Milan Ćurčin
| Milan Ćurčin | |
|---|---|
| 1880. | novembar 1880. |
| Pančevo | PančevoAustrougarska |
| 1960. | januar 1960. |
| Zagreb | ZagrebFNRJ |
1880. 1960. Milan Ćurčin (Pančevo, 14. novembar 1880 — Zagreb, 20. januar 1960), bio je pesnik, književni kritičar, publicista i prevodilac.
Jedan je od predstavnika srpske moderne i značajan književni istoričar.
Rođen 27. studenoga 1880. god. u Pančevu.[1] Osnovnu školu učio je u Pančevu, a gimnaziju u Novom Sadu. Studirao je u Zagrebu i Beču. Završio je pravo, ali se čitavog života bavio novinarstvom, pjesništvom i prijevodima.[1]
Ćurčin je 1904. doktorirao germanistiku i slavistiku u Beču sa tezom Srpska narodna poezija u nemačkoj literaturi. Teza je 1905. godine objavljena u Lajpcigu (na srpskohrvatski je prevedena tek 1987). Radio je i kao docent Beogradskog univerziteta na Katedri za nemački jezik i književnost, obrađujući južnoslovensko-nemačke literarne veze. Tada izdaje i uređuje dve knjige Srpskohrvatskog almanaha (Beograd – Zagreb, 1910. i 1911). Bavio se i prevođenjem (sa nemačkog, na engleski, francuski, rumunski, češki, italijanski...).
Za vrijeme prvoga svjetskog rata, od 1916. do 1919. živio je u Londonu.[1] Ovdje se družio s jugoslavenskom emigracijom. Došavši u Zagreb 1920. godine, započeo je te godine samostalno izdavati nezavisan časopis »Nova Evropa«.[1]
Sve do izbijanja rata, Ćurčin u Zagrebu uređuje i izdaje časopis Nova Evropa, ”za kulturna, politička i društvena pitanja”. Početkom 1936. godine dr Ante Ciliga se obratio iz Pariza Ćurčinu za suradnju. Od tog će se vremena pa sve do 1940. godine oni dopisivati, a Ćurčin će u svom časopisu objavljivati opširne Ciligine članke o stradanjima drugova u staljinskim čistkama u SSSR-u.[2] Zbog objavljivanja tih tekstova dospeo je pod pritisak KPJ.[2]
Za vrijeme drugoga svjetskog rata M. Ćurčin je živio u Splitu u kući Ivana Meštrovića.[1] Nakon rata, od 1947. god. dalje, živi i radi u Zagrebu. Kao penzioner bio je još aktivan u Jugoslavenskom leksikografskom zavodu. Umro je u Zagrebu 20. siječnja 1960. godine.[1]
- Pesme, 1902-1905, Beograd, 1906.
- Nemačka romantika, Beograd, 1906.
- Gete i gospođa Štajn, Beograd, 1908.
- Versifikacija Milana Rakića, Beograd, 1912.
- Druge pesme, Beograd, 1912.
- Jampski stil u srpskom pesništvu, Beograd, 1914.
- Ivan Meštrović, studija, London, 1919.
- Obračun sa M. Krležom, Zagreb, 1928.
- Jedan prijedlog za nacrt Ustava, sa prijateljima, Zagreb, 1937.
- Milan Ćurčin (enciklopedija Krležijana)
