Maharadža
| Mahadža maharājan | |
|---|---|
 | |
Maharadža (sintagma od sanskrtskog: mahat=veliki + rājan=kralj) bila je titula hinduističkih vladara brojnih kraljevstva na Indijskom podkontinentu.[1] Maharadže su po hijerarhiji bili iznad radža koji su vladali kneževinama.[2]
Izgleda da se ta titula prvi put pojavila u Kušanskoj Monarhiji negdje u 1. vijeku pne. pod utjecajem Skita i perzijsko-mongolskih vladara sjeverozapadne Indije koji su preferirali zvučniju titulu - veliki kralj (maharadža) umjesto kralj.(radža).[2]
Prvi koji je počeo koristiti tu titulu na Indijskom podkontinentu bio je vladar Gupta Carstva - Chandragupta I (oko 320. – 340.) koji je koristio titulu Maharadžaradža (veliki kralj kraljeva) sanskrtski prijevod od perzijskog šahanšah. Nakon tog uslijedile su druge, još prenapuhanije titule, a određenim periodima čak su i vazalni vladari relativno malih domena bili poznati kao maharadže.[2]
- ↑ „Maharaja” (engleski). Merriam Webster. Pristupljeno 19.03.2024.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 „Maharaja Hindu title” (engleski). Encyclopaedia Britannica. Pristupljeno 18.03.2024.
- Maharaja Hindu title (en)
