Przejdź do zawartości

kieli

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

kieli (język fiński)

[edytuj]
wymowa:
IPA: [ˈkie̞li]
​?/i ​?/i
znaczenia:

rzeczownik

(1.1) anat. język
(1.2) język (mówiony)[1]
(1.3) inform. język
(1.4) muz. struna
odmiana:
(1) kiel‧i (→ wzór odmiany)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.2) kielitiede • kirjakieli • puhekieli
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. kielellinen, kielinen
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. ↑ Krzysztof Tomasz Witczak, Zagadnienie ugrofińskiego substratu w językach bałtyckich, „Biuletyn Polskiego Towarzystwa Językoznawczego”, z. LXXV/2019, s. 203.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=kieli&oldid=8434745”