سربجیت سوہی
 | |
|---|---|
 2017 سربجیت سوہی | |
| جم | سربجیت سِنگھ 15 دسامبر 1975 (عمر: ۴۹ سال) امرتسر، پنجاب، بھارت |
| کم کِتہ | ادھیاپن، لیکھک |
| بولی | پنجابی، انگریزی |
| قومیت | آسٹریلیئن، پرواسی بھارتی |
| تعلیم | ایم. ئے. پنجابی، بی. ایڈ. |
| مادر علمی | جی ٹی بی سرکاری کالج سٹھیالا،امرتسر |
| صنف | کوتا، گیت، غزل |
| سرگرم سال | 21ویں سدی دے شرو توں |
| سواݨی | نوپریت کور |
| نیاݨے | پتر رونور سنگھ سوہی پتری پرواز کور سوہی |
| رشتے دار | واد سر جگدیش سنگھ وادہ سریمتی تیز کور |
سربجیت سوہی آسٹریلیا وچّ وسدا اک پنجابی شاعر ہے۔ اکیویں صدی وچّ لکھی جا رہی ترقی پسند شاعر وچ اسدا ذکریوگ تھاں ہے ۔ اسدی شاعر وچّ ججھار-مخالف شعری دھارا دی جھلک ملدی ہے ۔ اسدے پہلے شعری مجموعے "سورج آویگا کل ہی" نوں پنجابی پاٹھکاں ولوں کافی نگھا ہنگارا ملیا سی ۔ جسدے 4 ایڈیشن چھپ چکے ہن ۔ سنّ 2017 وچّ شائع ہوئے اسدے دوسرے شعری مجموعے "ترکش وچلے حرف" نے وی پاٹھکاں اتے نقاداں دا کافی دھیان کھچیا ہے ۔
جیون ویروا
[سودھو]سربجیت سوہی دا جنم 15 دسمبر 1975 نوں پنجاب (بھارت) دے ضلع امرتسر دے پنڈ چیماباٹھ وچّ ہویا۔
تعلیم تے نوکری
[سودھو]اسنے 1996 وچّ جی. ٹی. بی. سرکاری کالج سٹھیالا (امرتسر) توں گریجوئیشن کیتی ۔ 2007 وچّ پنجابی لکچرار بنن توں پہلاں اسنے پنج سال دے قریب پرائمری استاد وجوں نوکری کیتی ۔
پرواری ویروا
[سودھو]اسدے پیؤ دا ناں سر جگدیش سنگھ اتے ماں دا ناں تیز کور ہے۔ اسدا ویاہ 2011 وچّ نوپریت کور سوہی نال ہویا ۔ اسدا اک پتر رونور سنگھ سوہی، اتے اک پتری پرواز کور سوہی ہے ۔
پرواس اتے موجودہ جیون
[سودھو]سنّ 2008 وچّ اوہ سرکاری سینئر سیکنڈری سکول ڈیئریوال (امرتسر) توں پنجابی لکچرار دی نوکری چھڈّ کے پکے طور تے آسٹریلیا آ گیا اتے اج-کلّ کوینزلینڈ دے شہر برسبین وکھے رہِ رہا ہے ۔
کتاباں
[سودھو]- 2016 سورج آویگا کل وی (شعری مجموعہ)[۱]
- 2017 ترکش وچلے حرف (شعری مجموعہ)
ہور کتاباں
[سودھو]- 2016 سمندروں پاردے دیوے (شعری مجموعہ)
- 2016 الوداع توں پہلاں (شعری مجموعہہ) سو: امن بھلر
- 2017 شبداں دی پرواز (شعری مجموعہ)
ترجمہ کتاباں
[سودھو]شعری ونگیاں
[سودھو]"بیج-ناش"
تھپّ دتا گیا ہے،
مکرانے دا ددھیا مرمر
کھدرانے دی.......
اتہاسک ڈھاب اتے !
سروور دی تختی لگّ چکی ہے،
اس نیائیں دے میلے جہے آب اتے !
ختم کر دتی گئی ہے
ریتلی دکھّ........
ہر سال آؤندے نے سکھ،
مکتسر دی پاون دھرتی ‘تے......
چوجی پریتم نوں نمستک ہون لئی !
پر افسوس !
کہ کھدرانے دی ڈھاب.......
ہن ددراں وانگ پھیل گئی ہے،
ماواں دیاں زرخیز ککھاں دے تیکر !
مائی بھاگو دیاں وارثاں دا
بیج-ناش ہو رہا ہے
کون پاڑیگا ؟
اوہناں دے بے دعوے.......
جو پتراں دی دات لئی،
تیرے در تے کردے نے جودڑیاں
( ترکش وچلے حرف )