ จนเกิดแมทช์การปล้ำ วีแอลซี ครั้งแรก ที่ทั้งคู่จะต้องเจอกัน เป็นแมทช์ที่ใช้ โต๊ะ บันได และเก้าอี้ เป็นตัวตัดสิน

ในรอว์ ของวันที่ 14 เมษายน ได้เกิดทัวร์นาเมนต์ เพื่อค้นหา ผู้ท้าชิงแชมป์ WWE Intercontinental Championship กับ บิ๊ก อี โดยจัดตารางการแข่งขันทัวร์นาเมนต์ ดังนี้

  รอบคัดเลือก
(รอว์ - 14 เมษายน) 		รอบรอง
(รอว์ - 21 เมษายน) 		รอบสุดท้าย
(รอว์ - 28 เมษายน)
                           
   มาร์ก เฮนรี 3:18  
 ซีซาโร ชนะ  
   ซีซาโร 13:13  
   ร็อบ แวน แดม ชนะ  
 ร็อบ แวน แดม ชนะ
   อัลเบร์โต เดล รีโอ 10:35  
     ร็อบ แวน แดม 11:24
   แบด นิวส์ บาร์เร็ตต์ ชนะ
   เชมัส ชนะ  
 แจ็ก สแวกเกอร์ 6:55  
   เชมัส 10:33
   แบด นิวส์ บาร์เร็ตต์ ชนะ  
 ดอล์ฟ ซิกก์เลอร์ 12:12
   แบด นิวส์ บาร์เร็ตต์ ชนะ  

ผล

[แก้]
ลำดับ กำหนด เวลา
1P El Torito (with Diego and Fernando) ชนะ Hornswoggle (with Drew McIntyre, Heath Slater and Jinder Mahal) WeeLC match[2] 10:55
2 Cesaro (with Paul Heyman) ชนะ Rob Van Dam and Jack Swagger (with Zeb Colter) สามเส้าคัดออก[3] 12:34[4]
3 Alexander Rusev (with Lana) ชนะ R-Truth and Xavier Woods ซับมิสชั่น แฮนดิแคป[5] 2:53[4]
4 Bad News Barrett ชนะ Big E (c) ชิง WWE Intercontinental Championship[6] 7:55[4]
5 The Shield (Dean Ambrose, Seth Rollins, and Roman Reigns) ชนะ Evolution (Batista, Randy Orton and Triple H) แท็กทีม 6 คน[7] 19:52[4]
6 Bray Wyatt (with Erick Rowan and Luke Harper) ชนะ John Cena ปล้ำในกรงเหล็ก[8] 21:12[4]
7 Paige (c) ชนะ Tamina Snuka ซับมิสชั่น ชิง WWE Divas Championship[9] 6:18[4]
8 Daniel Bryan (c) ชนะ Kane Extreme Rules match ชิง WWE World Heavyweight Championship[10] 22:27[4]
  • (c) – หมายถึงเจ้าของเข็มขัดแชมป์ก่อนเริ่มแข่งขัน
  • P – หมายถึงโชว์ก่อนเริ่มรายการ

สามเส้าคัดออก

[แก้]
Elimination Wrestler Eliminated by Elimination Move Time
1 Jack Swagger Rob Van Dam Pinned after a Five Star Frog Splash 06:25
2 Rob Van Dam Cesaro Pinned after a Neutralizer onto a Trash can 12:34
3 Cesaro Winner Winner 12:34

อ้างอิง

[แก้]
  1. ↑ "Official location for the 2014 WWE Extreme Rules PPV". Jason Namako. สืบค้นเมื่อ 05 February 2014. {{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= (help)
  2. ↑ Seife, Andy. "El Torito vs. Hornswoggle (Pre-Show WeeLC match)". WWE. สืบค้นเมื่อ 29 April 2014.
  3. ↑ Clapp, John. "Rob Van Dam vs. Jack Swagger vs. Cesaro (Triple Threat Match)". WWE. สืบค้นเมื่อ 29 April 2014.
  4. ↑ 4.0 4.1 4.2 4.3 4.4 4.5 4.6 Caldwell, James (2014-05-04). "CALDWELL'S WWE EXTREME RULES PPV RESULTS 5/4: Complete 'virtual-time' coverage of live PPV - Bryan vs. Kane, Evolution vs. Shield, Cena vs. Wyatt steel cage match". pwtorch.com. สืบค้นเมื่อ 26 November 2015.
  5. ↑ Clapp, John. "R-Truth & Xavier Woods vs. Alexander Rusev (2-on-1 Handicap Match)". WWE. สืบค้นเมื่อ 22 April 2014.
  6. ↑ Clapp, John. "Intercontinental Champion Big E vs. Bad News Barrett". WWE. สืบค้นเมื่อ 16 April 2014.
  7. ↑ Clapp, John. "The Shield vs. Evolution". WWE. สืบค้นเมื่อ 18 April 2014.
  8. ↑ Melok, Bobby. "John Cena vs. Bray Wyatt (Steel Cage Match)". WWE. สืบค้นเมื่อ 15 April 2014.
  9. ↑ Clapp, John. "Divas Champion Paige vs. Tamina Snuka". WWE. สืบค้นเมื่อ 16 April 2014.
  10. ↑ Seife, Andy. "WWE World Heavyweight Champion Daniel Bryan vs. Kane (Extreme Rules Match)". WWE. สืบค้นเมื่อ 21 April 2014.

แหล่งข้อมูลอื่น

[แก้]
เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=เอ็กซ์ตรีมรูลส์_(2014)&oldid=7610334"