Kulturna antropologija
Kulturna antropologija je disciplina unutar antropologije čiji je predmet kulturna i društvena sredina ljudi i njen uticaj na čovekovo ponašanje i mišljenje. Ona posebno proučava kulturne i društvene institucije, norme i obrasce ponašanja, načine života, stilove podizanja dece, zatim magijske i religiozne običaje i obrede, kao i norme, vrednosti, mišljenja i verovanja koji su tipični za datu kulturu.[1] Naziva se još i socio-kulturna antropologija.
Antropologija je institucionalizovana krajem XIX veka u zapadno-evropskim zemljama. Na svom početku, podrazumevala je istraživanje „egzotičnih“, udaljenih, ne-evropskih zajednica i njihovog celokupnog načina života. Krajem prve polovine 20. veka, antropologija se usmerava ka društvima u kojima je nastala. U istom periodu se javljaju brojne poddiscipline (antropologija politike, urbana antropologija, antropologija organizacija...).
Klasični antropološki metod je posmatranje sa učestvovanjem (naziva se i terenski rad ili etnografski rad). Takozvana opservacija sa participacijom najčešće podrazumeva antropologov jednogodišnji boravak među ljudima koje proučava i deljenje njihovog načina života. Nakon terena, antropolog/antropološkinja piše studiju u kojoj opisuje način života zajednice sa kojom je živela/živeo.
Teorijski i analitički, antropologija je danas jako razvijena nauka, koja deli probleme, krize i metodološki aparat sa mnogim drugim društvenim disciplinama, poput sociologije, psihologije, studija kulture, postkolonijalnih studija, studija roda, i tako dalje.
- Luis Henri Morgan,
- Bronislav Malinovski,
- Franc Boas,
- Margaret Mid,
- Rut Benedikt,
- Alfred Luis Kreber,
- Klod Levi-Stros,
- Meri Daglas,
- Edmund Lič,
- Pjer Burdje,
- Kliford Gerc,
- Majkl Fišer,
- Džejms Kliford,
- Merilin Strathern,
- Danijel Miler
- ↑ Ovaj članak, ili jedan njegov segment, izvorno je preuzet iz knjige Ivan Vidanović "Rečnik socijalnog rada" uz odobrenje autora.
