ข้ามไปเนื้อหา

กุมภเมลา

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
Kumbh Mela *
  มรดกภูมิปัญญาทางวัฒนธรรมโดยยูเนสโก
ประเทศอินเดีย
ภูมิภาค **APA
สาขาการแสวงบุญทางศาสนา, พิธีกรรม, การปฏิบัติทางสังคม และกิจกรรมเทศกาล
เกณฑ์พิจารณาไม่มี
อ้างอิง01258
ประวัติการขึ้นทะเบียน
ขึ้นทะเบียน2017 (คณะกรรมการสมัยที่ 12th)
รายการตัวแทน
* ชื่อตามที่ได้ขึ้นทะเบียนในบัญชีมรดกภูมิปัญญาทางวัฒนธรรมและการสงวนรักษาที่ดี
** ภูมิภาคที่จัดแบ่งโดยยูเนสโก

กุมภเมลา เป็นกิจกรรมการแสวงบุญและเทศกาลสำคัญในศาสนาฮินดู[1] มีการเฉลิมฉลองเป็นวัฏจักรที่กินเวลารอบละราว 12 ปี ที่สถานที่แสวงบุญริมแม่น้ำสี่แห่ง ได้แก่ ปรยาค-อลาหาบาด (จุดที่แม่น้ำคงคา-ยมุนา สรัสวตีไหลมาบรรจบกัน), หฤทวาร (แม่น้ำคงคา), นาศิก (แม่น้ำโคทาวารี), และ อุชไชน์ (แม่น้ำศีปร)[1][2] เทศกาลนี้และกิจกรรมบันเทิงต่าง ๆ[3][4] ผู้เข้าร่วมกุมภเมลาเชื่อกันว่าการได้ลงอาบน้ำในแม่น้ำเหล่านี้เป็นการกระทำเพื่อปรายัศจิตตะ (ชดเชย) ให้กับความผิดพลาดในอดีต[5] และช่วยชำระล้างบาป[6]

เทศกาลนี้ในแง่ธรรมเนียมักยึดโยงนักปราชญ์และสันตะฮินดูจากศตวรรษที่แปด อาทิศังกระ ผู้ซึ่งผลักดันให้กุมภเมลาเป็นเทศกาลและโอกาสหนึ่งที่จะมีการรวมตัวกันของชาวฮินดูครั้งใหญ่เพื่อให้เกิดบทสนทนาทางปรัชญาและการถกเถียงระหว่างอาศรมฮินดูต่าง ๆ ทั่วอนุทวีปอินเดีย[7] อย่างไรก็ตาม ไม่มีหลักฐานที่เป็นลายลักษณ์อักษรที่กล่าวถึงกุมภเมลาก่อนศตวรรษที่ 19 อย่างไรก็ตาม ปรากฏหลักฐานที่เพียงพอในแง่ของเอกสารโบราณ[8] และจารึก[ไหน?][9] ที่มีการบันทึกเกี่ยวกับ มาฆเมลา ที่ซึ่งเป็นกิจกรรมการรวมตัวของชาวฮินดูขนาดใหญ่จัดขึ้นทุกหกหรือสิบสองปีและมีพิธีกรรมที่ให้ลงอาบน้ำในแม่น้ำหรือสระน้ำของโบสถ์พราหมณ์

ศัพทมูล

[แก้]

คำว่า กุมภ แปลตรงตัวว่า "หม้อน้ำ, ไห, หม้อ" ในภาษาสันสกฤต[10] โดยทั่วไปที่พบปรากฏในคัมภีร์ต่าง ๆ นั้น กุมภะ มักใช้เรียกแทนน้ำอมฤต (น้ำแห่งความเป็นนิรันดร์) ที่สามารถรักษาโรคได้[10] คำว่า กุมภะ หรือรูปคำเทียบเท่านั้นพบปรากฏใน ฤคเวท (1500–1200 ก่อนคริสต์กาล) ยกตัวอย่างเช่นในบท 10.89.7; 19.16 ของ ยชุรเวท, 6.3 ของ สามเวท, 19.53.3 ของ อาถรรพเวท และในวรรณกรรมยุคพระเวทและก่อนพระเวทอื่น ๆ[11] ในเอกสารทางดาราศาสตร์ของอินเดียโบราณยังปรากฏคำว่า กุมภะ ใช้หมายถึงราศีกุมภ์เช่นกัน[10] ซึ่งเป็นไปได้ว่าได้แนวคิดมาจากราศีของกรีก[12][13][14]

ส่วนคำว่า เมลา แปลวาส "รวมกัน, พบกัน, เข้าด้วยกัน, การรวมตัว" ในภาษาสันสกฤต และเช่นกัน คำนี้ปรากฏการใช้ใน ฤคเวท และเอกสารโบราณของอินเดียชิ้นอื่น ๆ[10][15]

วันที่และสถานที่

[แก้]

ชนิด

[แก้]

กุมภเมลาสามารถแบ่งออกเป็น[16]

  • ปุราณกุมภเมลา (เรียกย่อว่า กุมภะ หรือ "กุมภะใหญ่") จักขึ้นทุก ๆ สิบสองปี
  • อรรธกุมภเมลา ("กุมภะครึ่ง") จัดขึ้นทุก ๆ ราวหกปีระหว่างปุราณกุมภเมลาสองครั้ง[16]
  • มหากุมภเมลา จัดขึ้นทุก ๆ คราวที่ครบรอบปุราณกุมภเมลา 12 รอบ กล่าวคือทุก ๆ 144 ปี

สถานที่

[แก้]

มีสี่สถานที่ที่ได้รับการยอมรับกันทั่วไปว่าเป็นสถานที่เพื่อจัดกุมภเมลา ได้แก่ ปรยาคราช, หฤทวาร, ตริมภัก-นาศิก และ อุชไชนะ[17][16] นอกจากนี้ยังมีบางพื้นที่ที่จัดกุมภเมลา เช่น กุรุเกษตร[18] และ โซนีปัต[19]

หมายเหตุ

[แก้]

อ้างอิง

[แก้]
  1. 1.0 1.1 The Editors of Encyclopaedia Britannica (2015). Kumbh Mela: Hindu festival. Encyclopaedia Britannica. {{cite book}}: |author= มีชื่อเรียกทั่วไป (help), Quote: "Kumbh Mela, also called Kumbha Mela, in Hinduism, religious festival that is celebrated four times over the course of 12 years and it is the World's Largest Human Gathering, the site of the observance rotating between four pilgrimage places on four sacred rivers—at Haridwar on the Ganges River, at Ujjain on the Shipra, at Nashik on the Godavari, and at Prayag (modern Prayagraj) at the confluence of the Ganges, the Jamuna, and the mythical Sarasvati."
  2. MacLean, Kama (2003). "Making the Colonial State Work for You: The Modern Beginnings of the Ancient Kumbh Mela in Allahabad". The Journal of Asian Studies. 62 (3): 873–905. doi:10.2307/3591863. JSTOR 3591863.
  3. Diana L. Eck (2012). India: A Sacred Geography. Harmony Books. pp. 153–155. ISBN 978-0-385-53190-0.
  4. Williams Sox (2005). Lindsay Jones (บ.ก.). Encyclopedia of Religion, 2nd Edition. Vol. 8. Macmillan. pp. 5264–5265., Quote: "The special power of the Kumbha Mela is often said to be due in part to the presence of large numbers of Hindu monks, and many pilgrims seek the darsan (Skt., darsana; auspicious mutual sight) of these holy men. Others listen to religious discourses, participate in devotional singing, engage brahman priests for personal rituals, organise mass feedings of monks or the poor, or merely enjoy the spectacle. Amid this diversity of activities, the ritual bath at the conjunction of time and place is the central event of the Kumbha Mela."
  5. Kane 1953, pp. 55–56.
  6. McLean, Kama. "Seeing, Being Seen, and Not Being Seen: Pilgrimage, Tourism, and Layers of Looking at the Kumbh Mela." (2009): 319-41. Ebscohost. Web. 28 September 2014..
  7. The Editors of Encyclopaedia Britannica (2015). Kumbh Mela: Hindu festival. Encyclopaedia Britannica. {{cite book}}: |author= มีชื่อเรียกทั่วไป (help)
  8. MacLean, Kama (2003). "Making the Colonial State Work for You: The Modern Beginnings of the Ancient Kumbh Mela in Allahabad". The Journal of Asian Studies. 62 (3): 877–879. doi:10.2307/3591863. JSTOR 3591863.
  9. Monika Horstmann (2009). Patronage and Popularisation, Pilgrimage and Procession: Channels of Transcultural Translation and Transmission in Early Modern South Asia. Otto Harrassowitz Verlag. pp. 135–136 with footnotes. ISBN 978-3-447-05723-3.
  10. 10.0 10.1 10.2 10.3 Nityananda Misra (2019). Kumbha: The Traditionally Modern Mela. Bloomsbury Academic. pp. 1–2. ISBN 978-93-88414-12-8.
  11. Rigveda 10.89.7 Wikisource, Yajurveda 6.3 Wikisource; For translations see: Stephanie Jamison; Joel Brereton (2014). The Rigveda: 3-Volume Set. Oxford University Press. ISBN 978-0-19-972078-1.
  12. Pingree 1973, pp. 2–3.
  13. Yukio Ohashi 1999, pp. 719–721.
  14. Nicholas Campion (2012). Astrology and Cosmology in the World's Religions. New York University Press. pp. 110–111. ISBN 978-0-8147-0842-2.
  15. Monier Monier Williams (Updated 2006), Sanskrit English Dictionary with Etymology, Mel, Melaka, Melana, Melā
  16. 16.0 16.1 16.2 J. C. Rodda; Lucio Ubertini; Symposium on the Basis of Civilization--Water Science? (2004). The Basis of Civilization--water Science?. International Association of Hydrological Science. pp. 165–. ISBN 978-1-901502-57-2.
  17. J. S. Mishra (2004). Mahakumbh, the Greatest Show on Earth. Har-Anand Publications. p. 17. ISBN 978-81-241-0993-9.
  18. G. S. Randhir, 2016, Sikh Shrines in India.
  19. Madan Prasad Bezbaruah, Dr. Krishna Gopal, Phal S. Girota, 2003, Fairs and Festivals of India: Chandigarh, Delhi, Haryana, Himachal Pradesh, Jammu and Kashmir, Punjab, Rajasthan, Uttaranchal, Uttar Pradesh.

บรรณานุกรม

[แก้]

แหล่งข้อมูลอื่น

[แก้]

แม่แบบ:HinduDharma