kolega

kolega (język polski)

szkolni koledzy (1.1)

wymowa:

IPA: [kɔˈlɛɡa], AS: [kolega] ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) towarzysz pracy, nauki lub zabawy

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kolega	koledzy
dopełniacz	kolegi	kolegów
celownik	koledze	kolegom
biernik	kolegę	kolegów
narzędnik	kolegą	kolegami
miejscownik	koledze	kolegach
wołacz	kolego	koledzy

przykłady:

(1.1) Wsiadłem z kolegami do autobusu.

(1.1) Byłem dzisiaj z kolegą na imprezie.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) kumpel, znajomy, pot. ziomek

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. koleżeństwo n, kolegowanie n, zakolegowanie n

forma żeńska koleżanka ż

czas. kolegować ndk., kolegować się ndk., zakolegować się dk.

przym. koleżeński

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. collega

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) colleague
• arabski: (1.1) زميل, algier. arab. زاميل
• baskijski: (1.1) kide
• białoruski: (1.1) калега m
• chiński standardowy: (1.1) 同志 (tóngzhì), |同事 (tóngshì), w szkole: 同学 (tóngxué)
• czeski: (1.1) kamarád
• duński: (1.1) kollega w
• esperanto: (1.1) kolego
• francuski: (1.1) collègue m
• hiszpański: (1.1) colega m, compañero m
• interlingua: (1.1) collega
• kaszubski: (1.1) drëch m, towôrz m
• kataloński: (1.1) col·lega m
• kazachski: (1.1) әріптес, еңбектес, қызметтес, серіктес, істес
• litewski: (1.1) klasiokas (kolega ze szkoły)
• luksemburski: (1.1) Kolleeg m
• łaciński: (1.1) collega
• niemiecki: (1.1) Kollege m (z pracy), Kamerad m (szkolny), Freund m (szkolny)
• nowogrecki: (1.1) συνάδελφος m, συμφοιτητής m, συμπαίκτης m
• ormiański: (1.1) պաշտոնակից
• polski język migowy:
  (w zapisie SignWriting)

  (1.1) ; koledzy:
• rosyjski: (1.1) друг m, коллега m (z pracy), приятель m
• szwedzki: (1.1) kompis w, kamrat w, kollega w (z pracy), arbetskamrat w (z pracy)
• ukraiński: (1.1) колега (z pracy) m, друг m
• wilamowski: (1.1) kolega m lm, kamerȫt m, kaomraot m
• włoski: (1.1) collega m, compagno m

źródła:

kolega (język czeski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski żywotny

(1.1) kolega

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kolega	kolegové
dopełniacz	kolegy	kolegů
celownik	kolegovi	kolegům
biernik	kolegu	kolegy
wołacz	kolego	kolegy
miejscownik	kolegovi	kolezích
narzędnik	kolegou	kolegy

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kolegyně

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

kolega (język litewski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) kolega z pracy

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kolega	kolegos
dopełniacz	kolegos	kolegų
celownik	kolegai	kolegoms
biernik	kolegą	kolegas
narzędnik	kolega	kolegomis
miejscownik	kolegoje	kolegose
wołacz	kolega	kolegos

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kolegė ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

kolega (język słowacki)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) kolega

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kolegyňa ż, kolegynka ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

kolega (język wilamowski)

koleda (1.1)

zapisy w ortografiach alternatywnych:

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski, liczba mnoga

(1.1) koledzy

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. collega

uwagi:

źródła: