Prijeđi na sadržaj

Čedomir Minderović

Izvor: Wikipedija
ČEDOMIR MINDEROVIĆ
Danilo Lekić, Čedomir Minderović i Miloje Milojević u Livnu, avgusta 1942.
Mesto rođenjaBeograd
Kraljevina Srbija
Datum smrti16. 1. 1966. (53 godina)
Mesto smrtiDelhi
Indija
SuprugaZora Minderović
Profesijaknjiževnik, pesnik
Član KPJ od1941.
Učešće u ratovimaNarodnooslobodilačka borba
upravnik Narodne
biblioteke Srbije
Period19601965.
Odlikovanja
Orden narodnog oslobođenja
Orden narodnog oslobođenja
Orden zasluga za narod sa zlatnim vencem
Orden zasluga za narod sa zlatnim vencem
Orden bratstva i jedinsta
Orden bratstva i jedinsta
Orden zasluga za narod sa srebrnim vencem
Orden zasluga za narod sa srebrnim vencem
Orden za hrabrost
Orden za hrabrost
Partizanska spomenica 1941.
Partizanska spomenica 1941.

Čedomir Čedo Minderović (Beograd, 31. oktobar 1912Delhi, 16. januar 1966) bio je jugoslovenski revolucionar, proleterski pesnik, književnik, učesnik Narodnooslobodilačke borbe i društveno-politički radnik Socijalističke Republike Srbije.[1]

Minderović je autor nekih od najpoznatijih jugoslovenskih revolucionarnih pesama, među kojima su „Budi se istok i zapad“,[2] štrajkačka "Himna zidara" iz 1936,[3] „Jugoslavija“ i „Steg Partije”. Godine 1946. je pobedio na konkursu za himnu FNR Jugoslavije sa pesmom „Smelo smo pošli iz mraka i strave”, ali ona nikada nije zvanično usvojena.[4]

Biografija

[uredi | uredi kod]

Kao đak gimnazije pristupio je revolucionarnom omladinskom pokretu, zbog čega je kao maloletnik odgovarao pred Državnim sudom za zaštitu države i bio osuđen na šest meseci zatvora.

Drugi svetski rat

[uredi | uredi kod]

Član Komunističke partije Jugoslavije (KPJ) i učesnik Narodnooslobodilačke borbe je od 1941. godine. Tokom NOR-a bio je na dužnostima:

Njegova prva supruga Katarina Keta Šer-Minderović bila je učesnica Narodnooslobodilačke borbe. Uhvaćena je i streljana u Šapcu 1942. godine.

Period SFRJ

[uredi | uredi kod]

Posle oslobođenja Jugoslavije, nalazio se na funkcijama:

Bio je član Centralnog komiteta Saveza komunista Srbije i imao čin rezervnog potpukovnika JNA. Od 1957. godine se nalazio u diplomatskoj službi u Državnom sekretarijatu za inostrane poslove.

Grob Čedomira Minderovića u Aleji zaslužnih građana na Novom groblju u Beogradu

Umro je 16. januara 1966. godine u Delhiju, glavnom gradu Indije, gde se nalazio u diplomatskoj službi.[5] Kremiran je, a njegova urna je 20. januara položena u Aleji zaslužnih građana na Novom groblju u Beogradu. Jedan je od prvih zaslužnih ličnosti sahranjenih u ovoj aleji, koja je izgrađena godinu dana pre njegove smrti.[6]

Nosilac je Partizanske spomenice 1941. i drugih jugoslovenskih odlikovanja, među kojima je Orden narodnog oslobođenja.

Književni rad

[uredi | uredi kod]

U svojim predratnim književnim delima prikazivao je bedu gradskih predgrađa i buntovnost političkih i socijalno potlačenih. U tom periodu objavio je nekoliko zbirki pesama i 1940. godine knjigu poetske proze „Uska ulica“. Tokom rata je pisao rodoljubive pesme, a posle rata je napisao:[7]

  • ratni dnevnik „Za Titom“, objavljen u Beogradu 1945. i 1959. godine,
  • poemu „Povratak pesnika u ulicu koje više nema“, Zagreb 1949. godine,
  • roman „Oblaci nad Tarom“, Beograd 1947. i 1958. godine,
  • zbirku pesama „Gorke godine“, 1958. godine,
  • zbirku pesama „Potonula džungla“, 1959. godine,
  • roman „Poslednji koktel“, Beograd 1961. godine,
  • zbirku pesama „Film u tri epohe“, Beograd 1964. godine,
  • zbirku pesama „Ogrlica za Nailu“, Beograd 1966. godine,
  • „Tragovi Indije“, 1966. godine.

Kao književnik Minderović je ostao upamćen kao modernista među socijalnim piscima.

Pisaći sto Čedomira Minderovića nalazi se u Udruženja za kulturu, umetnost i međunarodnu saradnju „Adligat”.[8]

Reference

[uredi | uredi kod]
  1. Milisavac, Živan, ur. (1984). Jugoslovenski književni leksikon (2. izd.). Novi Sad: Matica srpska. str. 510. 
  2. http://www.yugopapir.com/2014/04/nob-budi-se-istok-i-zapad-prica-o.html
  3. Karaklajić, 1960., str. 498
  4. https://www.telegraf.rs/zanimljivosti/zabavnik/3282466-hej-sloveni-nije-bila-zvanicna-himna-sfrj-zvanicnu-nikada-niste-culi
  5. Revolucionar životom i delom. Borba. 17. 01. 1966. str. 4. 
  6. U Beogradu sahranjeni posmrtni ostaci Čedomira Minderovića. Borba. 21. 01. 1966. str. 7. 
  7. „Čedomir Minderović”. Enciklopedija. Pristupljeno 29. 1. 2019. 
  8. Lazić, Viktor (January 2018). Srbija među knjigama. pp. 23. 

Litetarura

[uredi | uredi kod]
Službe u kulturi
Prethodi:
Dušan Milačić
Direktor Narodne biblioteke Srbije
1960—1965
Slijedi:
Milorad Panić Surep