miotacz

miotacz (język polski)

miotacz (1.1) kulą

miotacz (1.2) w baseballu

miotacz (2.1) ognia

wymowa:

IPA: [ˈmʲjɔtat͡ʃ], AS: [mʹi ̯otač], zjawiska fonetyczne: zmięk.• i → j  ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) sport. lekkoatleta uprawiający pchnięcie kulą, rzut dyskiem lub rzut oszczepem

(1.2) sport. zawodnik drużyny baseballa będący na pozycji, z której rzuca piłkę

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(2.1) wojsk. broń, która wyrzuca coś na większy dystans, np. granaty, ogień, kamienie lub miny

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	miotacz	miotacze
dopełniacz	miotacza	miotaczy / rzad. miotaczów
celownik	miotaczowi	miotaczom
biernik	miotacza	miotaczy / rzad. miotaczów
narzędnik	miotaczem	miotaczami
miejscownik	miotaczu	miotaczach
wołacz	miotaczu	miotacze

(2.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	miotacz	miotacze
dopełniacz	miotacza	miotaczy / rzad. miotaczów
celownik	miotaczowi	miotaczom
biernik	miotacz	miotacze
narzędnik	miotaczem	miotaczami
miejscownik	miotaczu	miotaczach
wołacz	miotaczu	miotacze

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) lekkoatleta

(1.2) baseballista

hiponimy:

(1.1) dyskobol, młociarz, oszczepnik

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. miotanie n

forma żeńska miotaczka ż

czas. miotać

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

zob. też miotacz w Wikipedii

tłumaczenia:

• angielski: (1.2) pitcher; (2.1) (ognia) flamethrower, (granatów) grenade launcher
• baskijski: (1.1) jaurtitzaile; (1.2) jaurtitzaile; (2.1) jaurtigailu
• białoruski: (1.1) кідальнік m
• francuski: (1.1) lanceur m; (1.2) lanceur m
• hiszpański: (1.1) lanzador m; (1.2) lanzador m
• nowogrecki: (1.1) ρίπτης m; (1.2) ρίπτης m
• rosyjski: (1.1) метатель
• ukraiński: (1.1) метальник m

źródła: