dziewczę

dziewczę (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈd͡ʑɛft͡ʃɛ], AS: [ʒ́efče], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• denazal.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) przest. dojrzewająca, młodziutka dziewczyna

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	dziewczę	dziewczęta
dopełniacz	dziewczęcia	dziewcząt
celownik	dziewczęciu	dziewczętom
biernik	dziewczę	dziewczęta
narzędnik	dziewczęciem	dziewczętami
miejscownik	dziewczęciu	dziewczętach
wołacz	dziewczę	dziewczęta

przykłady:

(1.1) Gdybyś dbał o zdrowie, to nie leżałbyś w domu, a bawiłbyś się z dziewczętami na dyskotece.

składnia:

kolokacje:

(1.1) piłka nożna / piłka ręczna dziewcząt

synonimy:

(1.1) podlotek, panna

antonimy:

(1.1) przest. chłopię

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. dziewczyna ż, dziewczynka ż, dziewa ż, dziewucha ż, dziewoja ż

przym. dziewczęcy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(1.1) dla liczebnika "dwa" poprawne są jedynie formy: „dwoje dziewcząt”, „oboje dziewcząt” (niepoprawne: „dwie dziewczęta” itp.); powyżej dwóch można stosować dwie formy: troje/trzy, czworo/cztery itp.

(1.1) rzeczownik „dziewczę” w liczbie pojedynczej ma wydźwięk archaiczny, jednak jego liczba mnoga „dziewczęta” jest formą współcześnie często stosowaną, zwłaszcza w tekstach oficjalnych

tłumaczenia:

(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: dziewczyna

• arabski: (1.1) عذراء ż
• białoruski: (1.1) дзяўчо n
• litewski: (1.1) mergaitė ż
• ukraiński: (1.1) дівча́ ż

źródła: