zębatka

zębatka (język polski)

zębatka (1.2) porusza się na zębatce (1.1)

zębatki (1.4)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) mech. listwa współpracująca z kołem zębatym; zob. też zębatka w Wikipedii

(1.2) mech. zob. koło zębate

(1.3) techn. fot. konstrukcja umożliwiająca swobodne przesuwanie i nastawianie aparatu, tak aby obiekt zainteresowania znajdował się w optymalnej pozycji względem urządzenia

(1.4) daw. icht. zębacz

odmiana:

(1.1-4)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	zębatka	zębatki
dopełniacz	zębatki	zębatek
celownik	zębatce	zębatkom
biernik	zębatkę	zębatki
narzędnik	zębatką	zębatkami
miejscownik	zębatce	zębatkach
wołacz	zębatko	zębatki

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. uzębienie n, ząb m, ząbek m

czas. ząbkować, zazębiać się

przym. zębatkowy, zębaty, zębowaty

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. zębaty + -ka

uwagi:

tłumaczenia:

(1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: koło zębate

(1.4) zobacz listę tłumaczeń w haśle: zębacz

źródła: