Prijeđi na sadržaj

Filip Švapski

Izvor: Wikipedija
Filiip Švapski
Ilustracija Filipova ubojstva
Rimsko-njemački kralj i car
Vladavina 1198.-1208.
Krunidba septembar 1198.
Prethodnik Henrik VI
Nasljednik Oton IV
Supruga Irena Anđel
Djeca Beatrice Švapska, Marija Švapska, Kunigunda Hohenstaufen, Elizabeta Švapska
Dinastija Hohenstaufen
Otac Friedrich I Barbarossa
Majka Beatrica od Burgundije
Rođenje 1178.
?
Smrt 21. jun 1208.
Bamberg, Sveto Rimsko Carstvo
Pokop Katedrala u Speyeru
Vjera katolik

Filiip Švapski (njemački: Philipp von Schwaben ?, 1178. - Bamberg, 21. jun 1208.) - bio je od 1198.do 1208. njemački kralj i car Svetog Rimskog Carstva.

Njegova vladavina protekla je u ratu sa welfskim rivalom Otonom IV.[1]

Biografija

[uredi | uredi kod]

Filip je rođen kao najmlađi sin cara Svetog Rimskog Carstva Friedricha Barbarosse, pa je određen za crkvenu karijeru. Nakon što je bio prorektor Katedrale u Aachenu, izabran je 1190. (ili 1191.) za biskupa u Würzburgu.[1]

Crkvene karijere se odrekao nakon što mu je umro brat Friedrich 1191. Njegov drugi brat svetorimski car Henrik VI, obdario ga je položajima; prvo ga je 1195. postavio za Markgrofa Toskane, a nakon tog 1196. i za Švapskog vojvodu. U maju 1197. se oženio sa Irenom, kćerkom bizantskog cara Isaka II Anđela.[1]

Kad je u septembru 1197. umro Henrik VI, njegov sin (budući [[car Fridrik II) imao je nepune tri godine, pa ga njemački kneževi nisu htjeli izabrati za kralja. Njihov favorit bio je hohenstaufenovski Filip, kog su izabrali za kralja u martu 1198.[1]

Protivnici predvođeni Nadbiskupom Kölna Adolfom, izabrali su za kralja u junu te godine - Otona, sina Heinricha Lava iz rivalske dinastije Welf. Otona je u Aachenu pravom mjestu za tu vrstu ceremonije okrunio nadbiskup Adolf. Za razliku od njega Filip je okrunjen tek u septembru 1198. i to u Mainzu.[1]

U građanskom ratu koji je uslijedio Hohenstaufeni su ispočetka pobjeđivali, ali se situacija preokrenula kad je papa Inocent III 1201. potvrdio Otona IV za kralja i ekskomunikacirao Filipa. Na Filipovu sreću spasili su ga brojni prebjezi iz welfskog tabora 1204., među njima i sam Nadbiskup Kölna - Adolf, koji je u junu 1205. okrunio Filipa u Aachenu.[1]

Grad Köln koji je usprkos volji svog nadbiskupa stao na Otonovu stranu, predao se u januaru 1207. Hohenstaufenima i činilo se da su Welfi i Oton izgubili. Krajem 1207. Filip je velikodušno ponudio Otonu ruku jedne od svojih kćeri i kao miraz domene; Švapsko Vojvodstvo i Arleško Kraljevstvo.[1]

Oton je to odbio nadajući se da će ga u borbi za krunu pomoći kraljevi Engleske i Danske, ali je prihvatio primirje koje je potrajalo do juna sljedeće godine. Papa Inocent III priznao je grešku i 1208. potvrdio Filipa za kralja uz obećanje da će ga okruniti za cara Svetog Rimskog Carstva.[1]

Filipa koji je u međuvremu mobilizirao svoju vojsku u Bambergu i čekao da istekne primirje da krene na Otona, ubio je uzrujani prosac bavarski Grof palatin Otto Wittelsbach, kad mu je odbio dati jednu od kćeri za ženu.[1]

Paradoks je da mu se najstarija kći Beatrice udala za vječnog rivala Otona, ni ostale nisu prošle loše Kunigunda se udala za češkog kralja Vaclava I, a najmlađa Elizabeta za Ferdinanda III od Kastilje.[1]

Filipa su suvremenici hvalili kao hrabrog, ali i blagog i velikodušnog čovjeka.[1]

Izvori

[uredi | uredi kod]
  1. 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 Philip king of Germany (engleski). Encyclopaedia Britannica. Pristupljeno 7.01. 2022. 
Prethodnik: Rimsko-njemački kralj i car Nasljednik:
Henrik VI Oton IV.

Vanjske veze

[uredi | uredi kod]