nornik zwyczajny

nornik zwyczajny (język polski)

nornik zwyczajny (1.1)

wymowa:

​

znaczenia:

fraza rzeczownikowa, rodzaj męskozwierzęcy

(1.1) zool. Microtus arvalis Pallas, gryzoń z rodziny chomikowatych występujący w Eurazji poza strefą tropikalną; zob. też nornik zwyczajny w Wikipedii

odmiana:

(1.1) związek zgody,

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	nornik zwyczajny	norniki zwyczajne
dopełniacz	nornika zwyczajnego	norników zwyczajnych
celownik	nornikowi zwyczajnemu	nornikom zwyczajnym
biernik	nornika zwyczajnego	norniki zwyczajne
narzędnik	nornikiem zwyczajnym	nornikami zwyczajnymi
miejscownik	norniku zwyczajnym	nornikach zwyczajnych
wołacz	norniku zwyczajny	norniki zwyczajne

przykłady:

(1.1) Występujące w suchych biotopach norniki zwyczajne najszybciej ze wszystkich ssaków osiągają dojrzałość płciową.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) nornik polny, polnik

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) zwierzę

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Ssaki

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) common vole
• czeski: (1.1) hraboš polní m
• hiszpański: (1.1) topillo campesino m
• niemiecki: (1.1) Feldmaus ż
• słowacki: (1.1) hraboš poľný m
• włoski: (1.1) topo campagnolo comune m, arvicola campestre ż

źródła: