Ivan Radović
Ivan Radović (Vršac, 22. jun 1894 — Beograd, 14. avgust 1973) bio je srpski slikar, likovni kritičar, dopisni član SANU.
| Ivan Radović | |
|---|---|
 Portret Ivana Radovića | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 22. jun 1894. |
| Mesto rođenja | Vršac, Austrougarska monarhija |
| Datum smrti | 14. avgust 1973. (79 god.) |
| Mesto smrti | Beograd, SFR Jugoslavija |
| Potpis |  |
Biografija
urediZavršio je Učiteljsku školu u Somboru. Slikarstvo je učio na Akademiji u Budimpešti od 1917. do 1919.[1]
Radi studija umetnosti 1921. godine putovao je u Minhen, Prag i Veneciju, a boravio je u Pragu i Parizu.[1]
U Beograd se doselio 1927. godine. Bavi se pedagoškim radom u školi u Stanišiću, Učiteljskoj i Višoj devojačkoj školi u Somboru. Jedno vreme je bio profesor Umetničke škole u Beogradu.
Prvi put izlagao 1922. godine u Beogradu. Pripadao je grupama „Slobodni“, „Oblik“ i „Šestorica“. Bio je član ULUS-a.
Uspešno se bavio tenisom.[1] Bio je prvak Jugoslavije 1929. godine. Te godine je igrao u Dejvis kupu protiv Grčke.
Bio je dopisni član SANU 1970. godine.
Njegov brat je bio sveštenik i fotograf Milorad Radović (1892-1934).
Sahranjen je u Aleji zaslužnih građana na Novom groblju u Beogradu.
Slikarstvo
uredi
Slikarski opus Ivana Radovića je veliki i po broju radova (slika, crteža i akvarela), ali i po značaju i mestu u srpskoj umetnosti dvadesetog veka. Kritičari i istoričari moderne umetnosti primetili su u njegovom radu kretanje od tradicionalizma do avangarde, od ustaljenih puteva savremenosti njegovog vremena do izleta u naivizam i koloristički ekspresionizam koji je bio najkarakterističniji za srpsku umetnost tog perioda. Nije se ustručavao ni da se upusti u eksperimente sa apstraktnim izrazom, posebno tokom prve polovine treće decenije. U osnovnom, njegov slikarski put se kretao od ranog perioda konstruktivizma i postkubizma, preko neoklasicizma i neoprimitivizma srednjeg perida do romantizma i poetskog realizma koji je obeležio kraj ovog samosvojnog stvaralaštva. I tematski se Radovićevo slikarstvo kretalo u širokom rasponu od pejzaža, enterijera i žanrscena do portreta i aktova. Zbog ovakvog svojevrsnog spajanja i preplitanja stilskih karakteristika i tematskih sadržaja, slikartsvo Ivana Radovića postavljeno je u najznačajnijim istorijskim pregledima na jedno od najistaknutijih mesta u srpskoj slikarskoj umetnosti epohe modernizma.
Samostalne izložbe
uredi
- 1925 Sala osnovne škole kod Saborne crkve, Beograd
- 1928 Letnji paviljon Oficirskog doma, Beograd
- 1929 Umetnički paviljon „Cvijeta Zuzorić“, Beograd
- 1932 Umetnički paviljon „Cvijeta Zuzorić“, Beograd
- 1933 Umetnički paviljon „Cvijeta Zuzorić“, Beograd
- 1952 Umetnički paviljon „Cvijeta Zuzorić“, Beograd
- 1960 Galerija doma JNA, Beograd
- 1963 Narodni muzej, Zrenjanin
- 1964 Gradsko muzej, Vršac
- 1966 Galerija Matice srpske, retrospektivna izložba, Novi Sad
- 1971 Galerija SANU, retrospektivna izložba, Beograd
Posthumne izložbe
Bibliografija (izbor)
uredi- 1925 Gustav Krklec, Izložba slika Ivana Radovića, Vreme, 5. decembar, Beograd
- 1926 Gustav Krklec, Kolektivna izložba Ivana Radovića u Beogradu, Somborska reč, br. 37, Sombor
- 1955 Miodrag B. Protić, Savremenici I, pp. 67-71, Nolit, Beograd
- 1963 Vukica Popović, katalog retrospektivne izložbe, Narodni muzej, Zrenjanin
- 1966 Pavle Vasić, katalog retrospektivne izložbe, Galerija Matice srpske, Novi Sad
- 1967 Miodrag B. Protić, Treća decenija - konstruktivno slikarstvo, u Jugoslovenska umetnost HH veka, Muzej savremene umetnosti, Beograd
- 1970 Miodrag B. Protić, Srpsko slikarstvo HH veka, Nolit, Beograd
- 1971 Miodrag B. Protić, katalog retrospektivne izložbe, SANU, Beograd
- 1973 Lazar Trifunović, Srpsko slikarstvo 1900 – 1950, Nolit, Beograd
- 1983 Vladimir Rozić, Likovna kritika u Beogradu između dva rata 1918-1941, Jugoslavija, Beograd
- 1989 Vjekoslav Ćetković, monografija, Akademija umetnosti, Matica srpska, Novi Sad
- 2005 Vladimir Rozić, Umetnička grupa „Oblik“ 1926-1939, Kancelarija za pridruživanje Srbije i Crne Gore Evropskoj uniji, Beograd
- 2008 Žana Gvozdenović, Ivan Radović. Od apstrakcije do predela čulnosti, Muzej savremene umetnosti, Beograd
Nagrade
uredi- 1925 Internacionalna izložba umetnosti, Filadelfija
- 1930 Orden Svetog Save, Beograd
- 1932 Orden belgijskog kralja, Brisel
- 1937 Srebrna medalja, Međunarodna izložba umetnosti i tehnike, Pariz
- 1962 Zlatna paleta ULUS-a, Beograd
- 1967 Politikina nagrada „Vladislav Ribnikar“, Beograd
- 1967 Sedmojulska nagrada SR Srbije, Beograd
- 1971 Nagrada AVNOJ-a, Beograd
Vidi još
urediReference
uredi- ^ a b v „SOMBORSKI SLIKAR – TENISKI AS I UČESNIK DEJVIS KUPA (Ivan Radović) – Ravnoplov” (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2021-07-24.
